بررسی فیلم West Side Story / بازگشت اسپیلبرگ با موزیکال
فیلم موزیکال West Side Story در تاریخ ۱۰ دسامبر ۲۰۲۱ توسط استیون اسپیلبرگ کارگردانی شده و Ansel Elgort، Ariana DeBose و David Alvarez در آن به ایفای نقش پرداخته‌اند. این اثر بازسازی از فیلمی به همین نام به کارگردانی رابرت وایز محصول سال ۱۹۶۱ کشور آمریکا می‌باشد. (این فیلم براساس تئاتری موزیکال با همین نام که در سال ۱۹۵۷ اجرا شده و با الهام از “رومئو و ژولیت” اثر شکسپیر نوشته و ساخته شده است). این فیلم با بودجه ۱۰۰ میلیون دلاری‌اش توانست تنها ۷۵ میلیون دلار در باکس آفیس فروش داشته باشد که از این لحاظ جزو آثار کم‌فروغ اسپیلبرگ محسوب می‌شود. در ادامه با نقد و بررسی این فیلم با ما همراه باشید.
معرفی هفت فیلم برتر استیون اسپیلبرگ / آشنایی با او و بهترین فیلم‌هایش
تردیدها
شاید طرفداران اسپیلبرگ از اینکه شنیدند او قصد دارد یک فیلم موزیکال دهه ۶۰ امریکا را Remake کند، تردیدهایی در دل به خود راه دادند، زیرا تاکنون بازسازی‌های هالیوودی نتوانسته مخاطبان را راضی کند. این داستان عاشقانه اولین‌بار در تئاتر برادوی در سال ۱۹۵۷ بروی صحنه رفت و داستانی عاشقانه درباره گانگسترهای نیویورکی را بیان می‌کرد. این داستان حتی در آن زمان هم مورد انتقاد بسیاری قرار گرفت و بیشترین انتقاد به وجود کاراکتری پرتوریکویی بود و فیلم ۱۹۶۱ هم از تیغ تیز انتقادها لطمه دید. انتخاب ناتالی وود برای نقش اصلی ماریا و مجبور کردن ریتا مورنو تنها پورتوریکویی بازیگر به آرایش تیره رنگ، باعث شد فیلم ۱۹۶۱ به مزاج بسیاری از بینندگان خوش نیاید.
حال ۶۰ سال بعد، مونرو تهیه‌کننده اجرایی در فیلم اسپیلبرگ است. او همچنین در نقشی دیگری یعنی، والنتینا، بیوه‌ی داک، صاحب داروخانه، بازی تحسین برانگیزی ارائه می‌دهد. با حضور مورنو، او به ما می‌آموزد که چگونه با فیلم ارتباط برقرار کنیم، هم یک ادای احترام محبت‌آمیز هم اصلاحی درست در روند فیلم‌نامه را شاهد هستیم.
بازسازی در سینما یعنی این
اسپیلبرگ و یار فیلم‌نامه‌نویسش تونی کوشنر، دیدی سرسختانه و ترسناک به دهه‌ی ۵۰ را به نمایش می‌گذارند. ما شاهد طبقه‌ی کارگران محله‌ی San Juan Hill هستیم که مردمش را عمدتاً سیاه‌پوستان و لاتین تباران تشکیل می‌دهند، محله نیز در حال گذار به سمت و سویی مدرن‌تر است. بین باند پورتوریکویی معروف به کوسه‌ها و رقبای سفیدپوست آنها، جت‌ها، خصومت شدیدی وجود دارد و در مقابل یکدیگر بسیار خشن و بی‌رحم هستند. این واقعیت که افراد باند کوسه‌ها را همگی بازیگرانی لاتین‌تبار بازی می‌کنند به واقع‌گرایی اثر افزوده است. از جمله دیوید آلوارز در نقش برناردو، رهبر بی‌پروای کوسه‌ها و آریانا دبوز در نقش دوست‌دخترش، آنیتا که هر دو بازیگرانی متبحر هستند. آنها در کنار راشل زگلر، در نقش خواهر کوچک برناردو، ماریا، اولین صحنهها و نقش‌آفرینی‌های اثر را انجام داده‌اند و توانسته‌اند شما را فریفته‌ی خود کنند.
