بررسی بازی Remnant II

با سلام خدمت شما همراهان گرامی مجله اینترنتی ساعت هفت، با نقد و بررسی بازی Remnant II در کنار شما هستیم. بازی Remnant II توسط Gunfire Games ساخته و Gearbox Publishing توزیع شده است. این بازی در دنباله‌ی Remnant: From the Ash ساخته شده است و برای کنسول‌های Playstation 5 و Xbox Series X/S و Windows منتشر شده است. نقدهای این بازی در اینترنت مثبت بوده و توانسته در هفته‌ی انتشار خود بیش از ۱ میلیون نسخه به فروش برساند. با ما همراه باشید تا بیشتر Remnant II را مورد کنکاش قرار دهیم.

مطلب مرتبط: مورد انتظارترین بازی های سال 2023

بیش از اندازه Hardcore

بازی Remnant به آرامی خود را به مخاطب نشان می‌دهد. وقتی اولین‌بار بازی را شروع کردم (شماره‌ی اول را بازی نکرده‌ام) اولین چیزی که پیش خود گفتم این بود که، این بازی شبیه Rougelikeهاست. محیطی با جزئیات خوب و گرافیکی چشم‌نواز، سه مدل سلاح دورزن، بُرد متوسط و Melee و جانوارانی سرسخت و سرعتی که باید یاد می‌گرفتم چطور از ضرباتشان جاخالی دهم و دخلشان را بیاورم. از آنجایی که شنیده بودم Remnant II شبیه Dark Soulsهاست، پس در همین ابتدای کار منتظر ورود Boss بودم تا بازی را به من یاد دهد. بعد از چند بار باختن بالاخره توانستم هلاکش کنم و بعد از دیدن Cutscene فهمیدم که بازی بزرگ‌تر از آن چیزی است که فکر می‌کردم.

اولین محیطی که من به آن قدم گذاشتم جدای از Ward 13 که حکم Nexus را دارد (همان Firelink Shrine در Dark Soulsها)، N’erud بود. محیطی از نظر من، توخالی و پوچ که اگر قرار است سازندگان از Dark Soulsها تقلید کنند پس همین ابتدای کار اصلاً و ابداً حتی نزدیک Soulsborneها هم نشده‌اند.

دیدم که نمی‌شود قدم به قدم بازی را با Soulsborneها مقایسه کنم، این‌طوری به قول معروف بازی زهرِمارم می‌شود! پس این قضیه را کنار گذاشتم و اینجا بود که آنقدر مُردم و آنقدر مُردم و آنقدر مُردم و …. (همینطور ادامه دارد تا بی‌نهایت) که دیدم نمی‌شود، این بازی بد رفته روی اعصابم، پس دست به کار شدم و تاکتیک خودم را برای چنین بازی‌هایی پیاده کردم. آنقدر این منطقه‌ی اول بازی را (N’erud بود و صد در صد برای شما فرق می‌کند) دوباره و دوباره طی می‌کنم و همه را می‌کشم تا تقویت شوم و Levelup بگیرم و تا آنجا که می‌توانم سلاح‌هایم را ارتقا دهم‌. به همین خاطر نوشتن نقد بازی Remnant II اینقدر به طول انجامید! چون در حال کلنجار رفتن با ربات‌های N’erud بودم که چقدر طراحی بی‌ریختی دارند (بین خودمان بماند). طراحی Dungeonها خیلی خوب بود و لذت بردم، در همین N’erud سیاه‌چاله‌ای وجود داشت که در Stageای از آن تنها ۵ دقیقه فرصت دارید خود را به انتهایش برسانید وعلا خواهید مُرد، این سیاه‌چاله واقعا طراحی بکری داشت و پیچ در پیچ بود تا نتوانید تهش را پیدا کنید. وقتی برای امتحان سیستم Co-op بازی اقدام کردم متوجه شدم فردی دیگر که هم Level خودم بود در مکانی متفاوت قرار دارد. اینجا بود که دریافتم تجربه‌ی هر فرد در Remnant II متفاوت از دیگری است و یافتن سوراخ سُمبه‌های هر منطقه وظیفه‌ای است که سازندگان نا‌خواسته و بدون هیچ اعلانی بر دوشتان قرار داده‌اند. مانند یک بازی پلیسی که از شما می‌خواهند بیشتر بگردید، بیشتر آزمون و خطا کنید و عمیق‌تر بگردید.

