بررسی بازی Star Wars Jedi: Survivor 

بررسی بازی Star Wars Jedi: Survivor

نسخه‌ی جدید بازی Star Wars Jedi: Survivor با محوریت کاراکتر Cal Kestis او را به یک شوالیه‌ی Jedi قدرتمندتر و مدبّرتر تبدیل کرده است و فرمول برنده‌ی Fallen Order را گرفته و خطرات و چالش‌های پیش‌ِ رویِ Cal را افزایش داده است. مبارزه با Lightsaber  و پازل‌های پلتفرمی و فیزیکی، از جمله بهترین بخش‌های بازی شرکت Respawn است. داستان تفاوت زیادی با قبل دارد و این بار Cal را به گوشه‌ی جدیدی از کهکشان می‌برد، اما این سفر به مانند سفری درون‌گرایانه است. Survivor درباره‌ی غلبه‌بر ترس و پیدا کردن شهامت و خودسازی است.

مطلب مرتبط: مورد انتظارترین بازی های سال 2023

بررسی بازی Star War Jedi Fallen Order / آخرین Jedi

بازی Survivor حدود پنج سال پس از وقایع Fallen Order اتفاق می‌افتد و خدمه Mantis مسیرهای جداگانه‌ای را برای دنبال کردن اهداف مختلف در کهکشانی که به طور فزاینده‌ای تحت تسلط امپراتوری کهکشانی است، برگزیده‌اند. پس از یک فرار جسورانه از دست مقامات امپراتوری، قهرمان داستان Cal، خود را در سیاره Koboh می‌یابد، جایی که یک دروید، پروتکل High Republic Jedi را کشف می‌کند که سرنخی برای رسیدن به Tanalorr، یک سیاره افسانه‌ای ظاهراً دست نیافتنی، دارد.

High Republic یک دوره زمانی جذاب برای Survivor است تا داستان خود را به آنچه می‌دانیم بین آن دوره و رویدادهای پس از Revenge of The Sith رخ داده است، مرتبط کند. کامیک‌ها The Hight Republic را به عنوان عصر طلایی Jedi توصیف می‌کنند و ممکن است اینطور هم باشد اما ما می‌دانیم که این دوره زمانی با Jedi Order به رهبری Master Yuda به اوج خود می‌رسد که به آناکین اسکای‌واکر جوان نصیحت کرد: “ترس راهی به سمت تاریکی است”. وقایع High Republic به Jedi می‌آموزد که ترس راهی به سمت شَر است و احساسات دیگر تنها سنگ‌ها و کلوخ‌های مسیر به سوی تاریکی هستند.

بازی Survivor با این ایده آغاز می‌شود که مفهوم ترس را کنکاش کند و معنای آن را برای شخصی مثل Cal، بازمانده از جنگ و نسل‌کشی مردمش، مورد بررسی قرار دهد، فردی که با سایه‌ی همیشه حاضر ترس زندگی می‌کند. Cal به عنوان یک بازمانده از Jedi Order، می‌ترسد نتواند به ایده‌آل‌های آن عمل کند و در مبارزه با امپراتوری دست به افراط بزند. در تمام مدت او احساسات فزاینده‌اش را نسبت به کسانی که دوستشان دارد، کاهش می‌دهد تا درد از دست دادن آنها و یا طرد شدن را کاهش دهد.

با اینکه ترس و اینکه چگونه شما را تغییر می‌دهد، جنبه‌ی اصلی داستان Cal است اما آنتاگونیست‌های Survivor نیز از این خصلت بهره می‌برند تا از آن در مقابل Cal استفاده کنند. البته شرورهای داستان شخصیت‌پردازیِ پیچیده‌ای ندارند و کاملاً سطحی هستند و هر دوی آنها تقریباً تفاوت زیادی با هم ندارند. در حالی که Fallen Order شخصیت‌پردازی بهتری داشت و شرور بهتری تعریف کرده بود، این موضوع یک اُفت محسوب می‌شود. اما این شروران جدید حداقل در مسیر تکامل شخصیت Cal خوب عمل می‌کنند و به Cal می‌آموزند که اگر قدمی اشتباه بردارد، Dark Side در انتظارش خواهد بود.

