بررسی فیلم شبه جزیره (Peninsula) /قطار بوسان ۲

بررسی فیلم شبه جزیره (Peninsula) / قطار بوسان ۲

فیلم شبه جزیره (Peninsula) (قطار بوسان ۲) یک فیلم کره‌ای (فیلم‌های کره‌ای برتر) محصول سال ۲۰۲۰ است که ادامه‌ای بر فیلم قطار بوسان (Train to Busan) (نقد فیلم قطار بوسان) محصول سال ۲۰۱۶ می‌باشد. کارگردان‌ این فیلم یئون سانگ‌هو (Yeon Sang-ho) است و نویسندگی فیلم را او به همراه پارک جو-سوک برعهده داشته است. فیلم با بودجه ۱۶ میلیون دلاری ساخته شد و در تاریخ ۱۵ جولای ۲۰۲۰ به اکران عمومی درآمد و تا کنون توانسته ۳۲.۷ میلیون دلار فروش داشته باشد. در ادامه با سایت ساعت هفت با بررسی فیلم شبه جزیره (Peninsula) همراه شما هستیم.

مطلب مرتبط: بهترین فیلم های سینمایی کره جنوبی / بهترین فیلم های کره ای تاریخ

برای خواندن مطالب بیشتر در مورد فیلم های 2020 به لیست فیلم های سال 2020 مراجعه فرمایید.

خلاصه داستان فیلم Peninsula یا شبه جزیره

داستان فیلم در مورد یک ویروس ناشناخته است که در کره جنوبی همه گیر شده است. ویروسِ جدید اثراتی روی مغز انسان‌ها گذاشته و آنها را تبدیل به زامبی‌های غیر قابل کنترل ، سریع و خطرناک می‌کند. زامبی‌هایی سریع که می‌توانند به سرعت با گاز گرفتنِ انسان‌های غیرآلوده ویروس را پخش کنند. ‌خیلی زود کل کره آلوده این ویروس می‌شود ، حال باید کره به خاطر شیوع این ویروسِ ناشناخته تخلیه شود. تنها عده معدودی می‌توانند از کره فرار کنند و در کشورهای همسایه پناهنده شوند. یکی از همین افراد “جونگ سئوک” کاپیتان نیروی دریایی است که از طریق کشتی به هنگ کنگ می‌رود و در آنجا زندگی خود را ادامه می‌دهد. چهار سال‌‌ از زمان شیوع ویروس گذشته و کره کاملا به شهری زامبی زده و ویرانه تبدیل شده و هیچ رفت و آمدی به این کشور آلوده نمی‌شود و این کشور کاملا قرنطینه است. روزی به “جونگ” ماموریتی پیشنهاد می‌شود که کامیونی حاووی ۲۰ میلیون پول را به همراه سه نفر دیگر از جزیره خارج کند و…

    فیلم در شماره دوم بیشتر به سمت اکشن شدن و جلب نظر عموم مردم پیش رفته و آن حسِ جذاب و ناشناخته‌ی شماره اول در آن محو شده است

بررسی فیلم Peninsula

فیلم شبه جزیره (Peninsula) یا قطار بوسان ۲ بر خلاف فیلم شماره اول (نقد فیلم قطار بوسان) که یک فیلمِ هیجان انگیز ، متفاوت و خوش ساخت بود و علاوه بر نشان دادن ترس ، یک حسِ ناشناختگیِ خاص و قابل درک نیز در درونش جریان داشت ، یک فیلم معمولیِ اکشن است. علاوه بر این، در شماره اول به شخصیت‌ها فرصتِ شکل گیری داده شد و اصلِ اساسیِ فیلم صحنه‌های اکشن و زد و خورد را شکل نمی‌داد بلکه روابط و عواطف و زامبی‌هایی که روی زندگی انسان‌ها تاثیرگذار گذاشته بودند چرخه‌ی داستانی فیلم را تشکیل داده بود و همین باعث خاطره‌انگیز شدن هرچه بیشتر آن فیلم برای سینما دوستان شد.

