بررسی فیلم Love and Monsters / دنیای گمشده
فیلم “عشق و هیولاها” / Love and Monsters یک اکشن ماجراجویانه آمریکایی به کارگردانی “مایکل متیوز” (Michael Matthews) می‌باشد. این فیلم براساس داستانی از “برایان دافیلد” (Brian Duffield) و با همکاری “متیو رابینسون نوشته و ساخته شده است. از بازیگران فیلم میتوان به “دیلن اوبرایان” (Dylan O’Brien) ، “جسیکا هنویک” (Jessica Henwick) و “مایکل روکر” (Michael Rooker) اشاره کرد. فیلم “عشق و هیولاها” دومین فیلم بلند مایکل متیوز و نخستین تجربه فیلمسازی او در هالیوود می‌باشد. این فیلم با داستان تاحدودی کُمدی و بیشتر فانتزی‌اش توانسته نظرات عموماً مثبتی را از منتقدین و مردم دریافت نماید. کمپانی پارامونت پیکچرز قصد داشت که فیلم را در فوریه ۲۰۲۱ به اکران برساند که بدلیل شیوع ویروس کرونا نهایتاً آن را در ۱۶ اکتبر ۲۰۲۰ منتشر کردند. در ادامه با سایت ساعت هفت با بررسی فیلم Love and Monsters همراه باشید.
برای خواندن مطالب بیشتر در مورد فیلم های 2020 به لیست فیلم های سال 2020 مراجعه فرمایید.
مطالب مرتبط: بهترین فیلم های سال 2020 تا کنون…
خلاصه داستان:
داستان از این قرار است که هفت سال پیش یک شهاب سنگ بزرگ مستقیماً در حال حرکت به سمت زمین بوده است که انسانها آن را با موشک‌هایشان منهدم می‌کنند. اما بارانی از مواد شیمیاییِ داخل موشک‌ها برروی زمین می‌بارد که همه‌چیز را تغییر می‌دهد. این مواد باعث جهش یافتن و رشد غول‌آسای جانوران خونسرد (مورچه، سوسک، قورباغه و…) شده و سپس آنها شروع به شکار انسانها می‌کنند. در عرض یک سال ۹۵ درصد جمعیت جهان از بین می‌رود. مابقی بازماندگان در پناهگاه‌هایی (کلون) زیرزمینی پنهان شده‌اند. شخصیت اصلی داستان پسری به نام جول است که در این هفت سال در یک کلونی زیرِ زمین بوده است و مهارت چندانی در مبارزه با این هیولاها ندارد. اما جول به یکباره تصمیم می‌گیرد، برای دیدن دوست دخترش که از شروع این ماجراها او را ندیده و بتازگی از طریق ارتباط رادیویی او را پیدا کرده به سفری ۱۴۰ کیلومتری برود که …
بررسی فیلم Love and Monsters: “دنیای گمشده”
اگر بخواهیم فیلم “عشق و هیولاها” را با درنظر گرفتنِ کم‌تجربگیِ کارگردانش و همینطور بودجه‌ی محدودش قضاوت کنیم، باید نمره قبولی را به آن بدهیم. از لحظه‌ی شروع فیلم تا اواسط آن بالانس خوبی میان محتوا و روایت داستانی وجود دارد. استفاده بجا از کُمدی و بخصوص طنز کلامی در این قسمت‌ها کمک بسزایی به پیشروی بهتر داستان کرده است. اما هرچه به انتهای فیلم نزدیکتر میشویم، لایه‌های تکراری و نخ‌نمای فیلم جلوه‌ی بیشتری پیدا می‌کنند. دیگر چیز زیادی از آن سکانس‌های سرخوشانه و فانتزی باقی نمانده و فیلم همانند بسیاری از این قبیل آثار دچار شعارزدگی در داستانش میشود. البته میتوان گفت از لحاظ محتوای داستانی فیلم تاحدودِ زیادی در مسیری درست قرار دارد. اصلی‌ترین شعار فیلم اینست که گاهی تمام آن‌چیزی که می‌خواهیم جلوی رویمان است ولی قادر به دیدن و درک کردن آن نیستیم.
“جول: به کم قانع نباشین، مجبور نیستین… حتی اگر آخر دنیا باشه!”
در ابتدای فیلم قهرمان داستان “جول” قصدِ رسیدن به دوست دخترِ سابقش را دارد. اما چیزی که پیدا می‌کند بسیار بزرگتر و بااهمیت‌تر از آن است. در واقع او طی سفری مخاطره‌آمیز و پرحادثه دنیایِ گمشده در ناامیدی و ترس را می‌یابد. اما ایراد اصلی نه به محتوای داستان بلکه به فرم روایی آن وارد است. جایی که هرچه مدت زمان بیشتری از فیلم می‌گذرد، هیولاهای آدم‌خوار داستان بی‌بخارتر و کرخت‌تر می‌شوند. (البته بطورکلی از ابتدای فیلم نیز از این هیولاها برای ایجاد هیجان و غافلگیری در مخاطب استفاده خوبی نشده است!). این موضوع در نیمه انتهایی فیلم بیشتر به چشم می‌آید چون باعث میشود که اتفاقات داستان برایتان قابل پیش‌بینی شود. اینجاست که هیجانات کمِ فیلم از جذابیت آن می‌کاهد. “آخر زمان چیزیه که هممون بهش فکر کردیم” (دیالوگی از فیلم) که باید گفت به لطف هالیوود و فیلم، سریال و بازی‌های بیشمارش نمی‌توانیم به آن فکر نکنیم! در واقع ترافیک بیش از حد در ساخت آثار اینچنینی از تازگی، نبوغ و منحصر بفرد بودن آنها کاسته است. حتی اندک آثار موفق در این ژانر با اصرار به ساخت دنباله‌های بی‌هدف و تکراری باعث کمتر شدن جذابیت داستانشان می‌شوند.