برای من که N’erud را شخم زدم و در خاک بی‌حاصلش سیب‌زمینی کاشتم، Remnant تبدیل به بازی‌ای شد که توجهم را به خود جلب کرد. بازی Remnant II از هر نظر سعی کرده از نسخه‌ی قبلی Hardcoreتر شود و همه چیز را Extremeتر طراحی کرده و مراحلی که هر بازیکن تجربه می‌کند متفاوت از فرد دیگر است. تاکید بیشتر روی مکانیک‌های RPG و Crafting در بازی باعث شده است که بیشتر و بیشتر در بازی بگردید و کندوکاوی کنید و آیتم‌های مختلف بدست آورید تا وضعیت کاراکترتان را بهبود دهید.

درباره‌‌ی کلاس‌ها و Traitها

در شروع بازی شما از تجهیزات عمومی بهره می‌برید تا زمانی که مقدمه را تمام کنید و با Wallace صحبت کنید. در اینجا باید Archtype (همان کلاس که در اینجا ۱۱ کلاس وجود دارد) خود را برگزینید، که بعداً نیازی به گذراندن بخش مقدمه ندارید. بخاطر وجود Traitها، Perkها، Skillها در کنار تعداد زیادی Amulet، Ring و Armorهای مختلف، هر کلاسی می‌تواند بهترین کلاس باشد. ولی به شما پیشنهاد می‌کنم از کلاس Medic اگر اولین‌بارتان است که Remnant بازی می‌کنید، استفاده کنید. از آنجایی که Medic می‌تواند سلامتی خود را احیا کند، کلاس بسیار مناسبی برای شروع بازی و کشف دنیای Remnant است.

Archtype Perks

در Remnant II پِرک‌ها (Perk) توانایی‌های Passive (منفعل) را در اختیار شما قرار می‌دهند، ۵ نوع Perk وجود دارد و فقط یک Perk در هر نوع برای هر کلاس موجود است. این Perkها با ارتقاء Archtype به طور خودکار باز می‌شوند‌ و با رسیدن هر یک به سطح ۱۰، یک نسخه‌ی ارتقاء یافته از همان Perk باز می‌شود. این Perkها به ترتیبPrime Perk و Damage Perk و Team Perk و Utility Perk و Relic Perk هستند. این چرخه برای Perkهای ارتقاء یافته نیز قرار دارد و از سطح ۶ به ۱۰ اینبار قدرت کامل آنها آزاد می‌شود.

آسیب یا Damage Perk: میزان آسیب کاراکتر شما را بالا می‌برد.

تیمی یا Team Perk: شامل امتیازاتی است که اگر بازی را به صورت گروهی انجام دهید به شما و هم‌تیمی‌هایتان داده می‌شود (در حالت تکنفره فقط برای شما اعمال می‌شود).

سودمندی یا Utility Perk: این مورد که “کیفیت زندگی” نیز نامیده می‌شود، امتیازات بخصوصی را برای کلاس‌های مختلف دارد.

یادگاری یا Relic Perk: امتیازات بسیار خوبی برای اثرات موقتی Relicها بعد از استفاده از آنها به شما می‌دهد.

اصلی یا Prime Perk: این امتیازات منحصر به هر کلاس است و ابتدا در سطح ۵ ارتقاء یافته و سپس در سطح ۱۰ دوباره تقویت می‌شود.

درباره‌ی Archtype Traitها

همانطور که ملاحظه می‌کنید بازی Remnant II در بخش‌های مختلف RPG بسیار گسترده است و شاید متوجه نشوید Traitها و Perkها به چه کاری می‌آیند (البته Perkها توسط شما دستکاری نمی‌شوند و منفعل یا Passive هستند و هر کلاس همان Perkها را که معرفی کردم دارد). حال Traitها به دو دسته تقسیم می‌شوند، Archtype Traitها و Core Traitها، Core Traitها برای همه‌ی کلاس‌ها یکسان هستند که شامل: افزایش اندازه‌ی AOE، افزایش کاهش آسیب، افزایش Max Health و افزایش Max Stamina و غیره می‌شوند. در ابتدا چهار Core Trait برایتان باز است (Vigor، Endurance، Spirit و Expertise)، به منظور ارتقاء این موارد باید امتیازات Trait را خرج آنها کنید. امتیازات Traitها یا Trait Pointsها را می‌توان با کشتن Bossها، یافتن کتاب‌هایی روی زمین و در نهایت با کشتن Aberrationها که دشمنان ویژه‌ای هستند و به طور تصادفی در برابرتان سبز می‌شوند، بدست آورید. به طور کلی Remnant II شامل ۲۱ Trait می‌شود‌.

