نقد فیلم ترمیناتور – سرنوشت تاریک

نقد فیلم ترمیناتور – سرنوشت تاریک

“ترمیناتور: سرنوشت تاریک ” (Terminator: Dark Fate) با بازی آرنولد شوآرتزنگر، لیندا همیلتون، مَکِنزی دیویس و گابریل لونا، به کارگردانی Tim Miller و تهیه کنندگی James Cameron, David Ellison است که در تاریخ 1 نوامبر 2019 بروی پرده سینماها رفته است. نویسندگان این فیلم David Goyer ، Justin Rhodes و Billy Ray هستند، موزیک این فیلم نیز توسط Tom Holkenborg ساخته شده است. “ترمیناتور: سرنوشت تاریک” به 22 سال بعد از وقایع نسخه دوم (ترمیناتور: روز داوری) می پردازد، با ما در سایت ساعت 7 با نقد فیلم ترمیناتور – سرنوشت تاریک همراه باشید.

اگر به دنبال دیدن نقدهای بیشتری از فیلم های سال 2019  میگردید به لیست فیلم های سال 2019 مراجعه فرمایید. (فیلم های 2020 نیز در لیست فیلم های سال 2020 موجود است.)

سرنوشت مزخرف

کاش هیچوقت دنباله ای برای سری ترمیناتور ساخته نمی شد، وقتی در فیلم دوم (روز داوری) عامل و مخترع اصلی روبات های انسان نما یعنی پرفسور Miles Bennett Dyson کشته شد و T-1000 (یکی از بهترین Villain های تاریخ سینما) هم توسط T-101 از بین رفت و خود T-101 نیز خود را از بین برد. این یعنی نابودی Skynet قبل از تولدش، حتی یکی از پایان بندی های فیلم (روز داوری) هم سارا را در کنار نوه اش نشان می داد که با خیال راحت در حال تاب بازی است.

البته بعد ها در نسخه ی (اگر اشتباه نکنم) ویدئو خانگی (روز داوری) شاهد پایان بندی متفاوتی بودیم. به هر حال نسخه سوم یعنی (ماشین ها بر می خیزند) که یک کمدی ابلهانه از همه ی آن چیزی بود که زمانی ترمیناتور می نامیدیم. شماره های بعدی هم چنگی به دل نمی زدند، البته Terminator Salvation از فیلنامه ی قوی تری نسبت به دیگر دنباله ها بعد از (روز داوری) برخوردار بود و کاش نویسندگان به جای فرستادن ماشین های برهنه و لُخت به گذشته، به آینده نابود شده ی زمین توسط بشر و تسخیر آن توسط ماشین ها می پرداختند.

سرنوشت عجیب

اینبار به جای Skynet که در شماره دوم نابود شد، هوش مصنوعی ای به نام Legion کنترل تمام اینترنت و Server ها را در آینده در اختیار دارد. با اتصال این هوش مصنوعی به تسلیحات هسته ای، Legion یک هولوکاست هسته ای علیه بشریت انجام می دهد و با ساخت ماشین های کشتار سعی دارد ریشه ی نژاد انسان را به کل از روی زمین پاک کند.

اما زمانی این قضیه برایتان لوس می شود که بفهمید Legion هم برای از بین بردن دشمن اصلی خود، از آینده ماشینی برای نابودی آن فرد به گذشته فرستاده است. شاید با من مخالفت کنید و بگویید خب موضوع و Theme اصلی داستانی تمام فیلم های Terminator همین است (ماشینی برای نابودی شخصیت X از آینده به گذشته می آید)، اما جالب تر می شود اگر بدانید Rev – 9 در واقع نسخه ی مکزیکی همان T-1000 معروف است. بازیِ بسیار ضعیف گابریل لونا هم مزید بر علت شده و تیشه به ریشه ی فیلم زده است، اما ضعف فیلم تنها به این دو مورد نیست، چیزی که بسیار عجیب است صحنه ی ابتدایی فیلم است، کشته شدن جان توسط یک T-800 درست بعد از مرگ خالق Skynet، ماشین پیشرفته ی آن (T-1000) و نمونه آندروید (T-101)، حال در ابتدای فیلم خود سارا کانر با اطمینان می گوید اسکای نت را قبل از بوجود آمدن از بین برده است، پس این T-800 از کجا پیدایش شد و جان را کُشت؟

