نقد و بررسی بازی The Medium
با سلام، با نقد و بررسی بازی The Medium در خدمت شما هستیم. بازی The Medium در 28 ژانویه امسال برای پلتفرم‌های (PC و XSS و XSX) منتشر شد و نقد‌ها و نمرات خوبی را از وب سایت ها و مجلات بازی از آن خود کرد. شرکت سازنده بازی Bloober Team می‌باشد و آهنگساز این بازی Akira Yamaoka است. در حالی که چند سالی است در سبک بسیار جذابِ Horror بازیِ قابل توجهی عرضه نشده اما این بازی دوباره سبک Horror را زنده کرده است . با ما در سایت ساعت هفت با نقد و بررسی بازی The Medium همراه باشید.
مطلب مرتبط: مورد انتظارترین بازیهای سال 2021 / معرفی مهمترین بازیهای 2021
داستان بازی The Medium / در میان دو دنیا
داستان بازی The Medium در مورد توانایی‌هایِ ماوراء طبیعی (Paranormal) شخصیت اصلی بازی Marianne است. او یک spirit medium است، یعنی با تکنیک‌های mediating می‌تواند با دنیای مردگان و ارواح ارتباط برقرار کند. در همان ابتدای بازی ماریان کسی که او را پدر صدا می‌زند از دست داده و بازیکن کنترل ماریان در اختیار دارد و با مکانیزم‌های اولیه گیم‌پلیِ بازی آشنا می‌شود. قدرت‌های پارانورمال ماریان اما بیشتر از یک Spirit Medium است و جنبه‌ای فراطبیعی دارد. به طوری که او همزمان می‌تواند هم در دنیای مردگان قدم بزند هم در دنیای فانی، داستان بازی با رویایِ ماریان از شلیک مردی به یک دختر بچه شروع می‌شود. سپس ما صحنه خداحافظی ماریان با پدر رضاعی‌اش (foster Fother) را داریم که با تماس یک مرد مرموز به نام Thomas همه چیز به یک باره به هم می‌ریزد.
حال ماریان در جستجوی این Thomas باید به Niwa Workers’ Resort برود. Thomas به ماریان درباره خوابی که می‌بیند می‌گوید و درباره قدرت‌هایش صحبت می‌کند و به ماریان می‌گوید که او پاسخ پرسش‌هایش را می‌داند. Niwa Workers’ Resort مکانی است که از دوره‌ی اتحاد جماهیر شوروی بر جا مانده و اکنون دولت لهستان این مکان را متروکه کرده است، زیرا بنا بر اظهارات مردم این مکان تسخیر شده است و قبلاً در این مکان حادثه ای هولناک اتفاق افتاده است…
نقد و بررسی بازی The Medium / ریشه های ترس
سبک Horror در بازیهای رایانه ای همواره با دیگر سبک‌های بازی ترکیب شده تا بتوان آن را بهتر به نمایش گذاشت و مخاطب نیز بتواند ترس را حس کند. بازی های سبک Survivor Horror ترس را در برخورد، مبارزه و یا غافلگیری مخاطب به نمایش در می‌آورند. به عنوان مثال صحنه پریدن سگ‌های شکاری از داخل پنجره به درون راهروی اِمارت اسپنسر در شماره اول Resident Evil (تاریخچه بازی Resident Evil) را بیاد داریم که مقطعی بود اما اثر گذاری بسیار زیادی داشت، زیرا تا به امروز هنوز آن را بیاد داریم. مثالهای دیگری نیز می‌توان از این نوع ترس در بازیهای Survivor Horror زد. اما بازی Silent Hill نوع دیگری از ترس را به خورد ما داد که با تنها در تاریکی و یا Resident Evil متفاوت بود، این ترس در لحظه لحظه بازی حس می‌شد. در شماره اول Silent Hill حتی مِهی که در شهر پخش بود نیز به شدت خوفناک بود، صداهای عجیب و غریب، شمایل ترسناک دشمنان و از سوی دیگر داستان به شدت روانپریشانه و مازوخیستی بازی شما را وادار می‌کرد تا انتهای بازی بروید.
بازی The Medium سعی دارد که علاوه بر ترس در لحظه و یا غافلگیری مخاطب، آن مدل ترسی که ما در سری بازی Silent Hill تجربه کرده بودیم را برگرداند. به همین خاطر هم هست که تیم سازنده بازی از Akira Yamaoka آهنگساز افسانه‌ای سری Silent Hill دعوت به همکاری کردند تا شاید او بتواند حال و هوای بازی Silent Hill را به بازی The Medium ببخشد. همچون بازیهای سبک Survivor Horror شما در این بازی باید به دنبال آیتم‌های خاص برای باز کردن درها، یا رد شدن از مانعی عجیب و غریب و غیره باشید و سعی کنید پرده از راز Niwa Workers’ Resort نیز بردارید. از آنطرف باید معماهای(Puzzle) گوناگونی را نیز حل کنید که البته در این بخش نباید زیاد دچار دردسر شوید زیرا پازل‌های بازی آنچنان پیچیده نیستند. اما گیم پلی بازی بسیار جذاب و قابل توجه است، بخاطر قدرت‌های پارانورمال ماریان شما می‌توانید همزمان در دو دنیا قدم بزنید. دنیای مردگان ظاهری بسیار جذاب دارد که می‌تواند برایتان تجربه‌ای منحصر به فرد باشد.
