نقد فیلم The Way Back / مسیر تغییر

نقد فیلم The Way Back/ راه برگشت

با سلام خدمت همراهان همیشگی مجله اینترنتی ساعت 7، با نقد فیلم راه برگشت (The Way Back) همراه شما دوستان هستیم. فیلم راه برگشت محصول شرکت برادران وارنر، به کارگردانی Gavin O’Connor محصول سال 2020 می باشد که بخاطر شیوع ویروس کرونا در جهان و ایالات متحده متحمل شکست تجاری شد و به احتمال زیاد نمی تواند این خسارت را جبران کند. این فیلم با بازی بازیگران سرشناسی از جمله Ben Affleck ، Al Madrigal، Michaela Watkinsو Janina Gavankar با بودجه 21 تا 25 میلیون دلاری تنها توانست 14.5 میلیون فروش داشته باشد. با نقد فیلم راه برگشت در وب سایت ساعت هفت در خدمت شما هستیم.

مربی الکلی

در چند سکانس ابتدایی فیلم با مردی آشنا می شویم که کارگر ساختمان است اما از قیافه اش پیداست که یک بازنده است اما ظاهر ورزشکاران را دارد. سپس او را میبینیم که در هر حالتی یک بطری الکل و آب جو همراه دارد. حتی داخل حمام همه اینها نشان از یک انسان بی خیال و شکست خورده را به ذهن بیننده می نمایاند که در واقع جک کانینگهام همینطور است. جک بهترین بازیکن بستکبال مدرسه اش بوده که توانست تیم مدرسه اش را چندین دوره قهرمان کشور کند. جک با پدر و مادرش و خواهرش زیاد رابطه درست و حسابی ندارد و در مهمانی ها مثل یک آدم سرد و یخ زده رفتار می کند. الکل اما تنها دوست جک است و او حتی هنگامی که سر کار می رود درون لیوان قهوه اش جای قهوه، الکل میریزد. وقتی جک پیغامی از طرف مدرسه اش دریافت می کند دوباره بسکتبال همه چیزش می شود اما حالا باید او تیمی را مربی گری کند که مانند خودش یک بازنده همیشگی است. کم کم بسکتبال باعث می شود که جک الکل را فراموش کند، او با رهبری خیلی خوب خود تیم را از یک بازنده همیشگی به یک برنده تبدیل می کند، تاکتیک تیم را عوض می کند، کاری می کند که بچه های تیم متوجه شوند بودن در ترکیب اصلی همیشگی نیست دوباره تیم بسکتبال مدرسه را به تیم اول مدرسه تبدیل می کند، آنها تیم سطح اول و رقیب خود را شکست می دهند. اما زندگی روی بدش را دوباره به جک نشان می دهد.

بازی های معمولی

جک کانینگهام با بازی بن افلک شخصیتی شکست خورده و دائم الخمر است که زنش او را بخاطر الکلی بودن ترک کرده و مردم گریزی را انتخاب کرده است. بازی بن افلک در نقش این جک بسیار بسیار معمولی است و بن افلک هیچ تلاشی برای متفاوت بودن انجام نداده است. از صورت او و ظاهرش دائم الخمری اصلاً مشخص نیست، هیکلی ورزشکاری دارد در حالی که فیلم به ما می گوید که او مدت طولانی است که در این وضعیت به سر می برد و در دوران مدرسه بازیکن خوبی بوده است. اما بن افلک و ظاهرش چیز دیگری می گوید. بقیه کاراکترها پرداخت خوبی دارند و توانسته اند از عهده نقش های خود در صحنه های دراماتیک فیلم خوب عمل کنند. غیر از وضعیت ظاهری بن افلک که شباهتی به یک آدم دائم الخمر ندارد (صورت قرمز رنگ، قب قب، چاق بودن، جوش های فراوان، همیشه خسته). زیرا وقتی جک بخاطر بسکتبال الکل را کنار می گذارد فرقی را در ظاهر او و رفتارش متوجه نمی شویم تنها سکانس های مربوط به آب جو و الکل را دیگر نمی بینیم.

کارگردانی متوسط

با وجود نقدهای مثبتی که به فیلم داده شده است اما کارگردانی اثر ریتمی متوسطی دارد، سکانس های مربوط به بازی های تیم جک با رقیب ها هیجان انگیز است، استرس را به خوبی به بیننده نیز منتقل می کند، شات هایی که از پایین و چهره ی جک می گیرد بسیار خوب استرس او را به ما نشان می دهد، در واقع کار فیلم بردار این فیلم بسیار عالی و قابل ستایش است زیرا نقطه ضعف های بن افلک را پوشانده است. اما در کل با کارگردانی متوسطی روبرو هستیم.