جالب تر آنکه خود این ماشین (با بازی آرنولد شوآرتزنگر) می گوید که بعد از قتل جان چون اسکای نت از بین رفت من بی هدف شدم، با بودن در بین انسان ها از آنها آموختم و تشکیل خانواده دادم!!!. جدای این Theme عاشقانه برای یک ماشین قاتل (آنهم در صحنه ای که با یک T-Shirt صورتی بر تن جان را می کشد) چطور اسکای نت که در سال 1998 قبل از خلق شدن از بین رفت، چند ماه بعد یک ماشین برای قتل جان کانر فرستاد؟!! آن هم از نوع بسیار سطح پایین (T-800)، در جایی که مدل پیشرفته تر نتوانست این کار را انجام دهد؟!! یا طور دیگر به قضیه نگاه کنیم، چطور جان که یکبار خودش را توانست در سال 98 نجات دهد چطور بار دیگر و چند ماه بعد نتوانست این کار را تکرار کند؟!!

نه چندان دلچسب

جدای از ایراداتی که بر فیلنامه وارد است، چیز دیگری که جالب است، آنکه چرا مکزیک؟!! هالیوود مخالف ترامپ است و از آنسو ترامپ مرز امریکا با مکزیک را دیوار کشیده است. هالیوود هم به سراغ مکزیک رفته و با نشان دادن دختری مکزیکی (این هم جای تفسیر دارد چرا یک دختر؟) به عنوان سمبل نجات بشریت در آینده، خواسته دهن کجی به ترامپ کرده باشد. حال که فیلنامه ایراد منطقی دارد، بیایید از نزدیک به آن نگاهی بیاندازیم.

فیلنامه فیلم “ترمیناتور: سرنوشت تاریک” همان روند (روز داوری) را دنبال می کند، در ابتدای داستان وقتی Grace برای نجات Dani (همان دختر مکزیکی که آینده بشر به او بستگی دارد) به کارخانه محل کار او می رود، درست مثل T-101 با شات گانی به استقبال Rev – 9 می رود. به عقب تر بر میگردیم، Rev – 9 به سراغ خانواده Dani می رود (درست کاری که T-1000 کرد تا جان را بیابد، او به سراغ پدر و مادرخوانده او رفت) سپس در شمایل پدرش در برابر Dani قرار می گیرد. دیالوگی مشابه نیز در این سکانس گفته می شود، بعد از یک درگیری جالب Grace به همراه Dani و دوست پسرش سوار ماشینی شده و از کارخانه می گریزند. اینجاست که Rev – 9 با یک ماشین راه سازی به سراغ آنها می رود (درست کاری که T-1000 کرد). سکانس های مشابه، از درگیری با هلی کوپتر تا درگیری با Rev – 9 در کارخانه همه و همه درست مشابه به شماره دوم است. فقط نمی دانم چه نیازی به 3 نفر نویسنده بود، آن هم برای چنین فیلمنامه ای که می خواهد همان نسخه دوم را در شمایل مکزیکی آن عرضه کند.

کارگردان فیلم Tim Miller برای نشان دادن شخصیت منفی خود در واقع از همان تکنیک های James Cameron که برای نسخه دوم و T-1000 استفاده کرده بود، استفاده کرده است. ولی خب بازی گابریل لونا قابل توجه نیست، زیرا در بیشتر مواقع در حال کپی کردن بازی Robert Patric در نسخه دوم است، بقیه شخصیت های فیلم هم صرفاً کاراکترهایی معمولی هستند، وجود آرنولد و لیندا همیلتون، فقط برای جذب مخاطبان بیشتر و قدیمی تر فیلم در تیم بازیگری قرار داده شده اند.

به شخصه از موسیقی فیلم لذت نبردم زیرا در این بخش هم شباهت هایی به نسخه دوم احساس کردم و البته وجود موزیک متن فراموش نشدنی نسخه دوم وقتی برای اولین آن را می شنوید احتمالاً شما را میخکوب کند.

امیدوارم از مطلب “نقد فیلم ترمیناتور – سرنوشت تاریک” لذت برده باشید.