بررسی فیلم Oxygen / فراموشی در تنگنا

“اکسیژن” (Oxygen) یک فیلم علمی‌تخیلی-مهیج فرانسوی زبان و محصول مشترک دو کشور آمریکا و فرانسه می‌باشد. “کریستی لبلانک” (Christie LeBlanc) نویسندگی فیلم‌نامه این اثر را برعهده داشته که توسط “الکساندر آجا” (Alexandre Aja) کارگردانی شده است. آجا بیش‌تر شهرتش را مدیون آثارش در ژانر وحشت همچون “The Hills Have Eyes” و “Mirrors” می‌باشد. “ملانی لوران” (Mélanie Laurent)، “ماتیو آمالریک” (Mathieu Amalric) و “مالک زیدی” (Malik Zidi) بازیگران این فیلم هستند. داستان فیلم درباره‌ی زن جوانی است که در یک محفظه‌‌ی سرمایشی و پزشکی به هوش می‌آید. این زن که حافظه‌اش دچار اشکال شده بخاطر نمی‌آورد که چگونه سر از این محفظه درآورده است که حالا نمی‌تواند از آن خارج شود. او بزودی متوجه می‌شود که مخزنِ اکسیژنِ محفظه‌ای که در آن حبس شده رو به اتمام است و باید هرچه زودتر راهی به بیرون پیدا کند وگرنه… فیلم Oxygen در تاریخ ۱۲ مِی ۲۰۲۱ توسط شبکه Netflix منتشر گردید. در ادامه با سایت ساعت هفت با بررسی فیلم Oxygen همراه شما هستیم.

مطالب مرتبط: مورد انتظارترین فیلم‌ها و انیمیشن‌های سال 2021

نیم نگاهی به داستان کلی فیلم اکسیژن:
(اگر تاکنون موفق به تماشای فیلم نشده‌اید از خواندن این قسمت بپرهیزید. زیرا متن زیر حاوی اسپویل داستان کلی فیلم می‌باشد)

سالها قبل شیوع یک ویروس خطرناک نسل بشر را با تهدیدی جدی روبرو می‌کند. الیزابت “لیز” هنسن (یک دکتر زیست‌شناسی مشهور و برنده جایزه نوبل) و همسرش لئو فرگوسن (مهندس و طراح سفینه‌های فضایی) پروژه‌ای را راه‌اندازی می‌کنند تا از انقراض کامل نسل بشر جلوگیری کنند. پروژه‌ای که با کلون‌سازی انسانها و فرستادنشان به فضا این شانس را به آنها می‌دهد که در آینده‌ای نامشخص شروعی دوباره داشته باشند. لئو با قسمت طراحی و مهندسی این سفینه فضایی (سفینه هایو) همکاری کرده و لیز مسئول کلون‌سازی و انتقال حافظه و همچنین طراحی محفظه‌های سرمایشی می‌باشد. اما وقتیکه لئو نیز به این ویروس آلوده شده و در آستانه مردن قرار می‌گیرد، هردوی آنها برای شرکت در این پروژه داوطلب می‌شوند. سفینه هایو با ده هزار کلون به فضا فرستاده می‌شود. اکنون پس از گذشت چیزی بیش از ۱۲ سال از شروع این پروژه و درحالیکه سفینه هایو در فاصله‌ی ۱۴ سال نوری از سیاره زمین قرار دارد. محفظه اومکرون ۲۶۷ که کلون دکتر الیزابت هنسن در آن قرار دارد بر اثر برخورد یک شهاب سنگ دچار نقص فنی شده است. او زودتر از موعد مقرر از خواب موقت بیدار شده و اکسیژن محفظه‌اش رو به پایان است. لیز هیچ‌چیز را به خاطر نمی‌آورد و تنها خاطراتی مبهم و پخش و پلا دارد. در ادامه شاهد تلاش‌های لیز برای بقا و کشف رازهای ناشناخته‌ی زندگی‌اش هستیم.

(پایان اسپویل)

فیلم “اکسیژن” آینده‌ای را برای انسان‌ها پیش‌بینی کرده است که با توجه به شرایط کنونی جهان محتمل و حتی غریب‌الوقوع خواهد بود‌.

بررسی فیلم Oxygen “فراموشی در تنگنا”

شاید بتوان گفت که ناامیدکننده‌ترین موضوع در این فیلم ناتوانی آن در ایجاد حس هیجان و اضطراب در بیننده می‌باشد. چیزی که در نگاه اول و با دیدن نام الکساندر آجا به عنوان کارگردان فیلم در تیتراژ بسیار غیر محتمل به نظر می‌رسد. اما هرچه مدت زمان بیشتری از فیلم می‌گذرد به این نتیجه خواهید رسید که فیلم در ایجاد احساسات هیجانی در مخاطبان شکست خورده است. مسلماً افراد زیادی هستند که دچار کلاستروفوبیا یا همان ترس از فضای تنگ و محصور می‌باشند. اما متاسفانه نشان دادن میزان اکسیژن در داخل محفظه و همینطور امکانات زیادی که در دسترس فرد محبوس قرار دارد، مانع از ایجاد اضطراب لحظه‌ای در فیلم شده است. برای مثال اگر بخواهیم این فیلم را با فیلم (2010) Buried به کارگردانیِ “رودریگو کورتز” و با بازیِ “رایان رینولدز” مقایسه کنیم. که بیش‌ترین شباهت را به تم کلی این داستان دارد، باید بگوییم که فیلم Buried در ایجاد استرس و هیجان بسیار موفق‌تر عمل کرده است. درواقع فیلم Oxygen تنها در بیست دقیقه آغازین دارای ریتم هیجانی و درگیرکننده می‌باشد. در ادامه فیلم به مستندی علمی‌تخیلی تبدیل می‌شود که حتی لحظات دراماتیک آن نیز تاثیرگذاری چندانی ندارد. البته نمی‌توان از نکات جالب و غافلگیرکننده‌ای که در دل داستان جا داده شده به راحتی گذشت.