از سوی دیگر Archtype Traitها برای هر کلاس منحصر به فرد است و نیازی Trait Poitns ندارد و با هر بار Levelup کاراکترتان، آنها ارتقاء یافته و تا سطح ۱۰ افزایش می‌یابند. هنگامی که به سطح ۱۰ام آن Archtype Trait برسید یکی دیگر از همان صفت باز می‌شود که از قبلی قوی‌تر است. چنانچه می‌خواهید تغییر کلاس بدهید، حال باید Trait Pointsها را خرج Archtype Traitها نیز بکنید.

Archtype Skill

مهارت‌ها یا Skillها، توانایی‌های فعال شما هستند (شما می‌توانید آنها را تعویض کنید برعکس Perkها که Passive بودند). این مهارت‌ها اهداف مختلفی را شامل می‌شوند مثلاً، Buffها و Auraها، آسیب و درمان متحدان و غیره. هر کلاس دارای سه Skill است که تنها یکی را در لحظه می‌توان فعال کرد. بدون صرف هیچ هزینه‌ای و در خارج از نبردها می‌توانید Skillاتان را جابه‌جا کنید. در حالی که Weapons Modها از شما می‌خواهند که برای فعال شدن مجدد دشمن بکشید، Archtype Skillها نیاز به Cooldown دارند و باید زمانی را صرف کنید تا مجدداً فعال شوند.

تغییر کلاس

در Remnant II به راحتی و در هر زمان بدون صرف هزینه‌ای خاص می‌توانید تنها با استفاده از یک آیتم بخصوص که از بین رفتنی هم نیست، کلاستان را عوض کنید، البته باید traitهایتان را دوباره خرج کنید و شاید Trait بیشتر هم نیاز داشته باشید، که یعنی باید بیشتر Levelup شوید و در عین حال دیگر نمی‌توانید به کلاس قبلی برگردید. البته بعد از پیشروی در بازی می‌توانید کلاس دومی هم در کنار کلاس شروع بازی اختیار کنید که کارتان را در بازی راحت‌تر می‌کند. تنها تفاوتی که کلاس دوم دارد این است دیگر به Prime Perk دسترسی ندارید و فقط کلاس اولتان Prime Perk دارد. بعد از آنکه سطح کاراکتر به ۶ رسید و ۱۰ عدد Trait Points داشتید می‌توانید کلاس دوم را آزاد کنید.

دنیای Remnant II

با شروع بازی و بعد از گذر از بخش مقدمه، یکی از سه جهان Yaesha یا N’erud و یا Losomn که یاد‌آور بازی Bloodborne است برایتان‌باز می‌شود‌. هر دنیا داستان خود را دارد که با شنیدن حرف‌های NPCهای آن دنیا یا خواندن Loreهای هر دنیا، متوجه‌اش می‌شوید. از این حیث بازی از لحاظ داستان‌گویی گسترده است و بخاطر سبکی که دارد نیازی نیست بر روی کاراکتری خاص سرمایه‌گذاری کند و شخصیت‌پردازی عمیقی را وارد داستان کند و اتفاقاً Player نیز از چنین بازی‌ای که تک و تنها در دنیایی مخوف جلو می‌رود، نباید انتظار شخصیت‌پردازی‌ای عمیق داشته باشد. ولی در همین حدی هم که داستان تعریف می‌کند بخاطر آنکه Loreهای بازی را خودتان مانند یک کارآگاه پیدا می‌کنید، شیرین می‌شود و حس می‌کنید که شرلوک هلمز هستید. همان احساسی که در بازی‌های Soulsborne بعد از فهمیدن Lore فلان Boss یا کاراکتر برایتان بوجود می‌آمد، در Remnant II نیز احساس می‌شود (حال کمی کمتر).

اما به نظر من The Labyrinth یکی از بهترین Stageهایی بود که در چند سال اخیر دیده‌ام و بسیار خوش‌ساخت و در عین‌حال بی‌سروته بود. پیدا کردن تلپورت درست و رفتن به بخش‌های مختلف این مرحله واقعاً جذاب بود، هرچند از طراحی دشمنان این بخش و به طور کل تمام دشمنان بازی زیاد خوشم نمی‌آمد ولی طراحی محیط واقعاً با فکر و حوصله و وقت انجام شده است که جای شکرش باقی است.