اما فیلم در شماره دوم بیشتر به سمت اکشن شدن و جلب نظر عموم مردم پیش رفته و آن حسِ جذاب و ناشناخته‌ی شماره اول در آن محو شده و فیلم تبدیل به یک عناون معمولی در ژانر اکشن ، وحشت شده است. دقیقا داستان فیلم از یک عنوان عمیق و قابل تامل به یک فیلم صرفا حادثه‌ای ساده و بدون جزئیات تبدیل شده که یک افت شدید برای این عنوان محسوب می‌شود.

چهار تن برای انجام ماموریتی به دل زامبی‌ها آمده‌اند به جز یکی که می‌دانیم کاپیتان نیروی دریایی است و کمی با فنون رزمی و اسلحه آشناست دیگران هیچ سر رشته‌ای در مبارزه با زامبی‌ها ندارند. اولی داغ دارِ از دست دادنِ زن و بچه‌اش است و هیچ دلیلِ منطقی برای اینکه او وارد این ماموریت شود دیده نمی‌شود، انگار هیچ فرد حرفه‌ای دیگری وجود نداشت که باید حتما یک فرد ترسو و غیرمتعادل وارد چنین ماموریتی شود. دو نفر دیگر یکی راننده تاکسی است و برای مسیریابی با آنها آمده و دیگری نیز فقط برای پر کردن برخی صحنه‌ها در فیلم جای داده شده است! در ادامه شخصیت های دیگری نیز وارد داستان می شوند اما در کل می‌توان در مورد شخصیت پردازی فیلم اینطور گفت که در فیلم شخصیتی شکل نمیگیرد تا بواسطه همراه شدن با آن موضوع و روایت داستانی ایجاد شود و بیشتر با یک عنوان اکشن طرف هستیم که اهمیتی برای داستان و شخصیت‌هایش قائل نیست.‌

      ساخت شماره دوم فیلم با این خصوصیات نه تنها ضروری نبود بلکه باعث شد خاطره شیرینی شماره اول فیلم را نیز به نوعی برایمان خدشه دار کند.

یکی از دلایلی که شاید فیلم شبه جزیره علاقه‌مندان به فیلم‌های هیجانی را راضی کند زامبی‌های درون فیلم است. زامبی‌های فیلم خصوصیات خاص خود را دارند؛ آنها در شب نمی‌بینند ، به صدا بسیار حساس‌اند و سرعت بسیار بالایی دارند. معلوم نیست مرده‌های متحرک (نقد و بررسی سریال مردگان متحرک فصل دهم) این انرژی فوق‌العاده برای سریع دویدن را از کجا پیدا کرد‌ه‌اند. اما فارغ از این موضوع این زامبی‌ها هیجان فیلم را بالا برده‌اند چرا که در شرایط مختلف از این خصوصیات برای پیشبردِ اتفاقاتِ داستان استفاده شده است و این موضوع جذابیت و تنوع فیلم را بالا برده است. اما زامبی‌ها در این شماره دیگر آن شعن و منزلت شماره اول را ندارند! در بررسی شماره اول فیلم نوشتیم بازگشت شعن و منزلت به زامبی‌ها اما باید این شماره را ببینید تا متوجه شوید که چطور زامبی‌ها در فیلم تبدیل به ابزار تفریح و خنده شده‌اند و هیچ شعن و منزلتی در فیلم نداشته و اصلا جایگاهی درون قالب داستانی فیلم ندارند. بلکه بیشتر اتفاقات را انسان‌ها رقم می‌زنند. ساخت شماره دوم فیلم با این خصوصیات نه تنها ضروری نبود بلکه باعث شد خاطره شیرینی شماره اول فیلم را نیز به نوعی برایمان خدشه دار کند.

در ساخت محیط اخر و زمانی و مرده فیلم توانسته خیلی خوب عمل کند و شما را به وجد می‌آورد. برخی صحنه‌ها واقعا هنری و عالی طراحی شده‌اند و شما را به خوبی وارد جو محیط می‌کنند. اما برخی جلوه‌های ویژه مخصوصا درگیری و نبردها کمی از نظر جزئیات با فیلم‌های بزرگ هالیوودی فاصله دارد که البته برای فیلمی با تنها ۱۶ میلیون دلار بودجه، قابل قبول است.