داستان نسبت به نسخه اصلی تغییر نکرده است، ماریا با تونی یکی از اعضای سابق جت‌ها، با بازی آنسل الگورت، وارد یک رابطه‌ی عاشقانه با سرنوشتی شوم می‌شود. در ابتدای فیلم این دو در فرار ماریا از آتش‌سوزی، آهنگِ “امشب یا Tonight” را می‌خوانند و در دل بیننده شور و حرارت کافی را ایجاد می‌کنند. با اینکه این اولین اثر موزیکال اسپیلبرگ می‌باشد ولی بسیار عالی توانسته حس و حال و شور و و غم و اندوه را به مخاطب القا کند. اگر اسپیلبرگ را نمی‌شناختم مطمئناً فکر می‌کردیم که کارگردان این اثر تجربه‌ی بالایی در ساخت آثار موزیکال دارد و خبره‌ی این کار است و نه اینکه این اولین تجربه‌ی او در این ژانر می‌باشد.
او حرکتی نمی‌کند که باعث شود حواس شما از رقص بازیگران پرت شود، رقص باندهایِ کوسه‌ها و جت‌ها کاملاً با خلق‌خوی آنها همخوانی دارد و نگاه شما را به خود جذب می‌کند. در سکانسی که آنیتا و برناردو، آهنگ “آمریکا” را می‌خوانند، صحنه از یک دعوای خانگی به یک مهمانی شاد خیابانی تغییر کرده و شما را غافل‌گیر می‌کند و اسپیلبرگ با رقص نورها و رنگ‌ها نگاه‌های شما را می‌دزدد.
جاستین پک، طراح رقص فیلم، به گفته‌ی منتقدان حرکاتی هوشمندانه در رقص کاراکترها با توجه به ویژگی‌های شخصیتی آنها، قرار داده است. مانند حرکات جت‌ها در ایستگاه پلیس و یا رقص افسر کروپکه، یا پرتاب تپانچه در حین اجرای آهنگ “باحال یا Cool” ریزه‌کاری‌هایی است که کاملاً با کاراکترها و صحنهها همخوانی دارد.
مایک فیست در نقش Riff، رهبر جت‌ها، هم بازیگری خوب، هم رقصنده‌ای قابل است و بازی باورپذیری ارائه می‌دهد. اما مشکل فیلم، بازیِ کمتر احساسی الگورت است، که این موضوع اندکی از شور و حال زیگلر نیز کاسته است. مشکل دیگر فیلم این است که نمی‌تواند تمام جنبه‌های داستانی فیلم West Side Story را در متن بگنجاند اما اثر او حرف‌های زیادی برای گفتن، خصوصاً در مورد نژادپرستی و خشونت دارد. فیلم او بسیار تلخ‌تر و واقعی‌تر از نسخه‌ی ۱۹۶۱ است و با این همه می‌تواند بخاطر سبک و سیاق امروزی‌اش شما را پای اثر نگه‌دارد.
سخن آخر
در پایان باید گفت نه رابطه‌ی عاشقانه ماریا و تونی، نه درام سرنوشت‌ساز بین کوسه‌ها و جت‌ها نتوانست من را تحت تاثیر قرار دهد. تنها به این دلیل که روح و ردپای اسپیلبرگ در تمام اثر وجود دارد و ویژگی‌های کارگردانی در دیگر آثار او در این فیلم موزیکال هم قابل حس است، برایم کافی بود تا از فیلم West Side Story لذت ببرم.
فیلم West Side Story
نمره سایت ساعت 7 (ارزش اثر)
(خیلی خوب)
داستان وست ساید
در پایان باید گفت نه رابطه‌ی عاشقانه ماریا و تونی، نه درام سرنوشت‌ساز بین کوسه‌ها و جت‌ها نتوانست من را تحت تاثیر قرار دهد. تنها به این دلیل که روح و ردپای اسپیلبرگ در تمام اثر وجود دارد و ویژگی‌های کارگردانی در دیگر آثار او در این فیلم موزیکال هم قابل حس است، برایم کافی بود تا از فیلم West Side Story لذت ببرم.
