نقد و بررسی بازی Halo: Combat Evolved

نقد و بررسی بازی Halo: Combat Evolved

سلام به همگی دوستان با نقد و بررسی بازی Halo: Combat Evolved که نسخه ریمیک آن در تاریخ 3 مارس 2020 برای PC منتشر شده است در خدمت شما هستیم. بازی هیلو و به طور کل فرنچایز هیلو شاید به توان گفت تنها نقطه قوت کنسول Xbox است اما به قدری معروف است که از پلتفرم خود محبوب تر و شناخته شده تر است. به شخصه معتقدم هرچه قدر سونی بازی های منحصر به فرد و نوآورانه تولید کند اما سایه فرنچایز هیلو بسیار بلند است. بگذارید مثالی بزنم، Avengers را بازی های سونی در نظر بگیرید، آنوقت فرنچایز هیلو حکم Thanos را برای آنها دارد، با این تفاوت که هیلو دست نیافتنی است.

بعد از این مقدمه نسبتاً طولانی باید بگویم در تمام مدتی که هیلو را بروی PC بازی می کردم، تنها جمله ای که در ذهنم تداعی می شد این بود، “اَاَاَ…یادش بخیر … “. اولین بار هیلو را در سال 2004 بر روی کنسول  Xbox کلاسیک تجربه کردم و هنوز بعد گذشت این همه سال آن را رها نکرده بودم تا اینکه خبر منتشر شدن Halo Master Chief Collection را شنیدم. همانطور خبر دارید، ابتدا بازی Halo Reach منتشر شد که پیش درآمدی بر کل داستان Halo می باشد. درگیری انسان ها با کاوننت ها که موجوداتی بیگانه هستند و دنبال فتح کهکشان ها (به طور خلاصه اگر بخواهم بگویم) و انسان ها که به سبب پیشرفت های فضایی که داشته اند با آنها برخورد کرده اند اما این برخورد دوستانه نبوده است.

باز هم به طور خلاصه John-117 از جمله کودکانی است که طی پروژه اسپارتان-2 برای تولید سربازان بسیار ماهر آموزش های بسیار سختی را دیده است و تقریباً می توان گفت اصلاً کودکی نکرده است و تحت تعالیم سخت و دیسیپلین نظامی، تمام کودکی و نوجوانی خود را گذرانده است. John-117 که همه ما او را با نام Master Chief می شناسیم از برجسته ترین این کودکان بود که توانست مراحل تبدیل شدن به یک اسپارتان را طی کند و در میان هم رزمانش از همه معروف تر شود. از آنطرف او تنها کسی است که هوش مصنوعی Cortana می تواند به راحتی با آن ارتباط برقرار کند و جان نیز می تواند از او محافظت کند.

داستان هیلو از نظر من از بسیاری از داستان های اُپرای فضای چند دهه اخیر جذاب تر است و البته من هیلو را به Star Wars ترجیح می دهم زیرا از شخصیت پردازی و Theme بسیار جذاب تری برخوردار است. به داستان برگردیم اگر Halo Reach را دیده باشید می دانید که در انتها شخصیت اصلی، هوش مصنوعی Cortana را به ژنرال کیز تحویل داد و برای آنها وقت خرید تا از Reach به سلامت بگریزند که این کار را با تمام توانش انجام داد و سرانجام کشته شد. اما ستون پاییزی (عجب اسم زیبایی برای یک سفینه فضایی انتخاب کرده اند) نیز از تیررس کاوننت ها در امان نیست و داستان بازی هیلو درست از زمانی آغاز می شود که ستون پاییزی مورد حمله دسته ای از کاوننت ها قرار می گیرد. ژنرال کیز دستور می دهد تمام خدمه برای دفاع آماده شوند و این شامل جان نیز می شود. او که در خواب مصنوعی قرار دارد بعد از بیدار شدن بلافاصله وارد نبرد می شود، بعد از درگیری با کاوننت ها خود را به ژنرال کیز می رساند. او Cortana را به او می سپارد و اینجاست که اودیسه Master Chief و Cortana آغاز می شود. جان به همراه Cortana و عده ای دیگر موفق به فرار از ستون پاییزی می شوند اما سفینه نجات آنها در یک Megastructure به نام هیلو سقوط می کند، به خاطر سرعت زیاد در هنگام Landing به زمین برخورد کرده و غیر از جان بقیه کشته می شوند. در این سازه عجیب و غریب که اتمسفری شبیه زمین دارد حقایقی پنهان شده اند که نه تنها انسان ها که کاوننت ها هم از آن خبر ندارند یکی از این حقایق Flood ها هستند. Flood ها از جمله Villain های محبوب بازی های رایانه ای هستند و جزو لیست 100 شرور برتر تمام زمان ها از دیدگاه مجله Wizard Magazine قرار دارند. صحنه روبرو شدن با آنها برای اولین بار بسیار پر تنش است و آدرنالین خونتان را به حداکثر می رساند.

بعد از داستان به سراغ گیم پلی بازی می رویم، همانطور که می دانید و بارها گفته ام هیلو وقتی در سال 2004 منتشر شد انقلابی در بازی های شوتر به راه انداخت و باعث شد امروزه این سبک بازی بیش از پیش توسعه پیدا کند تا بتوان آن را در کنسول هم بازی کرد. سازندگان در بازسازی به گیم پلی بازی و ارکان آن کوچکترین خدشه ای وارد نکرده اند و حتی آن را بهبود هم ندادند و بدون کوچکترین تغییری آن را به همان صورت خاطره انگیز حفظ کردند. حتی HUD بازی را نیز تغییر ندادند. هوش مصنوعی بازی بسیار قابل توجه است و کنش و واکنش کاوننت ها بسیار عالی است. حتی دشمنان هم به همان صورت Original حفظ شده اند و به ظاهر آنها ابداً دستی برده نشده است. تنوع آنها هم مانند نسخه اوریجینال حفظ شده است. برای من این کار لذت بخش بود و خاطرات دورانی که با این بازی گذراندم برایم زنده شد ولی برای کسانی که اولین بار است این بازی را تجربه می کنند به شدت به ذوغشان خواهد خورد، چرا؟ زیرا آنها ابتدا Halo Reach را بازی کرده اند و با گیم پلی آن خو گرفته بودند اما Halo: Combat Evolved در برابر Halo Reach مثل بیابانی بی آب و علف می ماند. همه چیز ابتدایی و ناقص است، تنوع اندک سلاح های UNSC ها و کاوننت ها، تنوع اندک دشمنان، محیط های لخت و برهوت سطح هیلو، تنوع اندک ماشین آلات نظامی هر دو جبهه ی نبرد، همه و همه باعث می شود اگر اولین بارتان است که بازی را تجربه می کنید احساس ناراحتی و یأس کنید.

گرافیک بازی از طرف دیگر بسیار پیشرفت کرده است و جالب است بدانید که با فشردن کلید Tab می توانید بین گرافیک نسخه اصلی بازی و Remaster آن سوئیچ کنید که برای آنها که با این بازی خاطره دارند قطعاً لذت بخش خواهد بود. Texture ها بسیار بهتر شده اند و درختان و گیاهان و پس زمینه آسمان بازی بسیار لذت بخش تر از نسخه کلاسیک است. از آن طرف انیمیشن ها و صورت و جزئیات کاراکترها چه دشمنان و چه انسان ها بسیار خوب کار شده اند.

نتیجه گیری

امیدوارم از مطلب ” نقد و بررسی بازی Halo: Combat Evolved ” لذت برده باشید تا بعد…