   فیلم ترکیبی از صحنه‌های فیلم‌های مختلف را درون خود دارد…

فیلم ترکیبی از صحنه‌های فیلم‌های مختلف را درون خود دارد. صحنه‌ای شما را یاد سری فیلم‌های جان ویک (بررسی فیلم جان ویک ۳) می‌اندازد. صحنه‌ای دیگر فیلم سریع و خشن (رتبه بندی سری سریع و خشن) می شود. صحنه‌ای حتی به یاد گیم آف ترون (بررسی سریال گیم آف ترون) می‌افتید. بخش‌هایی از تعقیب و گریز‌های فیلم نیز کاملا شبیه فیلم Mad Max شده است. در گیر و دار اتفاقات پی در پی درون فیلم زامبی‌ها تبدیل به مترسک‌های بی‌خطری شده‌اند که نه ترسی به کالبد فیلم منتقل می‌کنند و نه توانی برای غافلگیری بیننده دارند. این را با صحنه‌های اغراق آمیز و سپری (سپری که نمی‌گذارد شخصیت‌های اصلی در طول داستان اتفاقی برایشان بیفتد) که دور شخصیت‌های کلیدی است ترکیب کنید تا دلایل پایین تر بودن سطح این فیلم با شماره قبلی را بهتر درک کرده باشید.

یک سری سوال بی جواب در همان ابتدای فیلم برایتان پیش می‌آید اینکه اگر کره تنها کشوری است که این ویروس در آنجا پخش شده چرا دیگر کشورها شروع به نابودی تمام زامبی‌ها و تخلیه و نابودی زامبی ها نمی‌کنند تا به نوعی هم شر زامبی‌ها را از دنیا کم کنند و هم اینکه بازماند‌ها را نجات داده و کره‌ای های باقی مانده بتوانند به کشور خود بازگردنند. شاید این طعنه‌ی فیلم به نیروی مشترک آمریکا و کره باشد. بدین معنی که این نیرو هیچ سودی برای کره جنوبی ندارد و آمریکا تا وقتی که پای منافعش وسط باشد به نیروی مشترک بودن با کشورها و مانور دادنِ خیالی اهمیت می‌دهد اما در عمل و وجود خطرِ واقعی، فقط به فکر خودش است.

نتیجه گیری

شبه جزیره (Peninsula) صحنه‌های اکشن زیبایی دارد و همینطور فصاسازی‌های مرده و آخروزمانی خوبی را خلق کرده است. اما در خلق داستان و شخصیت‌هایش خوب عمل نکرده و از یک فیلمِ ترسناک فاصله گرفته و بیشتر شبیه به یک میدانِ اکشن به همراه تعقیب و گریز‌های بی انتهاست که البته هیچ حسی درونش دیده نمی‌شود. مسلما می‌توان از هیجان درون فیلم برای لحظاتی لذت برد اما این فیلمی نیست که مانند شماره اول برایتان خاطره انگیز شود و آن داستان، شخصیت پردازی ، جذابیت و هیجان را برایتان نخواهد داشت. شبه جزیره یک فیلم متوسط است که می‌توان برای دقایقی از آن لذت برد اما کاملا زودگذر و بدون عمق است.

نقد فیلم شبه جزیره (Peninsula)

نمره سایت ساعت 7 (ارزش اثر)

(متوسط)

مسلما می‌توان از هیجان درون فیلم برای لحظاتی لذت برد اما این فیلمی نیست که مانند شماره اول برایتان خاطره انگیز شود و آن داستان، شخصیت پردازی ، جذابیت و هیجان را برایتان نخواهد داشت. شبه جزیره یک فیلم متوسط است که می‌توان برای دقایقی از آن لذت برد اما کاملا زودگذر و بدون عمق است.

امیدواریم از مطلب ” بررسی فیلم شبه جزیره (Peninsula) ” لذت برده باشید …