بررسی فیلم Old / پیری زودرس
اولد(Old) یا پیری فیلمی مهیج ترسناک به کارگردانی و نویسندگی ام. نایت شیامالان کارگردان هندی-آمریکایی است که به خاطر ساخت فیلمهای فراطبیعی و مرموز شهرت جهانی دارد. این فیلم از داستان رمان مصور فرانسوی زبان به نام Sandcastle اقتباس شده است. داستان فیلم در مورد ساحل مرموزی است که باعث پیری افرادی که در آن گرفتار شده‌اند می‌شود. از جمله مهمترین بازیگران فیلم می‌توان به گائیل گارسیا برنال، ویکی کریپس، روفوس سیول، الکس ولف، ابی لی و توماسین مک کنزی اشاره کرد. این فیلم برای اولین بار در تاریخ 23 جولای 2021 به اکران عمومی درآمد و چند روزی است که کیفیت عالی آن در اینترنت در دسترس قرار گرفته است. به بهانه انتشار کیفیت عالی فیلم در ادامه قصد داریم بیشتر در مورد این فیلم متفاوت صحبت کنیم، با بررسی فیلم Old همراه شما هستیم.
خلاصه داستان فیلم پیری
خانواده چهار نفره کاپا برای یک تعطیلات فراموش نشدنی به یک تفرجگاه گرمسیری ویژه سفر می‌کنند تا بتوانند آخرین سفر دسته جمعیشان را قبل از طلاق پدر و مادر خانواده تجربه کنند. به توصیه مدیر این تفرجگاه خانواده به یک ساحل خصوصی بسیار خلوت دعوت می‌شود. در ساحل آنها با سه خانواده دیگر رو به رو می‌شوند. ساحلی بسیار آرامش بخش که با صخره‌های بلند، زیبا و غیر قابل عبور محاصره شده است. بچه‌های خردسال خانواده ترنت ۶ ساله و مدداکس ۱۱ ساله مشغول بازی در ساحل می‌شوند و پریسکا مادر خانواده بی‌حوصله کتابی در دست می‌گیرد و مشغول خواندن می‌شود، گای همسر او حرفی در دل دارد که به زبان نمی‌آورد… لحظات با سرعت باورنکردنی در حال گذر است و خانواده هرآنچه در دل دارد را برای فردا تلنبار کرده است، غافل از اینکه در این ساحل اعجاب انگیز فردایی وجود ندارد…
بررسی فیلم Old “پیری زودرس”
ام. نایت کارگردان و نویسنده فیلم Old دارای آثار به شدت موفقی در کارنامه‌اش است که از این بین فیلمهای حس ششم، آسیب ناپذیر، گسسته و نشانه‌ها از بهترین آثار او محسوب می‌شوند. او ایده‌های متفاوت و دوست داشتنی را با خلاقیت مثال زدنی‌اش و دانش قوی‌اش از سینما ترکیب کرده و آثار ماندگاری را برای علاقه‌مندان به فیلمهای رمزآلود خلق کرده است. اما فیلم “پیری” نمی‌تواند در بین آثار برجسته او جایگاهی داشته باشد. چراکه از لحاظ کیفی در سطح پایین‌تری قرار دارد.