فیلم دارای داستانی حساب شده و دقیق است و اطلاعاتی که در طول فیلم به بیننده منتقل می‌شود، همگی برنامه‌ریزی شده و مرتبط می‌باشند. از این نظر می‌توان گفت که داستان فیلم به خوبی توانسته یک نظریه علمی را برایمان به واقعیت نزدیک کند. لحظاتی که تخیلات نویسنده بسیار دورتر از فناوری و تکنولوژی امروزه‌ی بشر بوده باشد در طول فیلم به ندرت دیده می‌شود. البته اشتباه برداشت نکنید این مسئله درباره‌ی کلیت موضوع داستان صدق می‌کند. وگرنه با وارد شدن به جزئیات هر داستان تخیلی با اتفاقات و مسائل غیرمنطقی زیادی روبرو خواهید شد. داستان این فیلم نیز از این قائده مستثنی نبوده است. اما با تمام این تفاسیر سیر داستانی فیلم نسبت به سایر آثار مشابه‌اش بسیار باورپذیرتر و خلاقانه‌تر می‌باشد. فیلم “اکسیژن” آینده‌ای را برای انسان‌ها پیش‌بینی کرده است که با توجه به شرایط کنونی جهان محتمل و حتی غریب‌الوقوع خواهد بود‌.

موسیقی متن در این فیلم آنچنان عمیق و پرنفوذ می‌باشد که میتوان آن را زبان دوم و تاثیرگذارتر فیلم تصور کرد.

اجرای تماشایی و خیره‌کننده “ملانی لوران” که تنها بازیگر فیلم (با صدا و تصویر همزمان) محسوب می‌شود. یکی از بزگترین نقاط قوت فیلم بوده است، زیرا در فیلم‌هایی که تنها در یک لوکیشن و با یک بازیگر خاص ساخته می‌شود این استعداد و توانایی بازیگر است که تفاوت‌ها را رقم می‌زند. درواقع بازیگران دراینگونه آثار برگ برنده کارگردان به حساب می‌آیند که میتوانند در بازخورد فیلم بسیار تاثیرگذار باشند. این نقش در ابتدا قرار بود به “آن هاتاوی” بازیگر سرشناس و برنده‌ی اسکار آمریکایی واگذار شود. اما در ادامه با تغییراتی که در عوامل و تهیه فیلم ایجاد شد، ملانی لوران فرانسوی به عنوان بازیگر اصلی این اثر انتخاب گردید. لوران در این فیلم چه در لحظات احساسی و چه در سکانس‌های مهیج عملکرد نسبتاً قابل قبولی داشته است. پس نمی‌توان نواقص داستان و ضعف کارگردان در ایجاد تعلیق و استرس را به پای کم کاری او گذاشت. موسیقی زیبا و شنیدنی “رابین کودرت” ملقب به راب نیز جزو موارد کم‌نقص و پرقدرت فیلم می‌باشد. موسیقی متن در این فیلم آنچنان عمیق و پرنفوذ می‌باشد که میتوان آن را زبان دوم و تاثیرگذارتر فیلم تصور کرد. زبانی که شما را به دنبال کردن داستان ترغیب می‌کند و به لحظات خاص فیلم رنگ و بویی متفاوت می‌دهد. فیلم‌برداری فیلم نیز اگرچه در مواردی قاب‌هایی تماشایی و بکر را به تصویر کشیده است. ولی همچون تدوین و کارگردانی فیلم در خلق لحظات مهیج ناموفق می‌باشد.

نتیجه گیری…

در پایان میتوان گفت اگر فیلم “Oxygen” را به شکلی مستقل بعنوان فیلمی درام-علمی‌تخیلی در نظر بگیریم. مطمئناً برای علاقه‌مندان به این ژانر و حتی سایر تماشاگران یک فیلم دیدنی و جذاب خواهد بود. فیلمی که شاید بتوان گفت نیم‌نگاهی واقع‌گرایانه به وضعیت موجود در دنیا نیز داشته است. اما اگر آن را بعنوان اثری مهیج- علمی‌تخیلی در نظر بگیریم، در آن‌ صورت باید گفت که لحظات هیجانی فیلم در حد استاندارد و کافی نبوده است. بطورکلی تماشای فیلم “اکسیژن” ارزش وقتی که برای آن صرف می‌کنید را دارد. داستان فیلم به آرامی و با دقت زیاد برایتان به تصویر کشیده شده و باعث میشود که حتی شده از روی کنجکاوی تا انتها با فیلم همراه شوید. از طرفی این سرعت کم باعث یکنواختی و ریتم کُند داستان شده که دیدن دوباره‌ی آن را برای هر بیننده‌ای دشوار میسازد.