دشمنان‌ و Bossها

یکی از ایراداتی که به بازی می‌توانم بگیرم دامنه‌ و تنوع کم حرکات و ضربات و Comboهای دشمنان است. به راحتی می‌توانید حرکات دشمنان را فرا بگیرید یا تشخیص دهید هر لحظه کدام حرکت می‌خواهد از سوی دشمن اجرا شود و در نتیجه به موقع واکنش نشان دهید. خود سازندگان این موضوع را می‌دانستند بنابراین زمان Recovery بعد از یک Dodge کردن را کاهش داده‌اند تا زمان‌بندی حرکات دشمنان باعث شود که هر بار و برای هر مدل حمله، شما مجبور شویدPrefect Dodge کنید. در ابتدا این موضوع بر سختی بازی افزوده و اگر نتوانید خوب آن را فرابگیرید و زمان حرکات دشمن را درک کنید، کارتان واقعاً مشکل خواهد شد. اما به مرور به آن عادت خواهید کرد و سعی می‌کنید دشمنان را Stagger کنید تا نتوانند واکنش نشان دهند. تنوع دشمنان خوب است هرچند می‌توانست بیشتر باشد. بازی در اصل بر اساس همکاری بنا شده و لذت بازی کردن با یک فرد دیگر واقعاً تجربه‌ای متفاوت در Remnant II است. اما تکنفره انجام دادن بازی چالش‌های خاص خودش را دارد و لذت‌های خودش را برای شما فراهم می‌کند. از آنجا که تنوع کلاس‌ها بالاست می‌توانید دوباره دوباره بازی را انجام دهید تا تمام قواعد بازی را فرابگیرید. 

مبارزه با Bossهای بازی واقعاً عالی انجام گرفته‌اند و هر کدام هم کاملاً از دیگری متمایز هستند. Bossها نه تنها داستان خود را دارند بلکه حرکات و Comboهایشان و ظاهرشان نیز متفاوت از دیگری است. البته بعضی بسیار ساده و سطحی هستند ولی بعضی واقعاً خوب طراحی شده‌اند. مثلاً من عاشق Bossfight منطقه‌ی The Labyrinth بودم، طراحی هوشمندانه، پازل‌گونه و فکری آن در سطح بسیار بالایی قرار دارد و یکی از خوش‌ساخت‌ترین Bossfightهایی است که تجربه کرده‌ام. اما بعضی مانند The Custodian’s Eye جای کار بیشتری داشتند. در کل اما Remnant II در زمینه‌ی طراحی ظاهری Bossها و مبارزه با آنها بسیار خوب عمل کرده است.

سهل‌انگاری‌ها

متاسفانه همه‌ی تغییرات Remnant II در جهت درست قرار ندارند. اینطور که متوجه شدم سازندگان در شماره‌ی دوم با حذف پاداش‌های تعیین شده در زره‌ها، می‌خواستند که به تنوع ساخت Buildها کمک کنند، اما در عمل زره‌ها را بی‌اهمیت کرده‌اند. هنگامی که بهترین زره و بالاترین وزنی که می‌خواهید با آن مبارزه کنید را پیدا کردید، تقریباً هیچ دلیلی برای تغییر زره ندارید. مدیریت تجهیزیات بسیار خسته‌کننده هستند و شاید جز مواردی که می‌شناسید و می‌دانید چه می‌کنند، اصلاً در بخش Inventory سرک نکشید. کافی است بهترین موارد دلخواهتان را در منوی دسترسی سریع قرار دهید و دیگر نیازی به سرک کشیدن در Inventory نداشته باشید. در حالی که پاداش‌های زیادی در سرتاسر جهان Remnant II قرار داده شده ولی در عمل همه‌ی آنها چیزی جز Ringهای متنوع نیستند. در پایان بازی در عمل تعداد زیادی زره، سلاح‌ها مختلف که اکثراً ساختنی بودند و ۴۰ حلقه داشتم که اصلاً نیازی به مرتب کردن همه‌ی آنها نداشتم. وقتی Buildای به خوبی عمل می‌کند دیگر نیازی نیست آن را تغییر داد. بسیاری از تجهیزات و زره‌ها در عمل در همان ابتدای بازی قابل دسترس هستند در حالی که می‌شد بسیاری از زره‌ها و سلاح‌ها را در دنیای بازی پراکنده کرد. بگذارید بگویم که در عمل تنوع سلاح‌ها و زره‌ها از Demon Souls کم‌تر است. در حالی که دنیای Remnant II از Demon Souls بسیار وسیع‌تر است. از طرف دیگر Dungeonها بعضاً از محیط‌های هرز زیاد استفاده می‌کنند. مثلاً مسیری به یک دو راهی ختم می‌شود و سمت راست انتهایش می‌شود مقصد اصلی ما، سمت چپ پس باید Bossای یا صندوق یا مسیری پنهان داشته باشد. وارد مسیر سمت چپ می‌شوید و چند دشمن می‌کشید، حالا دیگر مطمئن هستید که چیزی در آن انتها وجود دارد ولی در آخر دست از پا درازتر برمی‌گردید. این در حالی است که در Soulsborneها بیاد ندارم اینطور در چند منطقه از بازی نااُمید شده باشم.