قدم زدن در میان دو دنیا
ماریان قدرت‌های جالبی دارد. همین قدرت‌ها مکانیزم گیم پلی بازی را تشکیل داده‌اند. در بعضی مواقع ماریان دچار حملات عصبی می‌شود و در این لحظه صفحه شما به دو بخش تقسیم می‌شود. سمت راست دنیایِ مردگان و سمت چپ دنیای عادی بازی. ظاهر ماریان در دنیای مردگان متفاوت از حالت عادی است. در این دنیا شما می‌توانید ارواح را ببینید و با آنها صحبت کنید، یا بقایای خاطرات Niwa Workers’ Resort که مردمی که مدت‌ها پیش در آن رفت و آمد می‌کردند را ببینید و از این طریق بتوانید داستان این ساختمان مرموز را متوجه شوید. این مکانیزم جذاب علاوه بر این باعث می‌شود که سازنده‌ها پازل‌هایی را مبتنی بر این قدرت ماریان خلق کنند. به عنوان مثال دری را نمی‌توانید باز کنید، اگر از قدرت چشم برزخی ماریان استفاده کنید می‌توانید متوجه شوید که این دَر دارای سیستمی برقی است و چون مدت‌هاست که این مکان متروکه بوده، برقی هم نیست تا بتوان با آن این دَر را باز کرد. حال ماریان می‌تواند در دنیای مردگان انرژی محیط را جذب کند و در دست چپش آن را ذخیره کند. این انرژی را اگر در برابر پنل دَر تخلیه کنید برای لحظاتی برق را به سیستم دَر بر می‌گرداند و آن را باز می‌کند. یا در جای دیگر بازی زمانی که تصویر مانیتور به دو قسمت تقسیم می‌شود، شما به صورت پیش فرض می‌توانید همزمان ماریان در دو دنیا حرکت دهید اما ماریان می‌تواند روحش را از بدنش خارج کند، بدین ترتیب قادر هستید که تنها روح ماریان را در دنیای مردگان حرکت دهید که باز بسیاری از پازل‌های بازی از این مکانیزم بهره می‌برند.
The Maw
وقتی بازی خود را با الهام از Silent Hill می‌سازید باید برخی از اِلمان های آن را نیز تکرار کنید، شخصیت The Maw همان کار Pyramid Head را انجام می‌دهد تا ترس و دلهره را رگ‌هایتان به جریان بیاندازد ولی به قول معروف این کجا و آن کجا. شخصیت The Maw اصلاً در حد و اندازه‌های Pyramid Head نیست و شاید همان لحظات ابتدایی بازی بتواند شما را کمی بترساند. البته شاید این نکته بدانجا بر می‌گردد که من Silent Hill 2 را در نوجوانی بازی کردم و تجربه‌ای به شدت ترسناک برایم بود و قیاس این دو شخصیت شاید زیاد درست نباشد. اما گذشته از این موضوع در بازی تنهایی بسیار موج می‌زند و از این اِلمان روانشناسی، تیم سازنده سعی کرده بتواند محیطی مخوف بسازد و شخصیت‌های فرعی داستان و حتی خود ماریان را شکل دهد. ماریان تنهاست، روح دخترکی که در هتل قدم می‌زند نیز می‌گوید که تنهاست و هیچ همبازی نداشته است و غیره. تنهایی در بازی همه جای بازی دیده می‌شود و سعی شده که به دنیای بازی شخصیت بدهد تا مخاطب گرفتار بازی شود.
قدم زدن در دنیای اُفت فریم
از ایرادات بازی یکی همین اُفت فریم‌هاست که هر لحظه دوربین تغییر می کند، بازی دچار اُفت فریم می‌شود. از ایرادات بازی دیگر آنکه بازی فاقد حداقل اکشن است و در واقع انگار دارید در پارک وحشت قدم می زنید و مطمئن هستید کسی بر صورتتان خراش نمی‌اندازد. از آنطرف Puzzleهای بازی با اینکه بسیار خلاقانه است ولی بسیار ساده هستند و نیازی به فسفر برای سوزاندن ندارید.همانطور که در بالا اشاره کردم شما در بازی تنها هستید ولی این تنهایی بر تمام بازی ریشه دوانده است زیرا شما در کل نه اکشن دارید نه این تنهایی باعث می‌شود که دلهره بگیرید. در آخر باید بگویم که این بازی بیش از پیش مرا دلتنگ Silent Hill کرد.
نتیجه گیری…
حرف آخر اینکه بازی The Medium بازی‌ای است که سعی کرده علاوه بر گرفتن وام از Silent Hill و بهره گیری از اِلمان‌های ترس این بازی، داستان و گیم پلی منحصر به فرد خودش را تعریف و به نمایش بگذارد. مخاطبان نیز کاملاً از این بازی ابراز رضایت کردند زیرا این بازی در همین هفته‌ای که گذشت توانست به سود دهی برسد و فروش قابل توجه داشته باشد. امیدوارم که تیم سازنده بازی نسخه‌های بعدی بازی را نیز تهیه کند زیرا بازی پتانسیل بسیار بالایی برای بهتر شدن دارد.
بازی The Medium
نمره نهایی (خوب)
حرف آخر اینکه بازی The Medium بازی‌ای است که سعی کرده علاوه بر گرفتن وام از Silent Hill و بهره گیری از اِلمان‌های ترس این بازی، داستان و گیم پلی منحصر به فرد خودش را تعریف و به نمایش بگذارد. مخاطبان نیز کاملاً از این بازی ابراز رضایت کردند زیرا این بازی در همین هفته‌ای که گذشت توانست به سود دهی برسد و فروش قابل توجه داشته باشد. امیدوارم که تیم سازنده بازی نسخه‌های بعدی بازی را نیز تهیه کند زیرا بازی پتانسیل بسیار بالایی برای بهتر شدن دارد.
نکات منفی
گیم پلی کوتاه، بازی فاقد هرگونه اکشن است، پازل‌های بسیار ساده
نکات مثبت
احیای دوباره بازی های سبک وحشت، داستان جذاب، گیم پلی منحصر به فرد،موسیقی جذاب
