نگاهی به مرحله آغازین بازی Metal Gear Solid Delta: Snake Eater
چند بازی به اندازه Metal Gear Solid 3: Snake Eater واقعاً سزاوار بازسازی هستند؟ این بازی که بهترین بازی مخفی کاری نسل خود بود، در سال 2004 پلی‌استیشن ۲ را به نهایت توانایی خود رساند – تا جایی که سخت‌افزار این کنسول گاهی اوقات تحت تأثیر جاه‌طلبی‌های آن قرار می‌گرفت. بیست سال بعد، یک بازسازی کامل از Konami با استفاده از قدرت کنسول‌های مدرن می‌تواند پتانسیل آزادسازیِ کامل و بی‌عیب و نقص چشم‌اندازِ سازندگانِ اصلیِ بازی را به نمایش بگذارد. اما بعد از تجربه مرحله آغازین بازی به این نتیجه رسیدم که، Metal Gear Solid Delta، بدون حضور کوجیما، بیشتر شبیه یک بازسازی HD به نظر می‌رسد تا یک بازسازیِ کامل که ایده‌های منحصر به فرد خود را دنبال می‌کند. این بازی یک سفر نوستالژیک زیبا است، اما تقریباً از همه جهات به نسخه اصلی وفادار است.
مطلب مرتبط: مورد انتظارترین بازی های سال 2024
من توانستم Virtuous Mission، بازسازی کامل مرحله آغازین MGS3 را در موتور گرافیکی جدیدش Unreal Engine 5 بازی کنم. این بازی به همان اندازه که انتظار دارید، به خصوص از نظر مدل‌های گرافیکیِ شخصیت‌ها، فوق‌العاده به نظر می‌رسد، مخصوصا چهره‌ها و لباس‌ها بسیار برجسته و واقعی هستند. با این حال محیط جنگلیِ بازی در اصل ستاره واقعی نمایش محسوب می‌شود. با تکنیک‌های مدرن نورپردازی بازی با به نمایش گذاشتن هر دانه علف، هر دسته گل و هر مار پیچ‌خورده در بین آنها، جزئیات باورنکردنی در بازی گنجانده است.
اگر یک کهنه سرباز Metal Gear هستید، می‌دانید که تقریباً مرحله ابتدایی بازی در حدود 90 دقیقه به همراه سینماتیک‌ها و تماس‌های codec به طول می‌انجامد. این بخش برای آزمایش و بررسی تغییراتی که Konami انجام داده است مناسب نیست (به جز جلوه‌های بصری)، به خصوص از آنجایی که Delta از همان صدای دیالوگ اصلی Snake Eater استفاده می‌کند و بنابراین تمام سینماتیک‌ها فریم به فریم و خط به خط یکسان مانند بازی اصلی هستند. اما این حس یکسان بودن به اینجا ختم نمی‌شود بلکه حتی، هرگونه تغییر در گیم‌پلی بازی نیز بسیار ناچیز است. Delta به نظر می‌رسد یک بازسازی دقیق از Metal Gear Solid 3 به شکل میلی‌متری می‌باشد. درختان دقیقاً در جایی که در ابتدا ایستاده بودند، قرار گرفته‌اند. دشمنان همان مسیرها را برای گشت‌زنی طی می‌کنند و از اینها بدتر لودینگ و صفحه بارگیری است که مکرراً به شکل آزاردهنده، در طول بازی ظاهر می‌شود و جنگل را به نقشه‌های کوچک و مستقل تقسیم می‌کند.
