نقد و بررسی فیلم سرخپوست

نقد و بررسی فیلم سرخپوست

فیلم سینمایی “سرخپوست”را میتوان از خیلی جهات فیلمی خوش ساخت و متفاوت دانست.زیرا داستان فیلم از همان ابتدا شما را درگیر خود میکند.فیلم دارای هیجان و کشش نسبتا خوبی میباشد.البته سازندگان فیلم سعی زیادی برای غیرقابل پیشبینی بودن داستان نکرده بودند،که این موضوع نیز میتواند از عمد بوده باشد. در ادامه با نقد و بررسی فیلم سرخپوست همراه ما باشید.

تمامی این فیلم در محوطه زندان و اطراف آن سپری میشود،زندانی قدیمی و متروکه که فضای سرد و بی روح آن داستانی که قرار است در آن اتفاق بیافتد را بخوبی پوشش میدهد.اگر بخواهیم این فیلم را یک درام-هیجانی بنامیم مشخصا نبود یک چیز به وضوح قابل مشاهده است و آن یک شخصیت منفی قوی و منفور است.

کارگردان فیلم نیما جاویدی با اینکه داستان جذاب و متفاوتی را برایمان به تصویر کشیده است، اما در نگه داشتن ریتم هیجانی و رازآلود فیلم ضعیف عمل کرده است.نبود یک شخصیت منفی قوی باعث شده تا ما در هنگام تماشای فیلم کمتر دچار دلهره و هیجان شویم.اما چیزی که این فیلم را متفاوت کرده است این موضوع میباشد که با توجه به برهه زمانی که فیلم در آن اتفاق میافتد کارگردان فیلم مسیر داستانش را برای چاپلوسی و عرض اندام دستخوش تغییر و تحول نکرده است.

نوید محمدزاده در نقش سرگرد “نعمت جاهد”را میتوان یک انتخاب نادرست از سوی کارگردان و سازندگان فیلم دانست.زیرا تنها با کمی گریم و سفید کردن موهای شقیقه بازیگر نمیتوان حق مطلب را بجا آورد.کارگردان فیلم میتوانست بازیگری مسن تر را برای ایفای این نقش انتخاب کند تا بخوبی بتواند حس یک سرگرد کهنه کار و باتجربه را به تماشاچیان منتقل کند.از سوی دیگر پریناز ایزدیار نیز در این فیلم بازی خشک و مصنوعی را به نمایش میگذارد.شاید تنها دلیل انتخاب این بازیگران کشاندن مخاطبان آنها به سینما و فروش فیلم در گیشه بوده است.متاسفانه امروزه در سینمای کشورمان این انتخاب های سلیقه ای بسیار زیاد میباشد.بازیگران یک فیلم دیگر نه برای توانایی و استعدادهایشان بلکه از روی تعداد طرفدارانشان در فضای مجازی انتخاب میشوند.

فیلم سرخپوست (بررسی از امین علیرضائی)
کارگردان نیما جاویدی

فیلم سرخپوست ، کش مکش بین انسانیت و مقام و پول را به تصویر می کشد. آنجایی که شخص به تمام خواسته هایش به یکباره میرسد ولی درگیر ماجرایی می شود که این خواسته را به چالش بکشاند و این میتواند مهمترین خمیر مایه ی این فیلم درام باشد.

سرخ پوست یک فیلم متفاوت ایرانی است از همان شروعش که کاملا به یک باره شما را به درون داستانش میکشاند و شما را درگیر ماجرایش می کند. و جلوتر که چالش های بیشتری را در داستانش شکل می دهد.