ایده فیلم Old یکی از دلایلی بود که امید زیادی برای این فیلم متصور می‌شدیم. ایده پیر شدن در چند ساعت و از دست رفتن سال‌های عمر در سریعترین زمان، بسیار خوفناک است. اگر قرار باشد در چند ساعت تمام لحظات عمرمان را از دست بدهیم واقعا چه عکس العملی نشان می‌دادیم؟ این شاید مهمترین دلیلی باشد که دوست داشتیم ببینیم انسان‌ها در مواجهه با چنین واقعه دردناکی چطور عکس العمل نشان می‌دهند. اما آیا فیلم Old توانست به درستی این ترس بزرگ را به تصویر بکشد؟ آیا بازیگران توانستند همان حسی را منتقل کنند که پیری و مرگ زود هنگام در انسان بوجود می‌آورد؟ آیا این فیلم را می‌توان آینه‌ای برای نشان دادن ذات بقاطلب انسان دانست؟
در حقیقت اگر می‌خواستیم چنینی تاثیری را از فیلم Old بگیریم باید سازندگان این ایده جذاب را در عمل باجزئیات‌تر و باکیفت‌تر به تصویر می‌کشیدند. این ایده زیبا در تصاویر و سکانس‌های تکان دهنده می‌توانست معنا پیدا کند. اما در حقیقت، فیلم پیری در عمل یک فیلم ناامید کننده است. چراکه ایده بکر خود را به شکل ضعیفی تبدیل به یک فیلم سینمایی کرده است. مهمترین مسئله در مواجه با پیری عکس العمل بازیگران فیلم به اتفاقات در حال وقوع است که این حس در بازی‌های سطحی بازیگران و دیالوگ‌های ضعیف فیلم‌نامه محو شده است. بازیگران این فیلم در حقیقت هر حسی که قرار است درون بیننده شکل بگیرد را خنثی می‌کنند و به کلِ فیلم، حسِ عبث بودن بخشیده‌اند.
عکس العمل آنها به پیر شدن خودشان بسیار غیر واقعی است. از آن بدتر عکس العمل آنها به پیر شدن کودکان و اطرافیانشان است که هیچ حسی را به دنبال ندارد. در کلِ فیلم به جز یکی دو سکانس اتفاق تکان دهنده‌ای را شاهد نیستیم که با یک قاب بندی زیبا و اثرگذار به تصویر کشیده شده باشد و استفاده درستی از جلوه‌های ویژه و دوربین برای نشان دادن عمق فاجعه پیری و نیستی صورت گرفته نشده است.
این‌ها بخشی از دلایلی است که بیننده را از دیدن فیلم ناامید می‌کند. اما اگر کمی دقیق‌تر شوید اشکالات بزرگ‌تری در دل فیلم پیدا خواهید کرد. بزرگ شدن کودکان یعنی تنها بالا رفتن سن آنها اما در عمل یک کودک ۶ ساله که در چند ساعت به سن بلوغ رسیده است باید همان رفتار کودک ۶ ساله را از خود نشان دهد! چراکه ذات او همان کودک شش ساله‌ی بدون آموزش است اما در فیلم می‌بینیم که کودکانی که به یکباره بزرگ شده‌اند همبستر می‌شوند! از آن بدتر عکس العمل دیگران و خودشان نسبت به این اتفاق است که بسیار فضای فیلم را غیرقابل باور کرده است. یکی دیگر از بخش‌های ناامید کننده دیالوگ‌های شخصیت‌هاست که حسی را به شما منتقل نمی‌کند و در حقیقت برخی از آنها حتی اثر لحظات فیلم را نیز کاهش داده‌اند.
شخصیت پردازی سطحی کاراکترها یکی دیگر از دلایل ناکامی فیلم است. به جز شغل و بیماری زمینه‌ای آنها (که در آخر فیلم متوجه می‌شویم چرا روی بیماری مانور داده شده) چیز دیگری از شخصیت‌ها نمی‌دانیم. شخصیت‌ها خلاصه به شغل و بیماریشان شده‌اند و هیچ جزئیات دیگری از آنها بازگو نمی‌شود. جزئیاتی از روابط و پس زمینه فکری و داستانی آنها بازگو نمی‌شود. کم کم با گذشت زمان بیماری‌های آنها باعث تفاوت در آنها می‌شود. پاتریشیا روانشناس سیاه پوست مشکل صرع دارد، چارلز جراح قلب بیماری اسکیزوفرنی دارد، پریسکا تومور دارد، کریستال همسر چالز از کمبود کلسیم (hypocalcemia) رنج می‌برد. به جز این موارد هیچ عمقی در شخصیت‌ها دیده نمی‌شود و شخصیتی که عمق نداشته باشد نمی‌تواند اتفاقات پیرامونش برای بیننده بااهمیت شود.
