بررسی فیلم The outpost/ طلوع شجاعت

روژین دارین
مرداد ۲۵, ۱۳۹۹
۰۹:۴۳
دیدگاه‌ها
فیلم های سینمایی, معرفی فیلم, نقد و بررسی

بررسی فیلم The outpost/ طلوع شجاعت

پایگاه نظامی (the outpost) فیلمی در ژانر تاریخی ، جنگی و درام می‌باشد که توسط “راد لوری” (Rod Lurie) نویسنده و هنرپیشه امریکایی کارگردانی شده است . از هنرپیشه‌گانِ مطرحِ این اثر می‌توان به ” اورلاندو بلوم” (Orlando Bloom) اشاره کرد که با ایفای نقش در فیلم‌های ارباب حلقه‌ها، هابیت، دزدان دریایی کارائیپ به شهرت رسیده است و همچین “اسکات ایستوود” (Scott Eastwood) که علاوه بر بازی تحسین شده‌اش به واسطه شهرت پدرش “کلینت ایستوود” (Clint Eastwood) شناخته شده است ، اشاره کرد. کلب لندری جونر (Caleb Landry Jones)، جک کسی (Jack Kesy) و میلو گیبسون (Milo Gibson) از دیگر بازیگران این فیلم هستند. “پایگاه نظامی” براساس کتابی تاریخی به همین نام توسط اریک جانسون(Eric Johnson) و پل تاماسی(Paul Tamasy) اقتباس شده است. این فیلم محصول کشور آمریکا است و ادای احترامی به قهرمانان نظامی ایالات متحده می‌باشد. در ادامه با سایت ساعت هفت با بررسی فیلم The outpost همراه باشید.

برای خواندن مطالب بیشتر در مورد فیلم های 2020 به لیست فیلم های سال 2020 مراجعه فرمایید.

خلاصه داستان

گروهی از سربازان امریکایی با هدفِ به انجام رسیدن ماموریتی مهم، در پایگاه نظامی مستقر می‌شوند. پایگاهی ناامن که در دره‌ای عمیق در کامدش شمال شرق افغانستان و نزدیک مرز پاکستان قرار دارد. در طول استقرار، این سربازان مدام از سوی طالبان مورد تهدید و حمله‌های ناموفق قرار میگیرند. طولی نمیکشد تا این 53 تن سرباز خود را در دام خطر و مورد محاصره 400 نیروی طالبان می‌بینند و باید تنها با تکیه بر همبستگی و شجاعتشان از این مخمصه نجات پیدا کنند …

نقد و بررسی فیلم پایگاه نظامی

بشر از همان ابتدا گرفتار اختلافات و ناسازگاری‌ها بوده است. از داستان هابیل و قابیل گرفته تا جنگ‌های قبیله ای و تاریخ ساز و جنگ‌های جهانی و … که در همه‌ی این جنگ‌ها چند پیوند مشترک قدرت، پول، دین و عقیده وجود داشتند که سبب این حجم از کشتار در طول قرن‌های بسیار و تکرار تاریخ شده است. اما در ماهیت اصلی ، این اختلافات بین دولت‌ها و رهبران کشورهاست ولی تبعات آن دامن مردمی بی‌گناه و وطن دوست را می‌گیرد. از جمله سربازانی که برای دفاع از عقیده‌ی دولت و وطنشان وارد این اختلافات می‌شوند و چه بسا کل زندگیشان از یادگاری‌های نه چندان دوست داشتنی جنگ ضربه می خورد. صدمات روحی و جسمی از جمله ویران کننده ترین تبعات جنگ هاست.

اولین فیلم راد لوری در جایگاه کارگردان به این موضوع لاینفک زندگی در دنیا می‌پردازد. اتفاقی تاریخی که برگرفته از یک داستان واقعی است. همه چیز از دل تاریکی شروع می شود در ابتدا تماشاگر به همراه سربازان به پایگاه ورود پیدا می‌کند و همراه آن‌ها با شخصیت‌ها و محل آشنا می‌شود که این از سردرگمی اولیه مخاطب را رها می‌کند. حتی در سکانسی می‌بینیم “گروهبان ایستوود” مختصات حمله فرضی طالبان را برای هم تیمی‌هایش شرح می‌دهد تا به تماشاگر اتفاقاتِ در راه را گوشزد کند.

