بررسی مینی سریال We Own This City / بدون عدالت، آرامش نیست
“ما صاحب این شهر هستیم” (We Own This City) یک مینی‌سریال جنایی-درام آمریکایی‌ست که توسط “جورج پلکانوس“ و “دیوید سایمون” (خالق سریال مشهور The Wire) ساخته شده است. “رینالدو مارکوس گرین” کارگردانی هر شش قسمت این مجموعه را برعهده دارد. این مینی‌سریال براساس کتابی غیر داستانی با همین نام نوشته‌ی “جاستین فنتون” گزارشگرِ روزنامه‌ی بالتیمور سان نوشته و تهیه شده است. از جمله بازیگران این سریال میتوان به “جان برنتال”، “وونمی موساکو”، “داگمارا دومینچیک”، “جاش چارلز”، “دان هاروی” و “جیمی هکتور” اشاره نمود. مینی‌سریال “We Own This City” از تاریخ ۲۵ آوریل ۲۰۲۲ از شبکه HBO برروی آنتن رفت. این مینی‌سریال با داستان برگرفته از واقعیت و جنجالی‌اش تاکنون نقدهای عموماً مثبتی را از منتقدین دریافت کرده و یکی از سریال‌های موفق ۲۰۲۲ محسوب می‌شود. در ادامه با بررسی مینی سریال We Own This City همراه شما هستیم.
مطالب مرتبط: بهترین انیمه و سریال های سال 2022
معرفی مینی سریال های جدید و مشهور
خلاصه داستان مینی سریال We Own This City
داستان این مینی‌سریال به شرحِ ظهور و سقوط “گروه ضربت ردیابیِ اسلحه” در اداره پلیس بالتیمور و فساد پیرامون آن می‌پردازد. جایی که در سال ۲۰۱۵ و پس از مرگ مشکوک “فردی گری” در حین بازداشت پلیس، شورش‌ها به اوج خودشان رسیده‌اند. با محکوم شدن افسران “پرونده‌ی فردی گری” موجی از نارضایتی و سلب مسئولیت در میان افسران گشت پلیس، باعث افزایش جنایات خشونت آمیز و مواد مخدر در سطح شهر می‌شود. فرماندهان پلیس بالتیمور در مواجهه با فشار از سوی دفتر شهردار به یک قهرمان درجه یک، گروهبان وین جنکینز (با بازیِ جان برنتال) و گروه ردیابی اسلحه‌اش روی می‌آورند تا اسلحه و مواد مخدر را از خیابان‌ها خارج کنند. اما توطئه‌ای جنایتکارانه در مقیاسی بی‌سابقه در داخل اداره پلیس شکل می‌گیرد که در نتیجه‌ی آن …
بررسی مینی سریال We Own This City “بدون عدالت، آرامش نیست”
مینی سریال We Own This City داستان تکراریِ بی عدالتی و هرج و مرج در سیستم قضایی را به تصویر می‌کشد. درون‌مایه‌ای که در آثار متنوع زیادی به آن پرداخته شده و سعی در نشان دادن شکاف‌های عظیم در قوانینِ وضع شده توسط دولت‌های مختلف دارد. اما همانگونه که میدانیم از هر داستان و موضوعی میتوان برداشت‌های گوناگونی داشت و این مسئله به نوع دیدگاه گروهی که این اثر را تولید می‌کنند، بستگی دارد. پس هر اثری میتواند یک بُعد جدیدی را از یک موضوعِ یکسان برای شما به نمایش بگذارد و همین تفاوت‌هاست که ارزش‌های یک اثر را نمایان می‌سازد.
