بررسی سریال The Terminal List

بررسی سریال The Terminal List / دسیسه، مرگ، خشونت و دیگر هیچ!

سریال “لیست ترمینال” (The Terminal List) یک اکشن-مهیج آمریکایی است که براساس رُمانی با همین نام اثر “جک کار” و توسط “دیوید دی‌جیلیو” ساخته شده است. در این سریال بازیگرانی همچون “کریس پرت“، “کنستانس وو”، “تیلور کیچ” و “رایلی کیو” به ایفای نقش پرداخته‌اند. همچنین “آنتوان فوکوآ” (کارگردان آثار مطرحی چون “روز تعلیم”، “تیرانداز”، “ایکوالایزر۱،۲” و “چپ دست”) کارگردان مشهور آمریکایی در این سریال بعنوان تهیه‌کننده و کارگردان (اپیزود نخست) حضور داشته است. فصل اول سریال “The Terminal List” دارای هشت قسمت بوده که بصورت همزمان در تاریخ ۱ جولای ۲۰۲۲ از شبکه آمازون پرایم ویدئو منتشر گردید. این سریال تاکنون با نظرات متفاوتی از سوی مردم و منتقدین روبرو شده است و در حالیکه ظاهراً مخاطبین سریال را دوست داشته‌اند، منتقدان روی خوشی به این مجموعه نشان نداده‌اند. اکثر منتقدین معتقد بودند که ساخت سریالی تقریباً هشت ساعته برای کتابی که می‌توانست در یک فیلم دو ساعته اقتباس شود، زیاده‌روی بوده است. داستانی که اکشن‌هایش خونین است اما هیجانی در آن دیده نمی‌شود و داستانش گیج‌کننده و فاقد جذابیت می‌باشد. با این تفاسیر اکثریت منتقدان سریال “لیست ترمینال” را ناامیدکننده و بیش از حد طولانی و آبکی توصیف کرده‌اند! در ادامه بیشتر در مورد این سریال صحبت کردیم با ما همراه باشید.

مطلب مرتبط: بهترین سریال های سال 2022

خلاصه داستان سریال The Terminal List

داستان این سریال درباره یکی از فرمانده‌هان نیروی دریایی آمریکا جیمز ریس (با بازیِ کریس پرت) می‌باشد که حین انجام یک ماموریت سری در خاک سوریه به همراه جوخه‌اش در تله‌ای مرگبار اسیر می‌شود. جیمز از این کمین جان سالم به در می‌برد، اما با خاطراتی مبهم از این رویداد و سوالاتی درمورد مقصر بودنش به خانه و نزد خانواده‌اش بازمی‌گردد. خیلی زود شواهدی آشکار می‌شود که نشان از توطئه‌ای به مراتب بزرگتر از آنچه ریس به آن می‌اندیشیده دارد. اکنون نه تنها زندگی او بلکه زندگی کسانی که دوستشان دارد نیز با خطری جدی رو به رو است و …

“جیمز ریس: اگر مردی رو که زندگی خودش رو
وقف به کمال رسوندن خشونت کرده،
به سمت خشونت سوق بدیم،
کار اشتباهی کردیم”

بررسی سریال The Terminal List “دسیسه، مرگ، خشونت و دیگر هیچ”

در سریال “The Terminal List” برای هزارمین بار به تماشای داستان توطئه‌ای سازمان یافته می‌نشینیم که به دنبالش چیزی جز مرگ و خشونت وجود ندارد. یک قهرمان جنگ که بطور ناخواسته در مسیر انتقام قرار می‌گیرد و در این راه به زمین و زمان رحم نمی‌کند! متاسفانه آثار سینمایی و تلویزیونی امروزه به همان اندازه که در ساخت درام‌های تاثیرگذار و قدرتمند دچار ضعف می‌باشند، در ساخت اکشن‌هایی با داستان جدید و بکر و یا حداقل هیجان‌انگیز و سرگرم‌کننده نیز ناتوان و عاجز هستند. دیگر دوران اکشن‌های رمبویی به پایان رسیده و حتی تماشای یک فیلم دو ساعته که شخصیت اصلی آن به تنهایی لشکری را زمین‌گیر می‌کند، عذاب‌آور و کسل‌کننده است. شاید با خود بگویید پس دلیل استقبالی که مخاطبین از این سریال داشته‌اند (امتیاز این سریال تاکنون در سایت IMDB از مجموع چیزی حدود ۶۲ هزار رای بینندگان 8 از 10 به ثبت رسیده است) چیست؟ مطمئناً سریال “لیست ترمینال” این امتیاز را مدیون حضور بازیگران پرطرفدار و مشهوری همچون “کریس پرت”، “رایلی کیو” و “تیلور کیچ” می‌باشد. زیرا همگی به تاثیر روز افزون اینترنت و فضای مجازی در آثار نمایشی آگاه هستیم و می‌دانیم که سلبریتی‌های امروزی در اینگونه فضاها چقدر قدرتمند هستند.

