You know , this is not debate club.

میدونی، این دورهمی میز گرد نیست.

This is my husband’s life we are talking about here

این موضوعی که داریم در موردش حرف میزنیم مربوط به زندگی شوهرمه.

I made one simple observation

من فقط آنچه را که دیدم رو گفتم.

How dare you…

چطور جرات میکنی؟

All right, I have got the talking pillow now.

خیلی خب، الان بالش نوبت دست منه.

We all, in this room , we love each other

ما همگی در این اتاق همدیگر رو دوست داریم.

We want what’s best for each other, and I know that.

ما صلاح هم رو میخوایم و من این رو میدونم.

I am very thankful for that.

بابت این هم خیلی ممنونم.

What I need , what I want is a choice.

چیزی که میخوام، چیزی که نیاز دارم یک انتخاب(تصمیم) هست.

What does that mean?

یعنی چی؟ (منظورت چیه؟)

Sometimes, I feel like I never actually make any of my own choices, I mean.

گاهی اوقات فکر میکنم که خودم هیچوقت تصمیمات خودم را نگرفتم ، منظورم اینه.

My entire life, It just seems I never had a real say about any of it.

کل زندگیم، به نظر میرسه هیچوقت اون حق واقعی رو برای هیچ کدام از تصمیمات نداشتم.

Now ,this last one, cancer

الان هم این آخری، سرطان

All I have left how I choose to approach this.

تمام چیزی که برام باقی مونده اینه که بتونم تصمیم بگیرم که چطور با این موضوع برخورد کنم.

Then make the right choice

پس تصمیم درست رو بگیر.

You are not the only one it affects.

تو تنها کسی نیستی که تحت تاثیر این موضوع قرار گرفته.

What about you son?

تکلیف پسرت چی میشه؟

Don’t you wanna see your daughter grow up?

مگه نمیخوای بزرگ شدن دخترتو ببینی؟