نقد و بررسی انیمه سریال Darwin’s Game /بازیِ داروین

نقد و بررسی انیمه سریال Darwin’s Game

با سلام دوباره، با نقد و بررسی انیمه سریال بازی داروین در خدمت شما هستیم. انیمه بازی داروین توسط Yoshinobu Tokumoto کارگردانی شده و نویسندگی آن را Shū Miyama بر عهده داشته است. این انیمه شامل 11 قسمت 26 دقیقه ای محصول سال 2020 می باشد که توسط استودیویِ Nexus تولید و از شبکه توکیو MX پخش آن شروع شد. با ما در سایت ساعت هفت با نقد و بررسی انیمه سریال Darwin’s Game همراه باشید.

کانامه سودُ پسری دبیرستانی است که زندگی معمولی دارد، روزی که به مدرسه می رود متوجه می شود که یکی از دوستانش غیبت کرده است، چیزی که این اتفاق را عجیب می کند این است که دوستش دیشب برای او پیغامی ارسال کرده بود با این مضمون”کمکم کن”. این پست به همراه لینکی از یک بازی به نام Darwin’s Game بوده است. کانامه این موضوع را با دیگر دوستانش مطرح می کند ولی نمی تواند جلوی کنجکاوی خودش را بگیرد و روی لینک بازی کلیک می کند و آن را اجرا می کند. اینجاست که ماری از داخل موبایلش بیرون می آید و گردن او را نیش می زند، بدین ترتیب او نیز قربانی این بازی کذایی می شود. در راه خانه اولین مبارزه او شروع می شود، مردی در لباس تیم بیسبال و با ماسکی شبیه پاندا با چاقو در مترو به جانش می افتد.

داستان انیمه بازی داروین بدین صورت است که Player ها با نصب اپلیکیشن بازی باید دیگر Player ها را به مبارزه  بطلبند و محیط نبرد می تواند خانه خودشان و یا مسیر هر روز آنها برای رفتن به کار یا مدرسه باشد، بعد از نصب و با کلیک روی آن ماری از App بیرون می آید و آنها را نیش می زند که استعاره از مسموم شدن و یا بهتر بگویم مسخ شدن بشر توسط ابزار و گجت ها و اپلیکیشن هایی است که امروزه از درودیوار بر سرمان خراب  شده اند و ما را بیش از پیش از دنیای واقعی دور می کنند. در واقع آن مار به Player ها قدرتی را به صورت تصادفی اعطا می کند، انیمه به این قدرت Sigil می گوید و در دنیای انیمه هر Player ای قادر به حمل تنها یک Sigil است. این قدرت ها متفاوت هستند و نیازی نیست که آنها را برایتان بازگو کنم خودتان می توانید بدون دیدن انیمه آنها را حدس بزنید.

بازی داروین از داستانی تقریباً تکراری برخوردار است و مرا یاد Sword Art Online می اندازد اما در قوارهای کوچک تر، از طرف دیگر انیمه در شخصیت پردازی و پرداخت داستان های فرعی متوسط عمل می کند. البته تازه فصل اول انیمه را پشت سر گذاشته ایم و هنوز می توان به این سریال امیدوار بود و نویسنده انیمه نیازی به عجله ندارد. زیرا نویسنده شخصیت پردازی بسیار خوبی را انجام داده است که ما را به فصول بعدی انیمه امیدوار می کند.

اما کارگردانی اثر جای بسی تامل دارد زیرا در صحنه پردازی و اکشن ها دارای ضعف های گرافیکی است مخصوصاً این ضعف ها در قسمت اول و دوم بیش از پیش خود نمایی می کند. زیرا در بعضی مواقع پرسپکتیو در صحنه های اکشن به درستی رعایت نشده است که جای تعجب دارد. از آنطرف جلوه های بصری مخصوصاً زمانی که Player ها می خواهند از Sigil های خود استفاده کنند ضعیف است و شاید نتواند شما را راضی کند.

شخصیت ها و پرداخت آنها با هم متفاوت است و تقریباً در همین فصل اول شخصیت های زیادی معرفی می شوند و همه آنها با هم از لحاظ رفتاری، هدف و پیشینه متفاوت هستند که می توانید روی آنها شرط ببندید که کدام یک در حین مبارزه می میرد و یا زنده می ماند. البته نیازی به یادآوری نیست که انیمه بازی داروین یکی از پرگو ترین و پر دیالوگ ترین انیمه های چند سال اخیر است که در بعضی مواقع درست وسط درگیری شخصیت با خودش آنقدر صحبت می کند که شما سرسام می گیرید.

نتیجه گیری

امیدوارم از مطلب ” نقد و بررسی انیمه سریال بازیِ داروین ” لذت برده باشید….