این مدل تغییرات کاراکتر و دگرگونی‌ها را قبل‌تر در لوک‌ اسکای‌واکر و Ahsoka Tano دیده بودیم ولی Respawn نگاهی عمیق‌تر به این خصیصه داشته و معنای آن برای Jediها را با چالش‌ها، تردیدها و نااَمنی‌ها مورد کنکاش قرار داده است. Cal نه مثل یک بچه‌ی عادی بلکه مانند لوک بزرگ شده است و نه استاد خوبی داشت، پس تلاش‌ها و کشمکش‌های او با تاریکی و غلبه و بر ترس‌اش تعادلی بسیار خوب از نور و روشنایی را در کاراکتر او بوجود آورده است.

درگیری Cal با شروران بازی اینطور مشخص می‌کند که Cal به ورطه‌ی تاریکی در حال سقوط است ولی شخصیت‌پردازی او به ما می‌فهماند که تا آخرین مبارزه در حال حدس زدن قطب‌نمای اخلاقی Cal باشید که در کدام جهت است (روشنایی یا تاریکی). در واقع Survivor داستانی درباره‌ی پیروزی نیست، داستانی درباره‌ی پیروزی کاراکتر خوب بر کاراکترهای بد نیست، بلکه داستان شخصیتی را بیان می‌کند به ما نشان می‌دهد این پروتاگونیست برای موفقیت حاضر است چه چیزهای را رها کند.

بازی Survivor چالش‌های روانی و شخصیتی جدیدی برای Cal دارند و در کنار این چالش‌های فیزیکی بازی نیز از Cal مهارت‌های زیادی طلب می‌کنند. نکته‌ی جالب بازی این است که Cal کاراکتری است که با تجربه‌ی Fallen Order وارد Survivor می‌شود و مهارت‌های قبلی خود را فراموش نکرده است. مهارت Lightsaber او در برابر دشمنان ضعیف، بسیار بالاست همانطور که یک Jedi باید باشد. سربازان Stormtroper را با مهارت Lightsaberئی و پارکور خود در هم خواهید شکست و این به معنای قدرتمند بودن Cal نیست زیرا هرچه جلوتر بروید بازی چالش‌ها و دشمنان سرسخت‌تری را در برابر شما قرار می‌دهد و درخت مهارت بازی طوری چیده شده که بهترین استراتژی را برای خود انتخاب کنید.

مبارزه‌ها همچنان متکی بر Lightsaber است، شکستن گارد دشمنان و Parry کردن ضرباتشان و در نهایت از بین بردن انرژیشان و در نهایت وارد کردن یک ضربه‌ی مهلک به آنها، همچنان در بازی وجود دارند اما تشخیص ضربات و پنجره‌ی Parry در بازی Survivor نسبت به Fallen Order راحت‌تر است. این امر بازی را به سبک‌های Hack ‘n Slash نزدیک می‌کند و بازی بسیار راحت‌تر از Fallen Order و ساده‌تر گشته است. وقتی از دشمن ضربه‌ای دریافت می‌کنید، بیشتر بدین خاطر است که در خوانش ضربه‌ی او اشتباه کرده‌اید و این غفلت از جانب شماست نه سرسختی دشمن و همین موضوع ممکن است Hardcore Gamerها را نااُمید کند.

Cal نوار انرژی‌ای مخصوص به خودش را دارد که باید نگران آن باشید، بنابراین هرچه یک مبارزه به کنترل و زمان‌بندی مناسب بر می‌گردد به استراتژی‌های تهاجمی انتخابی از سوی شما نیز مربوط می‌شود. همین نکته تنوع مبارزات را افزایش داده است و باعث شده دشمنان متفاوت، استراتژی متفاوت نیز طلب کنند. اگرچه BD-1 همچنان همراه شماست و شما را مداوا می‌کند و درب‌ها را باز می‌کند ولی Cal با افراد دیگر نیز در طول بخش‌های مختلف داستان همراه می‌شود. Bode و Merrin از جمله‌ی آنها هستند و در نبردها به کمکتان می‌آیند، البته که هیچکدام چیز قابل توجهی به تجربه‌ی مبارزه‌ی شما نمی‌افزایند ولی در کنترل موج دشمنان بدرتان می‌خورند و خوب عمل می‌کنند.