مینی‌سریال “ما صاحب این شهر هستیم” شباهت‌های زیادی به آثار مشابه‌اش دارد و شاید بتوان گفت از زوایای مختلف و به ویژه از لحاظ محتوایی به مینی‌سریال تحسین شده شبکه نتفلیکس یعنی “When They See Us” (بررسی مینی سریال When They See Us) نیز بسیار نزدیک می‌باشد. اما این سریال نیز شیوه‌ی داستان‌پردازی منحصر بفرد خودش را دارد و اگر به جزئیات نگاه کنید، تفاوت‌های آن با دیگر فیلم‌‌ها و سریال‌های مشابه‌اش را متوجه خواهید شد. مینی‌سریال “We Own This City” یک پیام بسیار مهم را در خود جا داده است و آن اینست که هیچ قانونی نمیتواند به تنهایی باعث اصلاح جامعه شود، مگر اینکه اکثریت اقشار آن برای تغییر آماده باشند. همچنین اینکه گاهی کافیست به جای قضاوت دیگران بخاطر اشتباهاتشان خودمان را در جایگاهشان قرار دهیم. این مینی‌سریال پلیس‌هایی را به ما نشان می‌دهد که اکثرشان با تحصیلات آکادمیک از دانشگاه افسری به نیروی پلیس اضافه شدند و آشنایی نسبی و کافی با قانون اساسی و شناخت کاملی نسبت به قوانین شغلی‌شان دارند. اما میبینیم که این آموزش‌ها در همان بدو ورود برایشان کاربردی ندارد و قانون همواره بازیچه‌ی قدرتمندان بوده و هست! با اینحال عده‌ای به آنچه آموخته‌اند پایبند بوده و برخی دیگر به بیراهه کشیده می‌شوند. داستان اصلی این سریال درباره‌ی گروه دوم بوده، یعنی پلیس‌هایی که با خم کردن یا نادیده گرفتن قوانین به نفع خودشان مشکلی ندارند و با جریان فساد همراه می‌شوند. این افراد در انجام اعمال جنایتکارانه نه تنها از پیشینیان خود جلو می‌زنند، بلکه در مواردی از خلافکارانی که باید با آنها مبارزه کنند نیز فراتر می‌روند. بیشتر تمرکز سریال نیز برروی همین قوانین و تاثیر آنها در جامعه بوده است.
همکاری “دیوید سایمون” و “جورج پلکانوس” از زمان سریال “The Wire” تاکنون ادامه‌دار بوده و به نوعی میتوان آنها را متخصص ساخت سریال‌های جنایی-درام با پس‌زمینه جاسوسی دانست. آنها به واسطه‌ی شناخت و اطلاعات فراوانشان از دنیای خلافکاران و همینطور نیروهای پلیس تصویری کاملاً واقع‌گرایانه و قابل لمس را برای مخاطب به تصویر می‌کشند. چیزی که باعث می‌شود در لحظاتی فراموش کنیم که در حال تماشای یک سریال تلویزیونی هستیم و خود را غرق در داستان ببینیم. اما ویژگی بارز آثار این دو بزرگوار اینست که آنها اینکار را بدون شلوغ‌کاری‌های اضافی (جهت افزایش هیجان یا زیبایی‌های بصری) و تنها با استفاده از داستان انجام می‌دهند. این نشان می‌دهد که در دنیای فیلم و سریال‌های تلویزیونی مهارت و تجربه سازندگان بسیار با اهمیت‌تر از ابزارهای سینمایی و تکنولوژی‌های جدید سینمایی می‌باشد.
در مینی‌سریال “ما صاحب این شهر هستیم” بازیگران و کاراکترهایشان کاملاً در خدمت داستان بوده و اجازه زیادی برای عرض‌اندام به آنها داده نمی‌شود. با این وجود کاملاً مشخص بوده که بازیگران سریال با دقت فراوان و براساس توانایی‌هایشان انتخاب شده‌اند. به همین دلیل تیم بازیگری این سریال عملکرد قابل قبولی را از خود بجا گذاشته است. اما مطمئناً نمایش خیره‌کننده “جان برنتال” یک سر و گردن بالاتر از سایر نقش‌آفرینی‌های سریال می‌باشد. برنتال با وجود تک بُعدی بودن شخصیتش آنچنان کاراکترش را به کمال رسانده که جای هیچ انتقادی باقی نگذاشته است. گویی این نقش فقط و فقط برای او خلق شده و پس از تماشای هنرنمایی‌اش نمیتوان بازیگر مناسب‌تری از او برای این کاراکتر متصور شد. برخی از منتقدین هنرنمایی “جان برنتال” در این مینی‌سریال را یکی از بهترین اجراهای قرن حاضر به شمار آورده‌اند.