شاید وقت آن رسیده که به نظرات منتقدین احترام بیشتری بگذاریم (این سریال در سایت‌های Rotten Tomatoes و Metacritic به ترتیب از مجموع رای منتقدین امتیازهای ۳۹ و ۴۰ از ۱۰۰ را به خود اختصاص داده است) زیرا گویا امتیاز سایت‌های مردمی تحت‌الشعاع هیجانات گروهی از فن‌های نوجوان قرار گرفته است. شبکه آمازون پرایم ویدئو در اوایل سال ۲۰۲۲ نیز سریال “Reacher” را منتشر کرد که از لحاظ داستانی و کیفی با سریال “لیست ترمینال” تفاوت چندانی ندارد. پس بنظر نمی‌رسد که ساخت اینگونه اکشن‌های سطحی و بی‌محتوا در این شبکه بدون برنامه‌ریزی بوده باشد. احتمالاً عملکرد تجاری این آثار اولویت اصلی این شبکه برای ساخت آنها بوده است.

عملکردی که سازندگان سریال “The Terminal List” از خود بجا گذاشته‌اند به هیچ عنوان قابل دفاع نمی‌باشد. آنها داستانی با پتانسیل‌های محدود را به سریالی ۸ قسمتی تبدیل کرده‌اند که نتیجه‌ی آن سریالی خسته‌کننده و قابل‌پیش‌بینی شده است. هر بیننده‌ای که قسمت نخست این سریال را تماشا کند، خواهد توانست سیر داستانی هفت قسمت بعدی را بطورکلی حدس بزند. وقتی یک سریال در همان ابتدای کار داستان دست چندمی‌اش را لو می‌دهد، تماشای ادامه‌ی آن اثر برایتان زجرآور می‌شود. حال دیگر نه پیچیدگی‌های غیرجذاب داستان و نه صحنه‌های اکشن پرزرق و برق آن شما را راضی نخواهد کرد. اما همانطور که میدانیم یک فیلم‌نامه ضعیف به قسمت‌های مختلفی از یک مجموعه آسیب می‌رساند. این مسئله شامل تیم بازیگری نیز می‌شود که اجراهای آنها در این سریال به هیچ عنوان دلنشین نمی‌باشد.

احتمالاً “کریس پرت” با قبول این نقش سعی داشته خودش را از نقش‌های کُمدی اکشنی که در آنها گیر کرده، رها سازد و به حرفه کاری‌اش تنوع ببخشد. در هرصورت برای او که ستاره اصلی مجموعه فیلم‌های “دنیای ژوراسیک” و ” نگهبانان کهکشان” می‌باشد، این سریال یک ناکامی بزرگ محسوب می‌شود. کریس پرت از جمله بازیگرانی‌ست که برای رسیدن به جایگاه امروزی‌اش بسیار تلاش کرده و باید در انتخاب‌هایش باهوش‌تر عمل کند. البته وقتی نقش‌آفرینی ضعیف و مصنوعی “تیلور کیچ” را در این سریال میبینیم تاحدودی به اجرای پرت امیدوار می‌شویم. احتمالاً تنها اجرای قابل قبول در این سریال به “کنستانس وو” تعلق دارد که متاسفانه در میان هرج و مرج بیهوده‌ی داستان گم شده است. سریال The Terminal List در بخش ساخت و انتخاب موسیقی‌اش عملکرد قابل قبولی داشته و این مورد در کنار برخی صحنه‌های اکشن سریال از جمله تنها نکات مثبت آن به حساب می‌آید.

در آخر میتوان گفت سریال “The Terminal List” را حتی نمیتوان یک اکشن-مهیج بشمار آورد، زیرا بیشتر لحظات آن را درگیر توهمات ذهنی کاراکتر اصلی هستیم که آن را به درامی کش‌دار و حوصله سربر تبدیل کرده است. برخی صحنه‌ها بارها و بارها در طول سریال تکرار می‌شود و در پایان شما نمی‌توانید هیچ دلیل منطقی‌ برای آنها پیدا کنید. البته شاید تماشای این سریال برای طرفداران بازیگران مشهور آن و همینطور علاقه‌مندان به سریال‌های اکشن-تفنگی لذت‌بخش نیز باشد. اما بعید بنظر می‌رسد که سایر افراد بتوانند از دیدن این خشونت بی‌پایان و منزجرکننده لذت ببرند!