اما کمی از خوبی‌های فیلم بگوییم…
ساحل دور افتاده و مرگبار که داستان در آن اتفاق می‌افتد به خاطر میدان مغناطیسی عجیبی که دارد باعث افزایش سرعت زمان شده است. اینجا دقیقا جایی است که فیلم به درستی نشان می‌دهد که گذر لحظات عمر غیرقابل بازگشت است. برخی آرزوهای به ظاهر دور(آرزوم اینه وقتی بزرگ بشی این ترانه را باز برام بخونی) به زودی برآورده می‌شوند. عمری که در یک چشم به هم زدن می‌گذرد و هرآنچه که از دست رفت فقط خاطرات محوی است که در گوشه ذهن باقی مانده است. هر لحظه از عمر که می‌گذرد با خود چین و چروک‌ها و بیماری‌های زمینه‌ای را همراه می‌کند. کم شدن قدرت دید و شنوایی از بخش‌هایی است که فیلم به زیبایی با فیلم‌برداری زیبا و صداگذاری قوی به تصویر کشیده است. همینطور گریم مناسب بازیگران، گذر لحظات فیلم را که برای شخصیت‌ها سال‌های سال است به زیبایی به تصویر کشیده است. (اما می‌توانست با استفاده بهتر از امکانات قدرتمندتر باشد.)
کریستال همسر چالز (با بازی ابی لی) زن زیباروی ابتدای فیلم است که از بیماری کمبود کلسیم رنج می‌برد. او در همان بدو ورود به ساحل یک سلفی زیبا از صورت و اندام زیبایش می‌گیرد. غافل از اینکه زیبایی‌های دنیوی در چشم بهم زدنی از بین می‌روند و ذات واقعی انسان‌هاست که در انتها در یادها می‌ماند. تنها چیزی که از شخصیت کریستال در انتها برایمان به یاد می‌ماند همان موجود عجیب و غریب چهار دست و پایی است که حتی از خودش وحشت دارد. فیلم به شکل زیبایی گوشزد می‌کند هیچ چیزِ دائمی در زندگی وجود ندارد و دل خوش کردن بیش از حد به دارایی‌هایمان (در اینجا زیبایی) تقاص سختی را به دنبال دارد. داستان شخصیت کریستال از بهترین و مهمترین درسهایی است که می‌توانید از این فیلم بگیریم.
نتیجه گیری…
با اینکه توقع ما از ام. نایت و این فیلم بالاتر بود، با این حال این دلیل موجب نمی‌شود که شما از دیدن فیلم لذت نبرید. اما مسلما توجه به جزئیات داستان، استفاده از بازیگران برجسته‌تر و ساخت باکیفیت‌تر صحنه‌ها می‌توانست یک خاطره ماندگارتر از فیلم در یادهایمان باقی بگذارد. “پیری” فیلم متفاوتی است و اگر با دیدگاه مثبتی به آن نگاه کنید ارزش یکبار دیدن را دارد. اما از آن آثار نیست که در صورتی که آن را نبینید چیزی را از دست داده باشید. فیلم Old به ما می‌آموزد که گذر زمان را دریابیم، چراکه ممکن است فردایی درکار نباشد…
فیلم Old / پیری
نمره سایت ساعت 7 (ارزش اثر)
(متوسط)
پیری زودرس
با اینکه توقع ما از ام. نایت و این فیلم بالاتر بود، با این حال این دلیل موجب نمی‌شود که شما از دیدن فیلم لذت نبرید. اما مسلما توجه به جزئیات داستان، استفاده از بازیگران برجسته‌تر و ساخت باکیفیت‌تر صحنه‌ها می‌توانست یک خاطره ماندگارتر از فیلم در یادهایمان باقی بگذارد. “پیری” فیلم متفاوتی است و اگر با دیدگاه مثبتی به آن نگاه کنید ارزش یکبار دیدن را دارد. اما از آن آثار نیست که در صورتی که آن را نبینید چیزی را از دست داده باشید. فیلم Old به ما می‌آموزد که گذر زمان را دریابیم، چراکه ممکن است فردایی درکار نباشد…
امیدواریم از مطلب “بررسی فیلم Old” لذت برده باشید تا بعد…
