پیش نمایش بازی Split Fiction / یک تجربه چندنفره‌ی منحصربه‌فرد
در عصر بازی‌های سرویس محور، MMOها و تجربه‌های آنلاین عموماً تک نفره، ایده‌ی بازی‌های چندنفره و کو-آپ به سرعت در حال نادر شدن است. اگرچه بازی‌هایی مانند TMNT Shredders Revenge، Overcooked و مخصوصا It Takes Two و A Way Out از استودیو Hazelight تجربه‌های کو-آپ عالی ارائه داده‌اند، اما چیزی که اخیراً به اندازه‌ی Split Fiction با من ارتباط برقرار کرده است، به یاد ندارم.
Split Fiction با تنوع گسترده‌ای از سبک‌های مختلف، از جمله شوتر، پازل پلتفرمر و حتی در یک بخش، شبیه‌ساز، به همراه گرافیک خیره‌کننده و دیالوگ‌های باورپذیرِ شخصیت‌ها، نه تنها به عنوان یک عنوان برجسته در سالی پر از انتشارات امیدوارکننده ظاهر شده است، بلکه به نظر می‌رسد انتخابی عالی برای هر کسی باشد که به دنبال یک بازی چندنفره‌ی Local سرگرم‌کننده و منحصربه‌فرد است.
داستان و جهان بازی
در Split Fiction شما در نقش Mio یا Zoe، دو نویسنده‌ی مشتاق، بازی می‌کنید که برای آزمایش اولیه‌ی دستگاهی انتخاب می‌شوند که داستان‌های آن‌ها را به واقعیت تبدیل می‌کند. این دستگاه نه تنها به ساخت جهان Split Fiction کمک می‌کند، بلکه بهانه‌ای عالی برای انتقال بی‌وقفه بین تنظیمات علمی-تخیلی و فانتزی بازی فراهم می‌کند. در طول چند ساعتی که من بازی کردم، جابجایی بین این دو جهان هرگز اجباری یا خسته‌کننده به نظر نمی‌رسید. حتی با وجود اینکه من معمولاً طرفدار ژانر فانتزی نیستم (مگر اینکه کلمه‌ی “Final” در عنوان آن باشد)، هرگز از جهان‌های فانتزی Zoe خسته نشدم. این موضوع با دیالوگ‌های خوبِ نوشته‌شده و باورپذیر بین شخصیت‌ها تقویت می‌شد، که به من کمک کرد باور کنم دو شخصیت کاملاً متضاد در حال تعامل با یکدیگر در جهان‌های خیالی خود هستند.
گیم‌پلی و تنوع سبک‌ها
اگر بازی‌های قبلی Hazelight مانند It Takes Two و A Way Out را بازی کرده‌اید، احتمالاً تصور خوبی از آنچه در Split Fiction انتظار شما را می‌کشد، دارید. یک تجربه‌ی چندنفره‌ی مشترک روی یک صفحه یا صفحه‌ی تقسیم‌شده، پر از پازل‌های هوشمندانه‌ای که به کار تیمی و ارتباط نیاز دارند، و همه‌ی این‌ها در یک بسته‌بندی زیبا و با داستان‌پردازی قوی ارائه شده‌اند. آنچه Split Fiction را از دیگر بازی‌های کو-آپ متمایز می‌کند، ادغام هوشمندانه‌ی سبک‌های گیم‌پلی متعدد است که تجربه‌ای تازه و جذاب ایجاد می‌کند.