البته مینی‌سریال “We Own This City” خالی از ایراد نبوده و دارای دو ایراد اساسی می‌باشد. اول اینکه این مینی‌سریال با روایتی غیرخطی به تصویر کشیده شده و فلش‌بک‌های بسیاری دارد. این موضوع تشخیص ترتیب زمانی داستان را برای مخاطب دشوار ساخته و گاهی به شدت گیج‌کننده می‌باشد.(بخصوص که بیشتر این فلش‌بک‌ها به دو یا سه سال قبل برمی‌گردد و شخصیت‌ها تفاوت ظاهری چندانی با زمان حال ندارند). دوم اینکه سریال به زندگی شخصی کاراکترها ورود نمی‌کند و این باعث می‌شود شما نتوانید به شناخت خوبی از آنها برسید. زیرا بخش بزرگی از شخصیت هر فرد در زندگی شخصی او و نزدیکانش تعریف می‌شود. البته به احتمال زیاد سازندگان قصد داشتند از اشخاص حقیقی که به این جرایانها نزدیک بوده‌اند، حفاظت کنند. اما بدون‌شک نمیتوان این موضوع را با علت کمبود وقت توجیح نمود، زیرا در طول سریال سکانس‌های تکراری و غیر ضروری زیادی مشاهده می‌شود.
در آخر میتوان گفت که مینی‌سریال “We Own This City” دارای سبک و سیاقی است که مسلماً مخاطبین غربی و به ویژه آمریکایی‌ها ارتباط بهتری با آن برقرار می‌کنند. اگرچه اجرای خوب بازیگران و داستان جذاب و جنجالی آن کافیست تا شما تا انتها با سریال همراه شوید. اما بطورکلی نباید توقع داستانی کامل و همه‌چیز تمام را از آن داشته باشید. زیرا در این مینی‌سریال با داستانی تک بُعدی روبرو هستیم که درام چندانی در آن دیده نمی‌شود. اگر از طرفداران آثار جنایی بوده و بخش درام داستان اهمیت چندانی برایتان ندارد، تماشای این سریال به شدت توصیه می‌شود. اما اگر به دنبال دیالوگ‌های ناب و اکت‌های تماشایی هستید، در این سریال به دنبالشان نگردید. زیرا مینی‌سریال “ما صاحب این شهر هستیم” تمام پیام‌ها و محتوای داستانش را در دل سکانس‌هایش گنجانده و تنها با تماشای آن (بدون قضاوت کردن) میتوان به آنها پی برد.
مینی سریال We Own This City
نمره سایت ساعت 7 (ارزش اثر)
(خیلی خوب)
بدون عدالت، آرامش نیست
در آخر میتوان گفت که مینی‌سریال “We Own This City” دارای سبک و سیاقی است که مسلماً مخاطبین غربی و به ویژه آمریکایی‌ها ارتباط بهتری با آن برقرار می‌کنند. اگرچه اجرای خوب بازیگران و داستان جذاب و جنجالی آن کافیست تا شما تا انتها با سریال همراه شوید. اما بطورکلی نباید توقع داستانی کامل و همه‌چیز تمام را از آن داشته باشید. زیرا در این مینی‌سریال با داستانی تک بُعدی روبرو هستیم که درام چندانی در آن دیده نمی‌شود. اگر از طرفداران آثار جنایی بوده و بخش درام داستان اهمیت چندانی برایتان ندارد، تماشای این سریال به شدت توصیه می‌شود. اما اگر به دنبال دیالوگ‌های ناب و اکت‌های تماشایی هستید، در این سریال به دنبالشان نگردید. زیرا مینی‌سریال “ما صاحب این شهر هستیم” تمام پیام‌ها و محتوای داستانش را در دل سکانس‌هایش گنجانده و تنها با تماشای آن (بدون قضاوت کردن) میتوان به آنها پی برد.
سریال رو دیدم و جالب بود
ممنون بابت مطلب