فیلم در یک زندان قدیمی و در حال تخلیه در جریان است که قرار است تا ساعاتی دیگر به طور کامل تخریب شود. همه چیز در حال جمع آوری و کل زندانیان شمارش شده و در حال جا به جایی هستند. که ناگهان یک اتفاق تمام داستان فیلم را تحت و شعاع قرار می دهد! یک زندانی که به “احمد سرخ پوست” معروف است به یکباره غیب شده است و تمام طول مسیر داستانی تا به انتها رئیس زندان سرگرد نعمت جاهد با بازی “نوید محمد زاده” به همراه پرسنل زندان به دنبال سرخ پوست داستان فیلم هستند.

ولی دقیقا قبل از ماجرای گم شدن سرخ پوستِ داستان یک خبر بسیار خوشحال کننده به سرگرد داده می شود. به او به خاطر خدمات شایانش یک ترفیع درجه داده اند و او رئیس شهبانی جدید کل شهر خواهد شد. ولی اتفاق پیش آمده کمی شرایط را برای او سخت کرده است. او این خطر را حس می کند که این مقام را که با تمام وجود می خواهد؛ از دست بدهد و باز به عنوان رئیس یک زندان دور افتاده در سختی به کارش ادامه دهد.

بیشتر لوکیشن های فیلم در یک “زندان قدیمی” در جریان است. جایی که حس متفاوتی را برای شما رقم خواهد زد. در فیلم سرخ پوست یکی از اصلی ترین ارکان فیلم همین زندان است و میتوان از همین مکان به عنوان یکی از اصلی ترین شخصیت های فیلم نام برد! اهمیتی که محیط و لوکیشن ها در این فیلم دارند و صحنه های مختلف با کادر ها و بک گراندهای مختلفی که از زندان به تصویر کشیده شده است از مهمترین بخش های هویتی فیلم محسوب می شوند. مثلا آنجایی که سرگرد در درون یکی از سلول های زندانِ خود حبس می شود و زندان بان خود به یک مبحوس تبدیل می شود از صحنه هایی است که محیط در حال قدرت نمایی است! و یک حس جالب به شما دست می دهد که انگار زندان در حال وقت کشی است که بیشتر سر پا بماند!

معمای سرخ پوست گم شده از همان دقایق ابتدایی فیلم برای مخاطب حل شده است! کارگردان قصد مخفی کردن این معما را ندارد. فیلم نمی خواهد شما را غافلگیر کند . شما تنها در صورتی شگفت زده خواهید شد که فیلم را به خوبی ندیده باشید. و گرنه فیلم کاملا روشن با قاب بندی ها و صحنه هایش برای شما جواب معما را آشکار می سازد. این موضوع ممکن است کمی شما را دل سرد کند ولی تداخلی در حس شما در فیلم به وجود نمی آورد.

فیلم اتفاقات زیادی را در کالبدش به تصویر نمی کشد. دیالوگ های خاص یا بازیهای خوبی در فیلم نمی بینیم. یک حس تناقض در جریان داستانی فیلم حس می شود. آنجایی که سرگرد خود را در دو راهی عشق و انسانیت در مقابل پول و مقام می بیند شما یک شکاف در شخصیت او حس می کنید. به خاطر اینکه هیچ پیش زمینه ای از شخصیت او داده نشده است کمی گیج می شوید که چطور شخصیتش به یکباره تغییر مسیر می دهد و این یک چاله ی عمیق در داستان فیلم ایجاد می کند.

فیلم سرخ پوست فیلم بدی نیست ولی نمیتوان از آن به عنوان یک اثر ماندگار یاد کرد. بازیهای معمولی ، اتفاقات قابل پیش بینی و داستانی که حس دوگانگی در آن احساس می شود. اما میتوان از لوکیشن ها و صحنه های زیبای فیلم تمجید کرد و از زندانی که حسی تلخ و تاریک را به شما القا می کند به عنوان یکی از بهترین لوکیشن ها در فیلم های ایرانی یاد کرد. و چوبه ی داری که پایان مسیر این زندانِ قدیمی است!

امیدواریم از مطلب ” نقد و بررسی فیلم سرخپوست ” لذت برده باشید تا بعد…