تنوع سبک‌های گیم‌پلی در Split Fiction به وضوح برجسته‌ترین ویژگی آن است. در مدت کوتاهی که من با آن بازی کردم، مشخص بود که این بازی یک پازل یا beat-’em-up دو نفره‌ی معمولی نیست. به نظر می‌رسد Hazelight زمان زیادی را صرف اصلاح و بهبود این تنوع گیم‌پلی کرده است، زیرا هیچ بخشی از بازی احساس عجله یا اضافه‌شدن صرفاً برای تنوع نداشت. یکی از لحظات برجسته برای من بخشی بود که Zoe و Mio باید با اسنوبورد از یک منطقه جنگی فرار می‌کردند. این بخش بیشتر شبیه ترکیبی از Sonic Adventure Battle و SSX بود تا یک بخش معمولی اسنوبوردسواری. در این بخش، یک مکانیزم امتیازدهی معرفی شد که در آن من باید با همبازی‌ام رقابت می‌کردم و تا حد امکان حرکات اکروباتیک انجام می‌دادم در حالی که سعی می‌کردم زنده بمانم. اگرچه این مکانیک در بازی‌های زیادی دیده شده است، اما این که این بخش تنها یکی از ده‌ها بخش متنوع بازی است، نشان‌دهنده‌ی پتانسیل بالای Split Fiction برای ارائه‌ی تجربه‌های سرگرم‌کننده است.
البته همه‌ی بخش‌ها موفق نبودند. در یک بخش، ما یک ترکیب پلتفرمر و پین‌بال بازی کردیم که در آن من توپ را کنترل می‌کردم و همبازی‌ام پدل‌های پین‌بال را کنترل می‌کرد. این بخش به زمان‌بندی دقیق از هر دو طرف نیاز داشت و راهی خلاقانه برای معرفی یک مکانیک پازل آرام‌تر در بازی‌ای بود که مقدار قابل توجهی اکشن دارد. اگرچه گاهی اوقات از اشتباه در زمان‌بندی پرش‌ها ناامید می‌شدم، اما رضایتی که پس از اتمام هر یک از وظایفِ همکاری در کمپین احساس می‌کردم، تجربه را به سطح بالاتری می‌برد.
تجربه‌ی همکاری واقعی
Split Fiction کاملاً یک تجربه‌ی همکاری است که شما را در طول بازی هوشیار نگه می‌دارد؛ گزینه‌ی تک‌نفره وجود ندارد. اما برخلاف بیشتر بازی‌های کو-آپ که در آن‌ها هر دو بازیکن باید با یک صفحه پر از دشمن بجنگند یا تعدادی بلوک را بشکنند تا به مرحله بعدی بروند، Split Fiction به مقدار زیادی کار تیمی و تفکر از هر دو بازیکن چه در بخش‌های اکشن و چه در بخش‌های پازل نیاز دارد. در طول زمان دمو، من بیشتر با همبازی‌ام ارتباط برقرار کردم و با هم کار کردیم تا پازل‌ها و باس‌ها را حل کنیم، زیرا Split Fiction به هیچ وجه دست شما را نمی‌گیرد. این بدان معنا نیست که بازی ناگهان به یک soulslike از نظر دشواری تبدیل می‌شود، اما هیچ لحظه‌ای وجود نداشت که UI ما را به مسیر درست هدایت کند یا راهنمایی‌ای درباره‌ی کاری که باید انجام می‌دادیم ارائه دهد. این دقیقاً هدف Split Fiction و بازی‌های کو-آپ به طور کلی است و قطعاً دموی من را به یک تجربه‌ی بسیار سرگرم‌کننده و رضایت‌بخش تبدیل کرد.
جمع‌بندی
در زمانی که هر بازی یا به صورت تک‌نفره قابل انجام است یا پر از NPCها یا افراد آنلاینی است که واقعاً نمی‌خواهند خارج از چند کلمه با شما تعامل داشته باشند، Split Fiction به نظر می‌رسد که می‌خواهد استانداردهای یک تجربه‌ی کو-آپ را بالا ببرد. من از همه‌چیز در این بازی قدردان هستم، از استفاده‌ی جالب از سبک‌های گیم‌پلی متعدد در ژانرهای مختلف گرفته، تا دیالوگ‌های هوشمندانه و جهان‌های زیبا و همچنین این واقعیت که شما را مجبور می‌کند با شخص دیگری بازی کنید و خارج از چارچوب فکر کنید تا پازل‌های آن را حل کنید. و در سالی که پر از انتشارات امیدوارکننده است، Split Fiction قطعاً به دنبال این است که خود را از بقیه متمایز کند، کاری که تعداد کمی از بازی‌ها می‌توانند انجام دهند.
منبع: IGN