نماهای بالا از پایگاه بیانگر چشم انداز کاملا احاطه شده از سوی نیروهای دشمن و خطرناک بودن محل اسکان گروه را یادآوری می‌کند‌. “راد لوری” (Rod Lurie) به روایتی ساده و روان می‌پردازد تا نمایی از رشادت، فداکاری و قهرمانی را به تصویر بکشد. فیلم به لطف او و مهارت بالایش و بازی ارائه شده از سوی هنرپیشگانش بسیار به واقعیت نزدیک شده است. “راد لوری” سعی کرده تمرکزش را بر به تصویر کشیدن فشار و آسیب‌های روحی سربازان بگذارد و با ایجاد فضا‌های تنش‌زا و دلهرآور این حس را به مخاطب القا کند و برای این کار از تصویر برداری با دوربین روی دست کمک گرفته است و با به تصویر کشیدن کلوز آپ‌هایی از میمیک چهره بازیگران وحشت و دلهره‌شان را چاشنی سکانس‌های مرگبار نبرد خونینش می‌کند.استفاده از “ایستوود” انتخابی تیزبینانه و تاثیر گزار از سوی کارگردان بوده است چرا که عملکردهای محکم و استوار او ما را به یاد بازی‌های درخشان و ماندگار پدرش در قامتی از استقامت می‌اندازد و این دل گرمی را در دلِ دلواپسی‌های سرنوشت این گروه برای تماشاگر ایجاد میکند.

اتحاد نقشی اصلی را در ” پایگاه نظامی” دارد و صادقانه به قهرمانان بی‌نشان احترام می‌گذراد و دلیری و شجاعتشان را ستایش می‌کند. اتحاد را نقش کلیدی می‌داند و با نشان دادنِ کشته شدن فرماندهان پایگاه سعی دارد متحد شدن را نقطه مرکزی پیروزی‌ها معرفی کند و بگوید تنها پاشنه آشیلِ یک پیروزی ، همبستگی است.

فیلم در نیمه اول به آرامی از کمی و کاستی ها به سمت کامل شدن پیش می‌رود در ابتدا ما شاهد مکالمات طولانی و زمان گیر هستیم که کششی را ایجاد نمی‌کند اما در نیمه ی دوم مهارتِ “راد لوری” را در به تصویر کشیدنِ آشوب می بینیم، ژانرهایی از این دست معمولا نماها و سکانس‌های مشابه‌ای را دنبال می کنند اما این فیلم در نوع خود سعی داشته که فراتر عمل کند، مخاطب در عین حال با اطلاع از سرنوشت این گروه باز هم درگیر تشویش می‌شود که این از نکات مثبت فیلم است و در عین حال لوکیشنی ثابت در دقیقه‌های بالای فیلم دستاورد بزرگی را در این اثر دارد ، با اینحال قصه و چیدمان صحنه‌ها از کلیشه‌ها پیروی می‌کند ، سربازانی که دچار تعلقات روحی به خویشاوندان خود هستند در صف مرگ‌های تراژیک می‌روند و صحنه‌های نبرد و درگیری‌ها خلاقیتی را در خود نشان نمی‌دهد. “پایگاه نظامی” با نگاهی ساده و مصاحبه‌هایی در پایان فیلم از تجربه‌های افراد از آن نبرد خونین و بر معجزه‌ی شجاعت و آسیب‌های روانی سربازان تاکید دارد و توانسته در بخش فیلمبرداری و طراحی صحنه قابل تحسین و در نوع خود موفق باشد.

نتیجه گیری

“پایگاه نظامی” فیلمی پیچیده نیست و به روایتی خطی می‌پردازد و با مهارتی بالا سعی در به تصویر کشیدن رنج سربازان دارد و حتی با شروعی نزولی به سمتی صعودی می‌تواند چند ساعتی شما را وارد تصویر سیاهِ زیر پوستیِ جهان کند .