در بازی دو مهارت Stance جدید به نام‌های Blaster و Crossguard وجود دارند. اولی یک مجموعه‌ای از حرکات با دامنه‌ی بالا ولی ضعیف را شامل می‌شود و دومی هم مجموعه‌ای از حملات با دامنه‌ی کوتاه ولی سنگین را دارا می‌باشد. البته تجربه‌ی من در Blaster لذت‌بخش‌تر بود و بیشتر شبیه فیلم‌های Star Wars می‌مانست ولی دیگر سبک‌های مهارتی Cal نیز تجربه‌اشان خالی از لطف نیست.

بازی Survivor شما را تنها به حمل دو Lightsaber به طور همزمان محدود می‌کند و برای تغییر آنها باید به یک Meditation Checkpoint بروید. در ابتدا این عمل برای من اعصاب خوردکن بود زیرا نمی‌توانستم دست به آزمون و خطا بزنم و بفهم چه استایلی مناسب‌تر است. از آنجا که در هر دور بازی فقط یک مهارت رایگان دریافت می‌کنید فرصت تجربه‌ی مهارت‌های دیگر را از دست می‌دهید. به همین دلیل مجبور می‌شوید که در درخت مهارتی که توسعه داده‌اید، متخصص شوید. چنانچه مانند من تمرکزتان را روی Blaster بگذارید از Cal در مبارزات تک به تک و دوئل‌ها هیولا خواهید ساخت. اما زمانی که به تعداد زیادی دشمن (ده یا بیشتر) برخورد می‌کردم کنترل مبارزه و مدیریت آن مشکل می‌شد و مجبور بودم بر Force تکیه کنم تا Cal آسیب کمتری ببیند. با این حال شما قادر هستید که نسخه‌ی منحصر به فرد خود را از Cal بسازید و بازی را هم به اتمام برسانید.

در Survivor پازل‌های Force و چالش‌های پلتفورمینگ همچنان برقرار هستند و در قیاس با Fallen Order حس و حال بهتری هم دارند. سیستم راهنمایی بازی به هوش شما احترام می‌گذارد و فقط زمانی ظاهر می‌شود که برای دقایقی بازی را رها کرده باشید. در صورتی که نمی‌دانید به کجا بروید و یا مسیری را دایره وار دور خود بچرخید بازی از شما می‌پرسد که نیاز به راهنمایی دارید یا خیر و این نکته‌ جالب توجهی است. مبارزه با باس‌ها بسیار در خور عنوان Star Wars طراحی شده‌اند و علاوه‌بر Effectهای چشم‌نواز موسیقی درخوری هم برای آنها برگزیده شده است و بسیار تماشایی کار شده‌اند‌.

در سیاره‌ی Koboh می‌توانید به یک Hub سر بزنید که شامل NPCهایی می‌شود که با آنها ملاقات داشته‌اید و هر یک خصوصیت متفاوتی دارند و کارهای گوناگونی انجام می‌دهند. از فروشندگی تا تزیین محیط Hub و زندگی بخشیدن به آن و…

اما تمامی این حرف‌ها و مواردی که تا الان به آنها اشاره کردم تحت تاثیر کیفیت فنی پایین و پورت وحشتناک ضعیف بازی قرار می‌گیرند. معمولاً امروزه شاهد هستیم که بازی‌ها بر روی PC پورت ضعیفی دارند ولی اینکه بر روی PS5 و XSX نیز همین موارد وجود داشته باشد، موردی است که نمی‌توان از آن چشم پوشی کرد. Bugئی در بازی وجود دارد که امکان پیش‌روی شما در بازی را می‌گیرد و مجبورید بازی را از ابتدا آغاز کنید و بارها بارها ممکن است بازی Crash کند و مجبور به Restart سیستم یا بستن Application در کنسول‌ها شوید. برای خود من پیش آمد که نبردی را در برابر باس بازی انجام دادم و بعد از چندبار شکست توانستم باس را زمین بزنم ولی درست بلافاصله بعد از شکست دادن باس بازی Crash کرد به طوری که حتی بازی Autosave هم نکرده بود و مجبور شدم دوباره با باس بجنگم که بسیار نااُمید کننده بود. عجیب است که بازی در هیچکدام از پلتفرم‌ها نمی‌تواند عملکرد خوبی از خود نشان دهد (هرچند در PC از همه افتضاح‌تر است) و تمام این موارد و بیشتر را بر هر کدام از پلتفرم‌ها کم و بیش خواهید دید.

سخن آخر