این ساختار، که کاملاً از نسخه اصلی سال 2004 حفظ شده است، باعث می‌شود Metal Gear Solid Delta بسیار قدیمی‌تر از جلوه‌های بصری جدیدِ با کیفیت بالای خود به نظر برسد. جنگل بسته است و به فضاهای کوچکی محدود شده است. لودینگِ گاه و بیگاه به عنوان مانع عمل می‌کند، به این معنی که آنچه در یک منطقه اتفاق می‌افتد بر دیگری تأثیری نمی‌گذارد – مثلاً نگهبانانی که شما را شناسایی کرده نمی‌توانند شما را در ادامه بخش دیگری از نقشه تعقیب کنند. این عدم تداوم بین هر بخش خلاقیت شما را محدود می‌کند؛ به نظر می‌رسد هیچ راهی برای ایجاد حواس‌پرتی و فریب دادن دشمنان وجود ندارد تا فراتر از بخشی که به لودینگ ختم می‌شود به تعقیب و تحقیق در مورد شما بپردازند.
همه اینها در سال 2004 قابل بخشش بود، و در زمان خودش حتی باعث تحسین‌مان هم میشد. PS2 به سادگی نمی‌توانست یک فضای بازی کاملاً یکپارچه با این جزئیات را ارائه دهد. اما در سال 2024، آزادی نقشه‌های گسترده Metal Gear Solid 5، در اینجا به شدت احساس می‌شود. مانند بازسازیِ Resident Evil 2 کپکام که صفحه‌های لودینگ نمادین باز کردن درب‌ها، در بازی اصلی را به نفع یک ایستگاه پلیس وحشتناک‌تر، درگیرکننده‌تر و کاملاً یکپارچه حذف کرد. بدون رویکرد مشابه، نگرانم که تجربه کلی بازی MGS Delta به طور قابل‌توجهی با نسخه HD بازسازی شده Snake Eater که به عنوان بخشی از Master Collection Vol. 1 سال گذشته موجود بود، تفاوت چندانی نداشته باشد.
پس از بازی کردن نسخه آزمایشی، فرصت داشتم با تهیه‌کننده نوریاکی اوکامورا صحبت کنم و از او پرسیدم که چرا تیم تصمیم نگرفت طراحی نقشه MGS3 را به روز کند. او به من گفت: “ما در داخل شرکت در مورد این موضوع بحث کردیم. شاید باید بازی را به شکلِ نقشه‌های جهان باز بازسازی کنیم؟ اگر می‌خواستیم اینکار را کنیم، قطعاً مجبور بودیم بازی را از صفر بازسازی کنیم و انجام این کار باعث تغییرات زیادی در بازی میشد (به نوعی حس بازی اصلی از بین می‌رفت) به همین دلیل به این نتیجه رسیدیم که این مسیری نیست که واقعاً می‌خواهیم در آن قدم بگذاریم.”
در حالی که فضای مرحله Virtuous Mission دقیقاً همان چیزی است که به یاد می‌آورید، Konami چند تغییر هوشمندانه انجام داده است که بدون شک باعث می‌شود Delta راحت‌تر از نسخه اصلی خود شود. مهم‌ترین تغییر، یک کنترل مدرن است که با هدف‌گیری از روی شانه، کار می‌کند. این تغییر عملاً انقلابی در بازی بوجود آورده است و گیم‌پلی بازی را جذابتر کرده است. Snake Eater اصلی از کنترلی استفاده می‌کرد که ریشه در MGS1 نسبتاً ساده داشتند، اما نبردهای پیچیده و جاه‌طلبانه باس‌ها به سطحی از کنترل دقیق نیاز داشتند که کنترل نسخه اصلی نمی‌توانست با آن به خوبی کنار بیاید. خوشبختانه مکانیزم‌های هدف‌گیری قدیمی و دست و پا گیر اکنون از بین رفته‌اند و کنترل واقعی اسلحه جایگزین آن شده که امکان انجام آسان و دقیق شلیک به سر را فراهم می‌کند. هیچ چیز در Virtuous Mission وجود ندارد که واقعاً مهارت تیراندازی من را به چالش بکشد، اما من واقعاً منتظر نبرد با The Fury هستم (تا بتوانم بهتر کنترل بازی را امتحان کنم)؛ یک باس که سرعت و الگوهای حمله او برای کنترل‌های دست و پا گیر بازیِ اصلی اصلا مناسب نبود. (فکر میکنم این نبرد در کنترل جدید جذابتر باشد)
بهبودهای دیگر شامل یک سیستم انتخاب سریع برای codec شما است که به شما امکان می‌دهد با ضربه زدن به پایین روی d-pad به عملکردهای حیاتی مانند ذخیره بازی دسترسی پیدا کنید، در حالی که دکمه بالا یک انتخاب سریع برای استتار شما باز می‌کند. دو دکمه باقی مانده d-pad به شما اجازه می‌دهد در میان تجهیزات به جستجو بپردازید که یک بهبود جزئی اما حیاتی نسبت به بازی اصلی محسوب می‌شود.
