بررسی مینی سریال Dr. Death / سوگند مرگبار

بررسی مینی سریال Dr. Death

“دکتر مرگ” (Dr. Death) یک مینی‌سریال جنایی- درام آمریکایی می‌باشد. این مینی‌سریال توسط “پاتریک مکمنس” و براساس پادکستی با همین نام از شبکه Wondery ساخته شده است. بازیگرانی همچون “جاشوا جکسون”، “گریس گامر”، “کریستین اسلیتر”، “الک بالدوین” و “آناسوفیا راب” در این سریال به نقش‌آفرینی پرداخته‌اند. داستان این سریال که برگرفته از واقعیت بوده درباره دکتر “کریستوفر دانچ” یک جراح مغز و اعصاب است. او بخاطر آسیب‌های شدیدی که به بیمارانش می‌زد، بدنام گردید. دانچ طی جراحی‌هایش علاوه بر وارد کردن آسیب‌های جبران‌ناپذیر به برخی بیماران باعث مرگ دو تن از آنها نیز شد. این مینی‌سریال هشت قسمتی به صورت همزمان در تاریخ ۱۵ جولای ۲۰۲۱ از شبکه Peacock منتشر گردید. در ادامه با سایت ساعت هفت با بررسی مینی سریال Dr. Death همراه شما هستیم.

اگر به دنبال خواندن مطالب بیشتر در مورد سریال های برتر می‌گردید به لیست بهترین سریال ها مراجعه کنید…

معرفی بهترین سریال های سال 2020

معرفی بهترین سریال های سال 2021

مورد انتظارترین سریال های سال 2021

بررسی مینی سریال Dr. Death “سوگند مرگبار” (Dr. Death (2021))

مینی‌سریال “Dr. Death” روایتی متاثرکننده از پزشکی جاه‌طلب و خودخواه است که زندگی افراد بیگناه زیادی را به نابودی میکشاند. همواره شنیده‌ایم که دکترها در بدو شروع به کارشان باید سوگند پزشکی بخورند. این بدین معناست که آنها باید نهایت تلاش و تخصصشان را برای کمک به بیماران و جلوگیری از آسیب آنها بکار گیرند. اما پزشک این داستان نه تنها به این سوگند پایبند نبوده، بلکه بنظر می‌رسد سوگندی مرگبار برای تباه کردن زندگی بیمارانش یاد کرده است.

در این سریال به ما نشان داده می‌شود که حتی افرادی که آنها را بعنوان فرشتگان روی زمین میشناسیم، می‌توانند دچار فساد و تباهی شوند. وقتی عبارت این یک داستان واقعی بوده را در تیتراژ آغازین سریال می‌بینیم، مسلماً وقایع داستان تاثیرگذاری بیشتری بر رویمان خواهند داشت. زیرا دیگر قرار نیست به مغز پیچیده‌ی یک انسان سفر کنیم بلکه شاهد به تصویر کشیده شدن دنیای واقعی با تمام خوبی‌ها و پلیدی‌هایش خواهیم بود. دراین سریال به دنیای دکتر جراحی پا میگذاریم که حتی دست چپ و راستش را بلد نیست! بله این حقیقت دارد و عمق فاجعه اینجاست که او مدتها به کارش ادامه می‌دهد بدون آنکه شخص و یا قانونی جلوی او را بگیرد. تااینکه دو پزشک باوجدان و درستکار و یک دادستان جوان برای جلوگیری از اعمال شیطانی او دست بکار می‌شوند.

این خلاصه‌ای از داستان کلی سریال بود که نشان می‌دهد تا چه حد پتانسیل زیادی برای تبدیل شدن به یک شاهکار را دارد. اما بنظر “پاتریک مکمنس” توانایی لازم برای انجام اینکار را نداشته است و فیلم‌نامه او و همکارانش آنچنان که باید خیره‌کننده نمی‌باشد. او داستان را بشکلی کُند و حوصله سربر پیش می‌برد و عملاً در برخی قسمت‌ها هیچ چیز مهم و خاصی دنبال نمی‌شود. آنقدر در هر قسمت زمان به جلو و عقب کشیده می‌شود که گاهاً برای بیننده گیج‌کننده شده و نمی‌تواند خط زمانی داستان را بخوبی دنبال کند. برخی وقایع بدون دلیل و منطق مشخصی بارها تکرار شده و یا در چندین بازه زمانی در طول سریال نشان داده می‌شود. این بدین معنی است که داستان کلی این سریال کشش این تعداد قسمت آنهم با مدت زمان طولانی را نداشته و سازندگان میتوانستند داستان سریال را در قسمت‌های کمتر و با سرعت بهتری روایت کنند.