فیلم Love and Monsters از لحاظ زیبایی بصری و مهیج بودن حرف زیادی برای گفتن در مقابل آثار برجسته پساآخرزمانی ندارد. اما در درون داستانش حرفهای مهم و جذب‌کننده‌ای برای شنیده شدن دارد که بنظر همان مسیری است که “مایکل متیوز” برای فیلمش تجسم کرده است. او بخوبی می‌داند که با بودجه‌ای محدود مانور دادن برروی اکشن‌های زیاد و حرفهای و استفاده بیش از حد از جلوه‌های ویژه تنها از کیفیت اثر کم می‌کند. در نتیجه منطقی‌ست که او بیشتر وقتش را برای کار کردن برروی محتوای داستان گذاشته است. شخصیت اصلی داستان با بازیِ خوب “دیلن اوبرایان” بخوبی در جریان روایی داستان جاافتاده است و کشش نسبتاً خوبی را میان خودش و مخاطبین ایجاد می‌کند. سایر بازیگران نیز در حضور کوتاهشان مکمل‌های خوبی برای اوبرایان بوده‌اند. اما فیلم در القای احساس ترس، هیجان و همذات‌پنداری میان شخصیت‌ها و بینندگان بسیار ضعیف عمل کرده است. شاید دلیل اصلی این امر جلوه‌های ویژه کم قدرت (هیولاهای خونخوار این فیلم به هیچ عنوان مخوف و ترسناک نیستند) و همینطور طراحی صحنه سطحی فیلم می‌باشد. درواقع طراحی صحنه و فیلمبرداری صحنه‌های اکشن هیجانی در فیلم به هیچ عنوان قابل مقایسه با آثار مشابه آخرزمانی نمی‌باشد. اگر متیوز در کنار شخصیت‌پردازی و روایت داستانی خوبش از تکنیک‌های سینمایی بروزتری استفاده می‌کرد، احتمالا با فیلم کامل‌تر و به مراتب بهتری روبرو بودیم.
نتیجه گیری…
در پایان میتوان گفت Love and Monsters فیلمی‌ست که با لحنِ شیرین و جذابش لحظات مفرحی را برای تماشاگرانش ایجاد می‌کند. شاید اگر فیلم در شرایط دیگری پخش می‌شد با بازخوردهای متفاوت‌تری روبرو می‌گردید. اما بدلیل شیوع ویروس کرونا و شرایط خاص ایجاد شده در اکران فیلم‌ها با استقبال بسیار بهتری روبرو شد. مسلماُ این فیلم را نمیتوان جزو گزینه‌هایی که برای تماشای دوباره و چندباره انتخاب می‌کنید، به حساب آورد. زیرا در همان بار نخست نیز فیلم رفته‌رفته دچار اُفت میشود و پایان کلیشه‌ای آن، شروع خوب فیلم را نیز زیر سوال می‌برد. بطورکلی این فیلم میتواند گزینه خوبی برای تماشا کردن به همراه خانواده و دوستان باشد و اگر آن را زیادی جدی نگیرید، ارتباط بهتری با داستان فیلم برقرار می‌کنید.
فیلم Love and Monsters
نمره سایت ساعت 7 (ارزش اثر)
(متوسط)
دنیای گمشده
در پایان میتوان گفت Love and Monsters فیلمی‌ست که با لحن شیرین و جذابش لحظات مفرحی را برای تماشاگرانش ایجاد می‌کند. شاید اگر فیلم در شرایط دیگری پخش می‌شد با بازخوردهای متفاوت‌تری روبرو می‌گردید. اما بدلیل شیوع ویروس کرونا و شرایط خاص ایجاد شده در اکران فیلم‌ها با استقبال بسیار بهتری روبرو شد. مسلماُ این فیلم را نمیتوان جزو گزینه‌هایی که برای تماشای دوباره و چندباره انتخاب می‌کنید به حساب آورد. زیرا در همان بار نخست نیز فیلم رفته‌رفته دچار اُفت میشود و پایان کلیشه‌ای آن، شروع خوب فیلم را نیز زیر سوال می‌برد. بطورکلی این فیلم میتواند گزینه خوبی برای تماشا کردن به همراه خانواده و دوستان باشد و اگر آن را زیادی جدی نگیرید، ارتباط بهتری با داستان فیلم برقرار می‌کنید.
