بررسی فیلم شیرشاه 2019 / شیرهای پاکتی!

بررسی فیلم شیرشاه 2019

لایو اکشن شیر شاه (Lion King) که در سال 2019 به سینما ها آمد، توسط کمپانی Disney ساخته و پرداخته شده است. لایو اکشن شیرشاه بازسازی نسخه انیمیشن سال 1994 به همین نام است. با ما با بررسی فیلم شیرشاه 2019 در سایت ساعت 7 همراه باشید.

اگر به دنبال دیدن نقدهای بیشتری از فیلم های سال 2019  میگردید به لیست فیلم های سال 2019 مراجعه فرمایید. (فیلم های 2020 نیز در لیست فیلم های سال 2020 موجود است.)

به دنیای شیر های واقعی خوش آمدید!

شیر های واقعی

لایو اکشن شیرشاه نسخه بازسازی انیمیشن آن است، همان داستان و همان شخصیت ها را دوباره به نمایش می گذارد اما تفاوت در این است که همه چیز رنگ واقعیت به خود گرفته است. یال و کوپال شیرها زنده و انگار در برابر خود یک شیر واقعی (انگار کلمه ی خوبی نیست واقعاً) را می بینید. تیم سازنده فیلم درباره رفتار حیوانات تحقیقات زیادی انجام دادند، از یک آب خوردن ساده تا جست و خیز های آنها، می دانیم که حرکات هر حیوان با دیگری متفاوت است.

چیزی که در این انیمیشن بیشتر از همه به چشم می آید همین رفتار شناسی و پرداخت بسیار حرفه ای و در عین حال ریزبینانه تیم سازنده است که جای بسی قدردانی دارد. غرش ها و خر خر های حیوانات در عین حال دندان به هم نشان دادنشان بسیار طبیعی و خارق العاده است. جا دارد در این نقد به تفاوت لایو اکشن با انیمیشن هم اشاره کنم، تفاوت در این است که در لایو اکشن عکاسی (به جای نقاشی) از بازیگران، که در اینجا حیوانات را داریم در کنار محیط و تمام اجزای آن به صورت زنده و تلفیق آن با افکت های کامپیوتری است. در حالی که در انیمیشن، ما نقاشی را داریم، که تولید آن بسیار طولانی تر از لایو اکشن است. اما از آن طرف بودجه تولید انیمیشن کمتر از لایو اکشن می شود.

شیرهای پاکتی

درست است که زحمت زیادی برای تولید تک تک صحنه های فیلم کشیده شده است، اما بیایید صادق باشیم نمایش خشونت یا ترس یا غم یا اندوه و گریه یا خوشحالی در چهره ی یک شیر واقعی چقدر می تواند بر روح روان حساس شما بیننده ها اثر کند. تا حالا کدام یک از شما گریه یک شیر واقعی را دیده (اصلاً گریه می کنند؟؟) در اوج قصه سیمبای جوان را داریم که هنوز یک توله شیر است و با نگرانی به دنبال پدرش در درون درّه می گردد و صداپیشه ی او نگرانی و اضطراب را به ما تلقین می کند، اما چهره ی توله شیر بی خیالی را به ما نشان می دهد.شاید اگر صورت سیمبا در هنگامی که به شیری جوان تبدیل شده آن دو خال (شیرها که خال ندارند، دو نشان روی پیشانی بگویم بهتر است) را نداشت شما اصلاً نمی فهمیدید که او سیمباست. بماند که تمام شیرهای مادّه ی سخره قدرت (اقتدار) همه شبیه نالا هستند! فقط از روی صدای آنهاست که تفاوت آنها را متوجه می شوید.

وضعیت کفتارها از این هم بدتر است. تقریباً همه شبیه هم هستند، شاید بگویید خب لایو اکشن یعنی همین، دوستان اما اینجا ما با یک مستند طرف نیستیم با یک فیلم درام روبرو هستیم. باید بتوانیم نسبت به کاراکترها شناخت و تمایز قائل شویم. در انیمیشن شما نگرانی را به خوبی در صورت سیمبا می دیدید، اما در لایو اکشن انگار نه انگار. صداپیشه ی اسکار یعنی Chiwetel Ejiofor که اصلاً نتوانسته به خوبیِ Jeremy Irons از پس نقشش برآید. اسکار اولین نقشِ منفی کامل دیزنی بود که خلق شد و از همه لحاظ صداپیشگی جرمی آیرونز در خلق شخصیتی موزمار و بدطینت بسیار قابل توجه بود. تیمون و پومبا صدا پیشگان بهتری دارند و خوب از پس کارشان برآمده اند، اما پومبای 1994 کجا و این خوک سیاه که انگار معتاد است و چهره ای ترسناک دارد کجا!

صداپیشه های تازه کار

تنها کسی که از نسخه اصلی برگشته و صداپیشگی موفاسا را دوباره به عهده گرفته James Earl Jones است که واقعاً کمک بزرگی به نسخه 2019 کرده است. چرا؟ چون نمی توانم نسخه 2019 را از 1994 جدا در نظر بگیرم و با همدیگر قیاس نکنم. صداپیشه سیمبا و نالا بر عهده ی (به ترتیب)، Donald Glover و Beyoncé Knowles-Carter است که به نظرم کارشان به خوبی نسخه کلاسیک در نیامده، زیرا هر دو تازه کار هستند و بیانسه که این اولین صداپیشگی اوست. کارش را به خوبی انجام داده اما با عالی بودن فاصله زیادی دارد حالا می خواهد خواننده ای قوی باشد. درباره دونالد گلور هم همین را می گویم، بیشتر صدایش برای سیمبا به مانند یک شیر شیرین عقل می ماند تا عاقل و بالغ، کافی است به این عکس نگاه کنید تا بدانید چه کسانی در نسخه کلاسیک نقش صداپیشه را بر عهده داشتند و با نسخه 2019 اندکی مقایسه کنید.

از لحاظ کارگردانی شما به معنای واقعی کلمه شاهد یک مستند از حیات وحش هستید. البته شاهد خواهید بود که اگر در شکار حیوانات افراط کنید حیات وحش نیز نابود خواهد شد و آن سرزندگی دوباره را نخواهد یافت، چیزی که در کشورمان شاهد هستیم. افراد زیادی که به مانند Scar قدرت را در کشتار حیوانات می بینند. شاید خودتان بهتر از من بدانید که دیر زمانی است، دیگر در بیشه های ایران شیر ایرانی منقرض شده است، و یوزهایی که تنها صدایشان زمزمه ای در باد است. کارگردان به نمایش درآوردن این محیط اندوهناک و ویران شده به خوبی عمل کرده است، حتی بهتر از انیمیشن، که جای شکرش باقی است که این بازسازی حداقل در یک امر از نسخه کلاسیک می تواند پیشی بگیرد.

موسیقی هانس زیمر که نیازی به تعریف و تمجید ندارد، همه او را می شناسید و با آثارش آشنایی کامل دارید. خیلی از آهنگ های نسخه کلاسیک در این نسخه هم تکرار شده اند و اندک Theme های جدیدی به آنها اضافه شده است. صداگذاری برای حیوانات، محیط و غیره بسیار عالی است و از این نظر کم و کاستی ندارد.