شاید دلیل اینکه داستان در چندین خط زمانی مختلف روایت می‌شود، اینست که داستان اصلی سریال که درواقع زمین زدن دکتر دانچ می‌باشد به شدت خواب‌آور و کُند بوده و جذابیت لازم را ندارد. پس در نتیجه مجبوریم به جزئیات نچندان جذاب‌تر که در گذشته‌ی دانچ اتفاق افتاده تن بدهیم. حتی میتوان گفت که استفاده از کارگردانان زن برای تمامی قسمت‌ها نیز همین موضوع بوده است. زیرا همه میدانند که زنها تبحر بیشتری در پرداختن به جزئیات متفاوت دارند. البته ایراد اساسی این مینی‌سریال فیلم‌نامه‌ی آن بوده و کارگردانان از مواد اولیه مناسبی برخوردار نبوده‌اند. پس میتوان گفت که انتخاب این کارگردانان کاملاً هوشمندانه و با آگاهی از ظرفیت فیلم‌نامه صورت گرفته است. برای مثال قسمت‌های سوم و چهارم سریال توسط “Jennifer Morrison” بازیگر، کارگردان و تهیه‌کننده آمریکایی کارگردانی شده که بیشتر شهرتش را مدیون بازی در سریال درام-پزشکی و پرطرفدار شبکه‌ی Fox یعنی “House” (دکتر هاوس) می‌باشد. اما تجربیات او و تلاش‌های دو کارگردان دیگر سریال نتوانسته ضعف‌های شدید فیلم‌نامه را بخوبی پوشش دهد.

در داستان مینی‌سریال Dr. Death بیشتر از آنکه به قهرمانان داستان پرداخته شود به جزئیات عمل‌های جراحی دانچ بصورت تکراری پرداخته می‌‌شود. هرچند که این موضوع میتواند به دلیل درخواست شخصیت‌های واقعی داستان برای حفظ و جلوگیری از فاش شدن هویت حقیقی‌شان بوده باشد. اما صدمه‌ای که اینکار به فیلم‌نامه‌ی سریال وارد کرده تاحدودی جبران‌ناپذیر است. زیرا اگرچه پرداختن به قربانیان این حادثه امری ضروری بوده اما بینندگان علاقه بیشتری به آشنایی بهتر با قهرمانان داستان دارند. قهرمانانی که با وجود گره‌های کور بسیاری که در ریسمان قانون علیه آنها وجود داشت، برای متوقف کردن اعمال شرورانه‌ی دکتر دانچ اقدام کردند. اگرچه در پایان سریال با جمله‌ی “اتفاقی که در اینجا افتاد، دوباره اتفاق خواهد افتاد” روبرو می‌شویم. چیزی که نشان می‌دهد همچنان قوانین مناسب و کارآمدی برای نظارت بر کار پزشکان و جلوگیری از تخلفاتشان وجود ندارد!

“جاشوا جکسون” در نقش دکتر “کریستوفر دانچ” یک اجرای تماشایی و شایسته تقدیر را از خود بجا گذاشته است. او در به نمایش گذاشتن وجهه‌های شخصیتی متفاوتی از این دکتر جنایتکار و پوشاندن آن با ظاهری انسانی بسیار حرفه‌ای عمل کرده است. در تیم بازیگری این سریال اسامی بازیگران شناخته شده‌ و باتجربه‌ای همچون “کریستین اسلیتر” یا همان “مستر ربات” خودمان و “،الک بالدوین” نیز دیده میشود. در کنار اینها شاهد هنرنمایی درونی و عمیق “گریس گامر” (او دختر مریل استریپ بازیگر افسانه‌ای سینما است) نیز هستیم که قدرت بازیگری‌اش را بخوبی به رخ می‌کشد. بطورکلی میتوان گفت که نقش‌آفرینی بازیگران این سریال تاحدود زیادی قابل قبول بوده و جزو نکات قوت آن محسوب می‌شود.

مینی‌سریال “دکتر مرگ” / Dr. Death اگرچه دارای مشکلات زیادی در فیلم‌نامه و کارگردانی بوده، اما ساخت آن را باید اقدامی شجاعانه و حرکتی رو به جلو در نظر گرفت. پس اگر بخواهیم از بُعدی دیگر به آن نگاه کنیم با اثری ارزشمند و آگاهی‌بخش روبرو خواهیم شد.

“دانچ: یک روز، ما بدون دلیل اینجاییم
رشد می‌کنیم و زندگی می‌کنیم
و همیشه تلاش می‌کنیم
هر روز به دنبال دلیل می‌گردیم
و هر روز را بر جریان میفشاریم
اول، به دنبال رویاهایمان می‌گردیم
اما رویاها هرگز چیزی که به نظر می‌رسند، نیستند
بعضی‌ها سریع‌اند، و بعضی‌ها عقب می‌مانند
و میفشارند و میکشند، درون ذهن‌هایمان”

در پایان میتوان گفت که مینی‌سریال “Dr. Death” یک درام تاثیرگذار و یک داستان جنایی کم‌جون و خالی از هیجان است. این داستان میتوانست با قرار گرفتن در دستان فردی مناسب به یکی از بهترین و جنجالی‌ترین آثار تلویزیونی در سالهای اخیر تبدیل گردد. اما متاسفانه حاصل تلاشهای سازندگان و اجراهای خوب بازیگران سریال یک اثر معمولی با ریتمی بسیار آهسته است که احتمالاً کسی آن را برای تماشای دوباره در آرشیوش نگه نمی‌دارد. پس اگر به دنبال تماشای یک جنایی‌-درام مهیج و درگیرکننده هستید به هیچ عنوان سراغ این مینی‌سریال نروید. اما اگر به سریال‌هایی در زمینه علم پزشکی و درام‌های زندگی‌نامه‌ای علاقه‌مندید، ممکن است از تماشای این سریال خوشتان آمده و لذت ببرید.