بررسی فیلم Dolittle 2020 /دکتر دولیتل و حیواناتش

بررسی فیلم Dolittle 2020

فیلم Dolittle در ژانر ماجراجویی، کمدی به کارگردانی Stephen Gaghan در تاریخ ۱۷ ژانویه ۲۰۲۰ به اکران عمومی درآمد. فیلم نامه این اثر بر اساس کتابی به همین نام نوشته ی Hugh Lofting محصول 1920 به رشته ی تحریر در آمده است. با هم نگاهی به این فیلم می اندازیم تا بیشتر با داستان و درون مایه ی آن آشنا شوید. با بررسی فیلم Dolittle 2020 با سایت ساعت هفت همراه باشید.

خلاصه ی داستان

دکتر جان دولیتل سال هاست که به مراقبت و درمان حیوانات مختلف پرداخته است. او یک دامپزشکِ کارکشته است و سال ها ارتباط با حیوانات، توانایی صحبت کردن با آنها را به او آموخته است. برای سپاس از خدمات او ملکه ویکتوریا (ملکه ی انگلستان) عمارتی قدیمی به او می دهد تا در آنجا به معالجه ی حیوانات مختلف دست بزند. اما پس از آنکه همسرش “لیلی” در سانحه ای در دریا ناپدید می شود، او تصمیم می گیرد که درهای عمارت را به روی همه ببندد و فقط با حیواناتی که از قبل نگهداریِ آنها را بر عهده داشت زندگی را بگذراند. او با ریش های بلند و وضعیت وحشتناکش زندگی را بر خود حرام کرده است و تمام وقتش را با حیوانات سپری می کند. اما زندگی به همین روال پیش نمیرود سال ها بعد ملکه انگلستان مریض می شود و از دولیتل برای درمان او به کاخ دعوت می شود. اول او این دعوت را رد می کند ولی وقتی که متوجه می شود عمارتی که در آن ساکن است را بعد از مرگ ملکه از دست خواهد داد، تصمیم می گیرد به قصر برود. جلوتر متوجه می شوید که مریضی ملکه یک توطئه از طرف عده ای در قصر است و دولیتل برای نجات ملکله به شکوفه های درخت افسانه ای Eden احتیاج دارد…

بررسی فیلم…

انسان ها همیشه دارای بلند پروازی،آرزوها و تخیلات بزرگی بوده اند. یکی از همین بلند پروازی ها درک کردن صدای حیوانات مختلف است. اینکه واقعا حیوانات می توانند با صداهای خاص خود حرف بزنند؟ یا اصلا با صداهایی که در می آورند قصد ارتباط خاصی دارند؟ طبق تحقیقاتِ دانشمندان هیچ ارتباطی بین حیوانات از طریق صداهایشان کشف نشده است و فقط یک سری حرکات و صداهایی بلدند که به صورت غریزی به آنها منتقل شده است تا در مواقع ضروری با هم ارتباط برقرار کنند. و یا از طریق بو ، حرکات بدن و لمس کردن برخی ارتباط ها را با هم برقرار می کنند. حال می خواهیم به سراغ فیلمی برویم که حیوانات مختلف با انسان و حتی با هم حرف میزنند!

دکتر دولیتل

دکتر Dolittle به خاطر توانایی خارق العاده اش می تواند با حیوانات صحبت کند(صداهای آنها را متوجه می شود و با تقلید صدای آنها با حیوانات ارتباط برقرار می کند) و همین، موضوعِ کلی این فیلم را تشکیل می دهد. موضوعی که در فیلم های دیگری نیز قبلا با همین نام دیده بودیم فیلم دکتر دولیتل محصول سال ۱۹۶۷ و یا سه فیلمی که با نام دکتر دولیتل از سال ۱۹۹۸ ساخته شد و با بازی اِدی مورفی همراه بود و می توان گفت بهترین اقتباس از روی داستان دکتر دولیتل را از آن خود کرد. فیلمی که از نظر طنز و ساخت شخصیت های جذاب از دیگر اقتباس ها بهتر عمل کرده است.

اینکه دکتر دولیتل صحبت های حیوانات را متوجه می شود جزئی از توانایی او محسوب می شود. ولی این دلیلی به نویسنده و کارگردان نمی دهد که حیوانات داستان را بیش از حد معمول و حتی در حد یک انسان و بیشتر از آن باهوش درست کنند! این مسئله در طول داستانِ فیلم بسیار زیاد به چشم می آید و از شخصیت های حیوانی موجوداتی غیر طبیعی بوجود می آورد. این اولین نکته ی منفی فیلم است که از همان دقایق ابتدایی بیننده را آزار می دهد.

