نقد فیلم My spy / داستانی معکوس
جاسوس من(my spy) فیلمی به کارگردانی Peter Segal و نویسندگی Erich Hoeber و Jon Hoeber در مارس 2020 به اکران رسید اما به خاطر مشکلات ویروس کرونا خیلی زودتر از موعد به صورت الکترونیکی عرضه شد. Segal که در پرونده ی کاری اش فیلم کمدی موفق پنجاه قرار اول را در دارد این بار هم با فیلمی در ژانر اکشن’ کمدی به سینما بازگشته است. این فیلم با هنر نمایی کشتی گیر معروف دیوید باتیسا ساخته شده است. باتیسا پس از جدا شدن از کمپانی WWE در سال ۲۰۱۰ وارد سینما شد و در فیلم های بسیاری هنر نمایی کرده است. با سایت ساعت هفت با نقد فیلم My Spy همراه باشید.
خلاصه داستان
نیروی اسبق امنیتی ، جی جی (Dave Bautista) به تازگی کار خود را در سازمان CIA شروع کرده است. در پی عملیات یک تجارت قانونی شکست خورده و برای دومین شانسش ، رئیسش (ken jeong) او و همکارش بابی ( kristen schaal) را مسئول نظارت بر خانواده ی مجرمی خطرناک که در پی ساخت سلاح هسته ای هستند ، می کند. اما آشنایی جی جی با سوفی دختر بچه 9 ساله ی آن خانواده عملیات را وارد فاز جدیدی میکند.
نقد فیلم My spy
جرم و مجرم همواره در ذهن ما موقعیتی دور از ذهن و منفور دارد و جامعه ی امنیتی درصدد حذف این بحران است. بحرانی که گاهی اوقات فقط گریبان گیر افراد متخلف نمی شود و ناگریز افرادی بی گناه نیز درگیر تصمیمات غلط و روشِ زندگی دیگران می شوند و زندگی شان تحت تاثیر این بزهکاران، دچار تاوان هایی می شود.
“جاسوس من” یک فیلمِ جاسوسی اما نه از رده فیلم های جیمز باند است که فارغ از هیجانات و پیچیدگی ها داستانش را بازگو می کند. مهربان تر و ملایم تر از داستان های اکشن دیگر پیش می رود. جی جی جاسوسی تازه کار که عملیات ها را با درگیری و حجم خشونت انجام می دهد و در ظاهر فردی جدی و غیر عاطفی به نظر می رسد اما برخلاف ظاهرِ عضله ای و برومندش جی جی ایی وجود دارد که فردی مهربان و خوش قلب است و در روابط شخصی اش این احساسات بر او حاکم است و زندگی اش را تحت الشعاع قرار داده است که حتی میبینیم با وجود جدایی از نامزدش تنگ ماهی را از او به یادگار دارد و حتی فاز عملیات را درگیر این عواطفش می کند و فراموش می کند وظیفه اش چه بوده است. او برخلاف سن و جثه اش و جدای از حرفه اش در ارتباط با سوفی دختر بچه ای که جی جی را بهترین دوستش می داند کاملا خوشرو و فروتن است و به او احساس دوستی صمیمی را ایجاد می کند. پارادوکسی که داستان را شیرین می کند ، سوفی دختری زرنگ و با استعداد است که بدون داشتن پدری همراه و حامی بزرگ شده که ورود جی جی به زندگیش او را از منزوی بودن دور می کند و به آرزویش می رساند. صحنه هایی از پیوند جی جی و سوفی مارا به یاد فیلم لئون حرفه ای می اندازد آن هم در حد یک تئوری اما با این تفاوت که دختر بچه این داستان مسلط بر تکنولوژی است و گاهی میبینیم با تواناییهایش جی جی را منقلب می کند. در خط داستانی بودن فیلم و نگه داشتن آن در حفظ داستان از نکات مثبت آن است. سهم بار کمدی فیلم عمدتا بر دوش شخصیت جی جی است که با استفاده از جملات طنز بار، آن را به دوش می کشد و گاها لبخندی را به تماشاگر می بخشد.
فیلم آنقدر جسارت در روایت ندارد و از کلیشه های پر تکرار استفاده می کند و از به کارگیری کاراکتر های متعدد یاری میطلبد. وجود دو همسایه ی خانواده سوفی، همکار جی جی که عملا حضورش را فقط در انتهای فیلم احساس میکنیم. فیلم داستانش را با پافشاری بر ارتباط عاطفیِ غیر منطقی و از پیش تعیین شده ی مادر سوفی و جی جی پیش می برد، آن هم برای پر کردن خلا سوفی و ایجاد مکملی برای او … جورچینی که اخرین قطعه اش را پیتر سگال می خواهد کامل کند. جاسوس من، انتظارات را براورده نمی کند و خود را در قالب پیوند پدر و دختری نگه می دارد که گاهی فیلم با برش هایی سعی در القای وجود ژانری از اکشن در فیلم می کند اما هویتش را از دست داده و برای باز پس گیری آن دست و پا می زند که تنها با حضور شخصیت نامدار باتیستا و ایجاد موقعیت های طنزش آن را سرپا نگه داشته است و مخاطب را سرگرم و نه دل گرم کرده است…
نتیجه گیری…
امتیاز فیلم My Spy
پیتر سگال از مجموعه‌ای از عناصر جذاب مختص به فیلم‌های این ژانر به ندرت استفاده کرده و ما شاهد آتش بازی مختصری در فیلم هستیم و از نکات نه چندان قوی آن می‌توان به شخصیت پردازی و شکل گرفتن ارتباطات ضعیف اشاره کرد که مثل یک کاتالوگ به آن نگاه شده است.