نکته مهمتر اینکه اکنون اسنییک به طور آزادانه می‌تواند حرکت کند، که عملاً در یک بازی مخفی‌کاری نکته‌ی ضروری‌ای به نظر می‌رسد. این نکته به همراه سیستم هدف‌گیری تازه شده و دوربین مدرن، گیم‌پلی بازی را قدرتمندتر از قبل کرده است. با این حال، هنوز هم احساس می‌شود که بازی مانند یک بازی از نسل قبلی است! متأسفانه اسنییک مانند همتای خود در MGS5 به شکل نرم و مدرن حرکت نمی‌کند. به نظر می‌رسد که کونامی فرصت طلایی ایجاد شده برای اضافه کردن پیشرفت‌های مدرن به MGS Delta را از دست داده است.
با فرض اینکه کل بازی از این نسخه آزمایشی پیروی کند، فکر میکنم احساس شما نسبت به Delta به این بستگی دارد که چقدر می‌خواهید این بازسازی وفادار باشد. اگر شخصی هستید که به دنبال تجربه همان بازی قبلی با گرافیک بالاتر هستید، شما خوش شانس هستید: تیم جدید MGS در Konami به وضوح Snake Eater اصلی را به عنوان نوعی متن مذهبی می‌بیند. (چراکه کمترین تغییر ممکنه را در بازی وارد کرده) این بدان معناست که نگاه خلاقانه Delta به بازی به اوایل دهه 2000 محدود شده است! حتی سینماتیک‌ها مانند نسخه اصلی ادیت شده‌اند و دارای همان محو شدن به سمت سیاه مانند نسخه اصلی هستند – چیزی که مطمئناً خود کوجیما اگر فقط در آن زمان به SSD دسترسی داشت، آن را حذف کرده بود! در کل می‌توان گفت فراتر از گرافیک و کنترل‌های به‌روز شده، چیز جدید یا حتی هیجان‌انگیزی در مورد MGS Delta، حداقل در این نسخه آزمایشی، وجود ندارد.
اوکامورا به من گفت که علت اصلی انتشار بازی جلوگیری از فراموش شدن این مجموعه با گذر زمان است و هدف Delta “اطمینان از تحویل بازی به وفادارانه‌ترین شکل ممکن بود تا از جنبه نوستالژیک آن کم نشود.” این یک هدف ارزشمند است، اما احساس میکنم که این کارِ مجموعه Master Collection (که پارسال منتشر شد) بود که حس نوستالژیک گذشته بازی را حفظ کند. در اصل من امیدوار بودم که در نسخه Delta شاهد ارتقا و بهبود Snake Eater توسط تیم با ایده‌هایی از The Phantom Pain و فراتر از آن باشیم، ارائه همان داستان و اهداف اما در یک محیط و نقشه مدرن‌تر، انعطاف‌پذیرتر و واکنش‌پذیرتر. این تغییرات می‌توانست این بازسازی را در حد و حدود Resident Evil 2 که یکی از بهترین بازسازیهای تمام دوران است بالا بیاورد. در عوض، Metal Gear Solid Delta (حداقل در مرحله آغازین) چیزی بیش از یک نسخه زیباتر و با کنترلی نرم‌تر از بازی نسخه اصلی سال ۲۰۰۴ نمی‌باشد….
منبع: IGN