داستان ضعیف

اتفاقات و داستان فیلم و نمایشنامه ی آن کاملا ضعیف درست شده اند و شخصیت های حیوانی و انسان ها در کنار هم هیچ تلاشی برای اینکه مخاطب را درگیر داستانِ فیلم کنند انجام نمی دهند. شخصیت های حیوانی بی روح و بدون بامزگی هستند و در هیچ قسمتی از فیلم رنگ و بویی از جذابیت دیده نمی شود. اگر خیلی حوصله داشته باشید می توانید فیلم را پشت سر هم ببینید و گرنه احتمال اینکه از میانه آن را بی خیال شوید بسیار زیاد است.

اتفاقات مهم خیلی سطحی نشان داده می شود و اتفاقات بی ارزش با آب و تاب و رنگ لعاب به تصویر کشیده می شوند. این موضوع بعد از مدتی فیلم را برای بیننده بسیار خسته کننده می کند و داستان و شخصیت ها از دست مخاطب خارج می شود. اتفاقات فیلم نامه  بدون عمق درست شده اند. حتی شخصیت ها نیز به هیچ عنوان برای بیننده قابل پذیرش نیستند مثلا پسری به نام تامی (با بازی Harry Collett ) که در اول فیلم وارد داستان می شود و به یکباره خود را درگیر داستان های دولیتل می کند و جلوتر خود او نیز صحبت های حیوانات را متوجه می شود! انگار موهبتی یکباره به او اعطا شده است!

سطحی…

مورچه ای در مورد ازدواج دخترش با یک سنجاقک بحث می کند که نمی خواهد دخترش را به سنجاقک بدهد بلکه دوست دارد دخترش با یک عقرب ازدواج کند! واقعا این چه طنز و مزه ای در درونش است و حتی منطق حیوانی را هم زیر سوال برده است! از این قبیل بخش ها فیلم را به پرتگاه مضحکه شدن پرت می کند و ارزش فیلم را بسیار پایین می آورد. از این صحنه هولناک تر نیز در مسیر فیلم و مخصوصا صحنه های انتهایی وجود دارد که مطمئنا حسابی اعصاب بیننده را خورد می کنند.

شخصیت های منفی و علت دشمنی آنها با شخصیت اصلی سطحی درست شده است. شخصیت هایی که به قدری ضعیف هستند که حتی علت اعمال آنها و هدفشان را درک نخواهید کرد و حتی هیچ شناختی از آنها نخواهید داشت. اینکه به چه دلیلی قصد کشتن ملکه را دارند دقیقا اینها در قصر چه پست و مقامی دارند و خیلی از سوال های دیگر که هیچ جوابی برای آنها در طول داستان پیدا نخواهید کرد‌. فیلم بدون اینکه بخواهد مخاطب را درگیر مسیر داستانش کند فقط یک مسیر یک طرفه را پیش می رود و از یک سرآغاز کاملا غیر منطقی تا پایانی کسل کننده و روند داستانی بدون عمق با شخصیت های ضعیف تشکیل شده است.

ستاره های فیلم …

اما فیلم دولیتل یک فیلم پرستاره است. شخصیت دکتر دولیتل را Robert Downey Jr بازی کرده است.که در سال های اخیر او را بیشتر در نقش تونی استارک در فیلم های مارول و یا فیلم های شرلوک هولمز دیده بودیم. بازی او در نقش دکتر دولیتل هیچ حسی به شما منتقل نمی کند و کاملا مشخص است که بازی کردن در برابر شخصیت های حیوانی و کامپیوتری آن حس متقابل او با بازیگران رو به رو را از او گرفته است. همینطور شخصیت های حیوانی را نیز بازیگران و چهره های مطرحی زنده کردند‌. شخصیت طولی به نام پولی با صدای Emma Thompson ، شخصیت زرافه به نام بتسی با صدای Selena Gomez ، شخصیت خرس قطبی به نام یوشی با صدای John Cena ، شخصیت گوریل به نام چی چی با صدای Rami Malek و شخصیت سگ به نام جیپ با صدای Tom Holland و…  شخصیت های حیوانی فیلم را زنده کرده اند.

فیلم از لحاظ جلوه های ویژه ی بصری مورد قبول است و از این نظر به خاطر خرج 175 میلیون دلاری که برای فیلم شده است مشکلی وجود ندارد ولی به نظر با این مقدار پول مطمئنا از لحاظ جلوه های بصری نیز می توانستند زیباتر و بهتر عمل کنند ولی در کل از این نظر مشکلی نمی بینید و از جلوه های ویژه فیلم لذت خواهید برد.

نتیجه نهایی